ปลดล๊อคหัวใจของนาย Jackson

          "สุดท้ายฉันก็สอบไม่ติด... สินะ"
          ฉันพูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ฉันรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าแค่นั้ก็ยังทำไม่ได้ แจ๊คสันนายคงเจ๋งน่าดูถึงผ่านอะไรหลายๆอย่างมาได้ถึงขนาดนี้ น่าเสียดายที่นายล้มเลิกมันสะก่อน ฉันอยากเก่งเหมือนนายจัง
          ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วก็เริ่มจัดการกับของที่วางอยู่เต็มห้อง ถ้าอยากรู้ว่าอะไรที่วางเต็มห้องฉันละก็จะบอกให้ มันคือพวกแผ่นซีดีเพลงของแจ๊คสันแล้วก็มีพวกโปสเตอร์ตุ๊กตาแจ๊คสันเก็บให้หมดเลย ตอนี้หมดเวลาของนายละ ลาก่อน
          "เหนื่อยจัง ฉันหมดกับของพวกนี้ไปเท่าไหร่นะ รวมๆน่าจะหลายตังค์"
          
 
 
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
          "แม่เข้าไปนะมาเมะ"
          ยังไม่ทันเอ่ยปากบอก แม่ก็เปิดประตูเข้ามาในห้องซึ่งสีหน้าของแม่บ่งบอกได้ว่าค่อนข้างตกใจว่าทำไมห้องฉันถึงไม่มีโปสเตอร์แผ่นเพลงของแจ๊คสันเลย พอดูๆแล้วพอไม่มีนายห้องฉันโล่งมากๆเลยนะ5555
          "แม่มีอะไรค่ะ"
          "โอเคไหมเรื่องมหา'ลัย"
          "ก็โอเคค่ะ แค่ไปเข้ามหา'ลัยที่ตกลงกับแม่ไว้"
          ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ้อนแม่คงจะรู้ว่ามันเป็นการฝืนใจฉันถึงฉันจะหัวดีเรื่องการเรียนแต่ฉันไม่ชอบเอาสะเลย
          "แม่รู้ว่าลูกไม่โอเคแต่ถ้าลูกสอบไม่ติดลูกรู้ใช่ไหมว่าคงไม่มีทางจะเข้าได้นอกจากลูกจะดรอปเรียนไว้แล้วไปสมัครสอบใหม่ในปีหน้า"
          "หนูรู้ค่ะแม่ หนูโอเคแม่ออกไปก่อนนะค่ะหนูอยากพักผ่อนค่ะ"
          "โอเคลูกแม่รักลูกนะ"
          แม่พูดพร้อมกับจูบหน้าผากฉันเบาๆ แล้วก็เดินออกไป ฉันถอนหายใจพร้อมกับล้มตัวลงนอนแล้วเอามือก่ายหน้าผาก พร้อมกับคิดเรื่องราวต่างๆฉันว่าฉันน่าจะสอบติดแต่ฉันคงหวังมากเกินไป ฉันคงยังดีไม่พอหรืออาจเป็นเพราะว่ามีคนที่ทำดีกว่าฉัน
 
 
 
 
          1 อาทิตย์ ผ่านไป
 
         ในที่สุดฉันก็ได้ที่เรียนแล้วสุดท้ายฉันก็ต้องตามใจแม่ถึงฉันจะไม่อยากก็เถอะตอนนี้ก็รอเวลาเปิดเรียน ฉันบอกตรงๆเลยนะตอนนี้ฉันไม่ได้เปิดเพลงของแจ๊คสันฟังเลยละเหมือนโดนหักอกยังไงยังงั้น ถ้ากลับไปฟังฉันคงร้องไห้แน่ๆ
 
 
 
          ครืด ครืด~
 
          เสียงโทรศัทพ์ฉันนี้ เอะ อยู่ไหนเนี้ยดันปิดเสียงโทรศัทพ์สะด้วย เปิดสั่นก็หายากจริงๆ อะ.... เจอละ!!
          "ฮัลโหล ใครค่ะ"
          "เราโทรมาจากมหาวิทยาลัย J ค่ะ"
          มหา'ลัยที่ฉันสอบไม่ติดนี้
          "อ่อค่ะ โทรมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
          "คือจะอธิบายให้ฟังค่ะ คือทางมหาวิทยาลัยที่คุณมาสอบคือคนที่ผ่านทั้งหมดจะมีแค่100คนในสาขาที่คุณเลือก คือสาขาขับร้องและการแสดง ซึ่งคุณเป็นคนที่ 101 ค่ะ"
          "ก็คือไม่ผ่านการสอบใช่ไหมค่ะ"
          "ใช่ค่ะ แต่ว่ามีคนไม่มายื่นสิทธิ์ที่ได้จึงถูกตัดสิทธิ์ค่ะ คุณเลยผ่านการเข้ามาเรียนของมหาวิทยาลัยของเรา"
          "ค่ะ? จะ จริงเหรอค่ะ"
          "คะ ถ้าคุณมายื่นสิทธิ์ที่มหาลัยภายในวันพรุ่งนี้คุณก็จะได้เข้าเรียนค่ะ"
          "ขอบคุณมากๆค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปค่ะ"
          ฝันหรือจริงเนี้ย หัวใจฉันแทบจะหลุดออกมา มันสุดยอดที่สุดนี้คือเรื่องดีที่สุดเลย ฉันได้สานฝันของฉันต่อ ขอบคุณพระเจ้า ฉันจะตั้งใจในสิ่งที่ตั้งเป้าหมายเอาไว้
 
          ตึกๆๆๆ !!!!
 
          ฉันวิ่งลงบันไดแบบไม่กลัวว่าจะลื่นตกลงมา ตอนนี้ฉันแค่อยากจะบอกกับแม่ว่า
          "แม่ค่ะ!!!  หนูได้เข้ามหาวิทยาลัย J แล้วค่ะ"