ปลดล๊อคหัวใจของนาย Jackson
-
เขียนโดย pimnarin
วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 01.52 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
5,030 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2559 04.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
"ไม่จริง!!!"
การที่สื่อลงข่าวหน้าหนึ่งมาตลอดว่าแจ๊คสันจะออกจากวงการฉันไม่เคยเชื่อข่าวนี้เลยจนวันนี้ ฉันเชื่อว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เพราะแจ๊คสันนะเขารักอาชีพร้องเพลงมากนะเพราะมีแฟนคลับอย่างพวกเรา อยู่ๆเขาจะลาวงการทำไม
"นี้มาเมะเธอนะ พอเถอะยังไงแจ๊คสันก็คงคิดดีแล้ว"
"ไม่จริงอะฉันไม่เชื่อ"
ฉันพูดพร้อมเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจพี่สาวของฉันเลยก็ นานะ ไม่สนใจดารานักร้องนิ นานะไม่เข้าใจหรอก เห้อ ที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องเครียดนิ เรื่องแจ๊คสันเอาไว้ก่อนละกัน เรื่องที่ต้องคิดตอนนี้คือจะสอบติดมหาวิทยาลัยที่ฉันอยากเข้าหรือเปล่า มหา'ลัยอะไร ค่าเทอมแพงจนแทบจะกินข้าวคลุกน้ำปลา สงสารคุณแม่จริงๆที่ต้องจ่ายค่าเทอมแสนแพงให้เรา แต่อยากจะทำตามความฝันที่จะเป็นดารานักร้องเหมือนกับแจ๊คสันนี้นะ ฉันเลยเลือกเข้ามหา'ลัยที่สอนเฉพาะแนวนี้เป็นหลัก เห็นว่าแจ๊คสันก็จบจากที่นี้เหมือนกัน อีก2วันก็รู้ละว่าจะสอบติดหรือไม่ติด ขอให้ติดที่เถอะสาธุ
โอ๊ยยยย!!! เครียดอีก1วันทำไมมันนานขนาดนี้เนี้ยฉันลุ้นใจแทบขาดแล้วว่าจะสอบติดหรือเปล่าเอาแต่นั่งรอจดหมายจากทางมหา'ลัย พรุ่งนี้เองทำไมมันนานนักวะเนี้ย "มาเมะมากินข้าวสิแม่ทำเสร๊จละเรียกพี่นานะมาด้วยนะ" "ค้าาาา แม่" ฉันเดินออกจากห้องไปเคาะห้องพี่นานะแล้วก็เดินลงมากินข้าวด้วยกัน พอนั่งลงแม่ฉันก็เปิดฉากบทสนทนาทันที "มาเมะทางมหา'ลัยส่งจดหมายมาหรือยัง" "ยังเลยคะแม่ น่าจะมาส่งพรุ่งนี้" "ผลเป็นยังไง โทรบอกแม่ด้วยนะถ้าสอบติดแม่จะฉลองที่บ้าน" แม่ฉันพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม เหมือนแม่คิดว่าฉันคงจะสอบติดแต่รู้ไหมว่าฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ในการไปสอบครั้งนี้ ฉันเตรียมตัวไปแค่ไม่กี่อาทิตย์เอง รีบขึ้นนอนดีฟ่าทำใจรอถ้าสอบไม่ติดฉันคงต้องเข้าไปเรียนแพทย์ที่แม่ฉันอยากให้เข้าแน่ๆเลย คิดไปก็ปวดสมองนอนดีฟ่า
ตอนเช้า
"จดหมายมาส่งหรือยังนะ"
ฉันเดินงัวเงียลงมาดูที่ตู้จดหมาย พบกับความว่างเปล่า สงสัยยังไม่มาแต่ต้องรอถึงตอนไหนเนี้ยนี้ก็วันสุดท้ายละ "มาเมะหาจดหมายหรอ เขามาส่งตั้งแต่เช้าละพี่เก็บมาให้ มาเอาไปสิ" "กรี้ดดดด!! ฉันสอบผ่านไหมพี่นานะ" ฉันวิ่งเข้าบ้านมาด้วยความตื่นเต้น ทำไงดีฉันเหมือนจะเป็นบ้า ขอให้สอบผ่านที่เถอะ!!! "เอ่อ พี่ยังไม่ได้แกะอะ มาเปิดสิ" "ฉันเปิดแล้วนะ" "เป็น ยังไงมั้งผลสอบ" "ฉัน... สอบไม่ติด" ทุกอย่างมันเหมือนมันคว้างไปหมดฉันสอบไม่ติดความฝันฉันพังหมดแล้ว
"ไม่จริง!!!"
การที่สื่อลงข่าวหน้าหนึ่งมาตลอดว่าแจ๊คสันจะออกจากวงการฉันไม่เคยเชื่อข่าวนี้เลยจนวันนี้ ฉันเชื่อว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เพราะแจ๊คสันนะเขารักอาชีพร้องเพลงมากนะเพราะมีแฟนคลับอย่างพวกเรา อยู่ๆเขาจะลาวงการทำไม
"นี้มาเมะเธอนะ พอเถอะยังไงแจ๊คสันก็คงคิดดีแล้ว"
"ไม่จริงอะฉันไม่เชื่อ"
ฉันพูดพร้อมเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจพี่สาวของฉันเลยก็ นานะ ไม่สนใจดารานักร้องนิ นานะไม่เข้าใจหรอก เห้อ ที่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องเครียดนิ เรื่องแจ๊คสันเอาไว้ก่อนละกัน เรื่องที่ต้องคิดตอนนี้คือจะสอบติดมหาวิทยาลัยที่ฉันอยากเข้าหรือเปล่า มหา'ลัยอะไร ค่าเทอมแพงจนแทบจะกินข้าวคลุกน้ำปลา สงสารคุณแม่จริงๆที่ต้องจ่ายค่าเทอมแสนแพงให้เรา แต่อยากจะทำตามความฝันที่จะเป็นดารานักร้องเหมือนกับแจ๊คสันนี้นะ ฉันเลยเลือกเข้ามหา'ลัยที่สอนเฉพาะแนวนี้เป็นหลัก เห็นว่าแจ๊คสันก็จบจากที่นี้เหมือนกัน อีก2วันก็รู้ละว่าจะสอบติดหรือไม่ติด ขอให้ติดที่เถอะสาธุ
โอ๊ยยยย!!! เครียดอีก1วันทำไมมันนานขนาดนี้เนี้ยฉันลุ้นใจแทบขาดแล้วว่าจะสอบติดหรือเปล่าเอาแต่นั่งรอจดหมายจากทางมหา'ลัย พรุ่งนี้เองทำไมมันนานนักวะเนี้ย "มาเมะมากินข้าวสิแม่ทำเสร๊จละเรียกพี่นานะมาด้วยนะ" "ค้าาาา แม่" ฉันเดินออกจากห้องไปเคาะห้องพี่นานะแล้วก็เดินลงมากินข้าวด้วยกัน พอนั่งลงแม่ฉันก็เปิดฉากบทสนทนาทันที "มาเมะทางมหา'ลัยส่งจดหมายมาหรือยัง" "ยังเลยคะแม่ น่าจะมาส่งพรุ่งนี้" "ผลเป็นยังไง โทรบอกแม่ด้วยนะถ้าสอบติดแม่จะฉลองที่บ้าน" แม่ฉันพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม เหมือนแม่คิดว่าฉันคงจะสอบติดแต่รู้ไหมว่าฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ในการไปสอบครั้งนี้ ฉันเตรียมตัวไปแค่ไม่กี่อาทิตย์เอง รีบขึ้นนอนดีฟ่าทำใจรอถ้าสอบไม่ติดฉันคงต้องเข้าไปเรียนแพทย์ที่แม่ฉันอยากให้เข้าแน่ๆเลย คิดไปก็ปวดสมองนอนดีฟ่า
ตอนเช้า
"จดหมายมาส่งหรือยังนะ"
ฉันเดินงัวเงียลงมาดูที่ตู้จดหมาย พบกับความว่างเปล่า สงสัยยังไม่มาแต่ต้องรอถึงตอนไหนเนี้ยนี้ก็วันสุดท้ายละ "มาเมะหาจดหมายหรอ เขามาส่งตั้งแต่เช้าละพี่เก็บมาให้ มาเอาไปสิ" "กรี้ดดดด!! ฉันสอบผ่านไหมพี่นานะ" ฉันวิ่งเข้าบ้านมาด้วยความตื่นเต้น ทำไงดีฉันเหมือนจะเป็นบ้า ขอให้สอบผ่านที่เถอะ!!! "เอ่อ พี่ยังไม่ได้แกะอะ มาเปิดสิ" "ฉันเปิดแล้วนะ" "เป็น ยังไงมั้งผลสอบ" "ฉัน... สอบไม่ติด" ทุกอย่างมันเหมือนมันคว้างไปหมดฉันสอบไม่ติดความฝันฉันพังหมดแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ