Bad Friendship วันเลวร้ายหลังวันจบ
8.3
เขียนโดย ลำนำแห่งผู้ล่า
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.26 น.
2 Event
0 วิจารณ์
4,120 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม พ.ศ. 2559 21.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) คำขู่ (1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เหตุการณ์ที่ 2 : คำขู่ (1)
เมื่อไม่นานมานี้...ผ่านไปเร็วอย่างกับโกหก...เด็กใหม่อย่าง ปัน เริ่มมีอะไร
แปลกไป หรือผมคิดไปเองกันเเน่...
"ปัน! เอาบอลให้หน่อย!~"
หลินตะโกนบอก ปัน ขณะเล่นวอลเล่บอล ปันยิ้มแล้วตอบ จากนั้นก็เดินไปหยิบ
บอลมา กลาส นั่งมองเพื่อนของตนเตะบอล เขาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมปันถึงเหมือน
จะมีรังสีมืดมนบางอย่างเวลาที่เธอเข้าใกล้เขา มันทำให้รู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก...
"เฮ้ย!!? กลาสระวัง!!!"
"หา?..."
ปัก!
กลาสที่มัวเเต่นั่งเหม่อลอย ไม่ทันที่จะคิดว่า บอลมันอาจจะเด้งมาถูกเขา
ก็เป็นได้...เพื่อนของเขารีบวิ่งเข้ามาดูอาการทันทีที่เขาล้มลงไปกองกับพื้น
"กลาสกู...ขอโทษกูไม่ทันเห็น"
ดรีม เพื่อนของเขากล่าว
"ม...ไม่เป็นไร...ยังไหว...ไม่ตาย"
"โอเค...อ่ะ..?"
ดรีมหยุดชะงัก หลิน และ ปัน เดินเข้ามาพลางทำหน้างงเล็กน้อย
. "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?" หลินพูด
"อ้อ...อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ..."
Glase Talk
. "ให้เราพาไปห้องพยาบาลมั้ย? กลาส?"
ทันทีที่เสียงของปันเเทรกเข้ามา ผมก็พยายามพยุงตัวขึ้น รู้สึกอยากจะหนี...
ออกไปจากตรงนั้น....สายตาของปันที่มองผมเหมือนมีอะไรแฝงไว้อยู่...และรอยยิ้ม
ที่ดูมีเล่ห์กล...
"ม...ไม่เป็นไร...พวกนายไปเล่นกันต่อเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอง..."
ผมพูดปัดๆ แล้วรีบสาวเท้าออกไปทันที
ห้องพยาบาล...
"อ้าว...เธอเป็นอะไรมาน่ะ?"
อาจารย์เจษ ถามขึ้นมาเมื่อเห็นแผลฟกช้ำบริเวณใบหน้า
"โดนบอลครับ..."
"อืม...เดี๋ยว..."
ตี๊ดดดด....ตี๊ด...
"อ่า..สวัสดีค่ะ...วะ..ว่าไงนะ เอมประสบอุบัติเหตุเหรอ...!"
ท่าทางของอาจารย์เจษดูลุกลี้ลุกลน แล้วสีหน้าไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่
"มาพอดีเลย! เขมจิรา ช่วยปฐมพยาบาลให้เขาหน่อยนะ ครูต้องไปจัดการบาง
อย่าง กล่องยาอยู่ในตู้นะ!"
"....ยินดีค่ะ...."
ชิบ...แล้ว...
เมื่อไม่นานมานี้...ผ่านไปเร็วอย่างกับโกหก...เด็กใหม่อย่าง ปัน เริ่มมีอะไร
แปลกไป หรือผมคิดไปเองกันเเน่...
"ปัน! เอาบอลให้หน่อย!~"
หลินตะโกนบอก ปัน ขณะเล่นวอลเล่บอล ปันยิ้มแล้วตอบ จากนั้นก็เดินไปหยิบ
บอลมา กลาส นั่งมองเพื่อนของตนเตะบอล เขาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมปันถึงเหมือน
จะมีรังสีมืดมนบางอย่างเวลาที่เธอเข้าใกล้เขา มันทำให้รู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก...
"เฮ้ย!!? กลาสระวัง!!!"
"หา?..."
ปัก!
กลาสที่มัวเเต่นั่งเหม่อลอย ไม่ทันที่จะคิดว่า บอลมันอาจจะเด้งมาถูกเขา
ก็เป็นได้...เพื่อนของเขารีบวิ่งเข้ามาดูอาการทันทีที่เขาล้มลงไปกองกับพื้น
"กลาสกู...ขอโทษกูไม่ทันเห็น"
ดรีม เพื่อนของเขากล่าว
"ม...ไม่เป็นไร...ยังไหว...ไม่ตาย"
"โอเค...อ่ะ..?"
ดรีมหยุดชะงัก หลิน และ ปัน เดินเข้ามาพลางทำหน้างงเล็กน้อย
. "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?" หลินพูด
"อ้อ...อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ..."
Glase Talk
. "ให้เราพาไปห้องพยาบาลมั้ย? กลาส?"
ทันทีที่เสียงของปันเเทรกเข้ามา ผมก็พยายามพยุงตัวขึ้น รู้สึกอยากจะหนี...
ออกไปจากตรงนั้น....สายตาของปันที่มองผมเหมือนมีอะไรแฝงไว้อยู่...และรอยยิ้ม
ที่ดูมีเล่ห์กล...
"ม...ไม่เป็นไร...พวกนายไปเล่นกันต่อเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอง..."
ผมพูดปัดๆ แล้วรีบสาวเท้าออกไปทันที
ห้องพยาบาล...
"อ้าว...เธอเป็นอะไรมาน่ะ?"
อาจารย์เจษ ถามขึ้นมาเมื่อเห็นแผลฟกช้ำบริเวณใบหน้า
"โดนบอลครับ..."
"อืม...เดี๋ยว..."
ตี๊ดดดด....ตี๊ด...
"อ่า..สวัสดีค่ะ...วะ..ว่าไงนะ เอมประสบอุบัติเหตุเหรอ...!"
ท่าทางของอาจารย์เจษดูลุกลี้ลุกลน แล้วสีหน้าไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่
"มาพอดีเลย! เขมจิรา ช่วยปฐมพยาบาลให้เขาหน่อยนะ ครูต้องไปจัดการบาง
อย่าง กล่องยาอยู่ในตู้นะ!"
"....ยินดีค่ะ...."
ชิบ...แล้ว...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ