The Secret Maskman

  ---------------------------------------------------------------------------------
 
 
     การเดินทางมายังบ้านหลังโตของมาร์ก็อตนั้นใช้เวลาไม่นานนักเนื่องจากสวนลาเวนเดียร์ก็เป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ ไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่าหรือว่าวังดีนะ บ้านหลังใหญ่สีขาวครีมมีระเบียงมากมายราวกับปราสาททั้งยังมีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ที่เธอไปชมดอกลาเวนเดอร์ที่ชื่อสวนลาเวนเดียร์ สระว่ายน้ำที่ขนาดใหญ่กว่าแอ่งน้ำของหมู่บ้านเธอ สนามกีฬาอีกทั้งนี้คือสิ่งที่อยู่เพียงแค่ภายนอกเท่านั้นยังไม่เข้าไปดูภายในบ้านแต่ให้เธอมาบรรยายมันก็บอกไม่ถูก เด็กสาวที่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังเล็กๆอย่างเธอเองไม่รู้หรอกว่ามันจะเรียกว่าอะไรก็ช่างมันเถอะ
   
    ไอชาเลิกคิดฟุ้งซ่านเมื่อเห็นว่ามีคนออกมาจากคฤหาสน์ท่าทางดูดีราวกับเป็นเจ้านายชั้นสูงเธอคนนั้นแต่กายด้วยชุดเดรสประดับเลื่อม ผมบลอนด์ของเธอมัดรวบตึงมือเรียวสวมแหวนหลายกะรัดพร้อมกับสาวใช้ผู้ติดตามสองคนในชุดแม่บ้านสีดำสวมผ้ากันเปื้อนติดระบายพริ้ว ก่อนสายตาของเธอคนนั้นและไอช่าจะประสานกัน เห็นดังนั้นเด็กสาวก็เบี่ยงหน้าหนีทันทีถึงจะเป็นการเสียมารยาท ก่อนร่างบางเหลือบเห็นบางอย่างโดยไม่ได้ตั้งใจ
   
    “เป็นอะไรไปนะไอช่า”คริสตี้สะกิดร่างบางที่ดูใจลอยๆผิดปกติจากเดิม เด็กสาวตัวเย็นขึ้นอย่างเห็นได้ชัดไอชาดูประหม่าคงอาจเพราะเธอกังวลว่าคนชนชั้นสูงจะรังเกียจก็เป็นได้
   
“คือ…”ไอชาพูดไม่ออกเหมือนว่าเธอจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นเข้าแล้วล่ะ
   
    “อย่ากลัวไปเลยมาร์ก็อตใจดีมากเลยนะ เขาคงเข้าใจ”คริสตี้ตบบ่าเบาๆราวให้กำลังหนูน้อยที่เพิ่งเจออะไรๆครั้งแรก
   
    “คะ...ค่ะ ฉันจะพยายามไม่ให้คุณขายหน้านะค่ะ คริสตี้” ไอช่ายังไม่ละสายตาจากสิ่งที่เธอเห็น
   
    “เซย์ไฮที่รัก ขอบคุณที่มานะคริสติน่า” หญิงสาวท่าทางสง่าร้องทักทันทีที่เดินเข้ามาใกล้ เธอสวมกอดคริสตี้อย่างแนบชิดจนไอช่าต้องถอยหนีห่าง แต่หารู้ไม่ว่าดวงตาสีน้ำทะเลของผู้หญิงคนที่เธอหลีกนั้นมองเธออยู่อย่างสนใจ
   
    สาวรับใช้ทั้งสองโค้งคำนับคริสตี้กับไอช่ารวมถึงเจ้านายของตนเพื่อทำความเคารพ คริสติน่าเอ่ยขอบคุณหลังจากผละกอดเพื่อนสาวซึ่งเป็นเจ้านายของบ้านหลังนี้
   
    “จ้าๆขอบคุณเธอมากเช่นเดียวกันนะมาร์ก็อต หืม” คริสตี้ชะงักเมื่อเห็นเพื่อนสาวมองไปยังร่างของเด็กสาวในชุดโลลิต้าสีดำ ดูเหมือนว่าไอช่าเองก็รู้สึกได้เด็กสาวหันมาหามาร์ก็อตที่จ้องเธอราวกับเจอของถูกใจยังไงอย่างนั้น
   
    “ค่ะ”เสียงเรียบของไอช่าเอ่ยขึ้นทำเอาสาวรับใช้ทั้งสองที่อยู่ใกล้ๆงงไปตามกันเมื่อเห็นว่าเจ้านายของตนจ้องเด็กสาวคนนี้มักสักพักแล้วตั้งแต่เดินออกจากคฤหาสน์มา
   
    “สนใจเด็กคนนี้หรือไงมาร์ก็อต”
   
    “เธอชื่ออะไรงั้นเหรอสาวน้อย”มาร์ก็อตก้าวเข้ามาทางไอช่าก่อนจะก้มลงถามเพราะเด็กสาวตัวเล็กกว่าเธอ
 
    “คุณหมายถึงฉันเหรอค่ะ”เด็กสาวถามย้ำจนละสายตาจากภาพที่เธอจ้องอยู่นาน
 
    “แล้วจะใครอีกล่ะถ้าไม่ใช่เธอไอช่า ตอบมาร์ก็อตไปสิ”
 
    “เอ่อ...ค่ะ”ไอชารับคำเบาๆ
 
    “ดิฉันไอชา เอเดรียน่า ดาร์โก้ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
 
    ริมฝีปากบางยกยิ้ม “ไอช่า เหรอแบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อย”
 
    “เล่นอะไรของเธออยู่เนี่ย มาร์ก็อต”คริสตี้อดบ่นอุบไม่ได้เพื่อนคนนี้ของเธอมีความลับอะไรปิดบังอีกแล้วแน่ๆ
 
    “หืม ว่าแต่ฉันแนะนำตัวแล้วคุณไม่คิดจะแนะนำตัวให้ฉันรู้จักบ้างเหรอค่ะ”ไอชาโค้งคำนับก่อนจะย่อตัวลงตามแม้การกระทำของเธอจะดูหยาบกระด้างไปบ้างก็เพราะธรรมเนียมของชนชั้นสูงเธอไม่ค่อยจะรู้นี่นา
 
    “ฮึๆ ยินดีที่ได้เจอนะฉันมาการิต้า เวอร์มิลเลี่ยน” มาก็อตยื่นมือมาทางเด็กสาวก่อนไอชาจะจับมือเธอแล้วโค้งตัวอีกครั้ง
 
    “เช่นกัน ขอบคุณสำหรับการต้อนรับที่ดีค่ะคุณเวอร์มิลเลี่ยน”เด็กสาวตอบเบาๆสีหน้ายังคงนิ่งแต่แฝงด้วยความเกรงใจ
 
    มาร์ก็อตยิ้ม“เช่นกันสาวน้อย เข้างานกันเถอะได้เวลาดื่มชายามบ่ายกันแล้ว”
 
    “นี่ๆเธอดูสนใจออกนอกหน้าไปรึเปล่า” คริสตี้กระซิบถามอย่างสงสัย
 
    “เอาเถอะ ไว้ฉันจะเหล่าให้เธอฟัง”มาร์ก็อตตอบส่งๆเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้ควรจะบอกกับเพื่อนสาวดีไหมเพราะอาจจะกระทบความสัมพันธ์กันก็ได้
 
    “แล้วไปไม่ใช่ว่าจะปกปิดเหมือนเรื่องคราวก่อนใช่ไหม”
 
    “มาช่า เอ็ดน่า พวกเธอสองคนไปเรียกทุกคนในบ้านให้มาพร้อมกันที่โต๊ะน้ำชานะ”มาก็อตหันไปสั่งสาวใช้โดยเลี่ยงตอบอย่างมีพิรุธจนคริสตี้ต้องทำหน้าเซ็งๆไอช่าที่เห็นดังนั้นก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ
 
    “ค่ะ ท่านหญิง”สาวใช้ทั้งสองรับคำก่อนหมุนตัวเดินกลับเข้าไปยังตัวคฤหาสน์อีกครั้ง
 
    “ไม่ได้ฟังฉันเลยใช่ไหมเธอนะ”
 
    “พวกเราก็เข้าบ้านกันเถอะ”ว่าแล้วมาร์ก็ดก็พาร่างบางทั้งสองเข้าไปในบ้านของเธอทันทีโดยไม่สนใจคำบ่นของคริสตี้และท่าทางเบื่อๆของไอช่าเลยแม้แต่น้อย