The Secret Maskman

**เพลง Lavender Blue (Dilly Dilly) – Burl Ives
อ้างอิงบทแปลภาษาไทยจาก www.lovelikelyrics.com
 
 
Lavender blue, dilly, dilly
Lavender green
When you are king, dilly, dilly
I will be queen
...
 
ลาเวนเดอร์สีฟ้า ดิลลี่ ดิลลี่
ลาเวนเดอร์สีเขียว 
หากคุณเป็นราชา ดิลลี่ ดิลลี่
ฉันจะเป็นราชินี...**
----------------------------------------------------------------------------------
   
    ท่ามกลางสวนสวยแห่งลาเวนเนียร์เมืองหลวงของอาณาจักรแพลนเต้ บรรยากาศวันนี้ค่อนอบอ้าวเพราะในเมืองอยู่ในช่วงฤดูร้อนพอดีถึงอากาศจะไม่เอื้อต่อการออกมาข้างนอกสักเท่าไหร่ เด็กสาวในชุดสีดำสไตล์โกธิคคนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีเลยแม้เหงื่อเม็ดน้อยก็ไม่เป็นอุปสรรค เธอเดินไปรอบๆทุ่งดอกไม้ในสวนอย่างเพลิดเพลินแม้สีหน้าเธอจะไม่แสดงออกมากมายแต่แววตาสีม่วงของเธอกลับเปล่งประกายราวกับดวงอาทิตย์ในฤดูร้อน เหล่ามวลดอกไม้ปลิวพัดสไวราวกับร่ายรำท้าสายลมชวนให้เด็กสาวต้องหันมอง กลิ่นหอมฉุนของมันชักชวนให้เหล่าผีเสื้อน้อยลอยเข้ามาดอมดม มือเรียวบางค่อยๆแตะลงบนกิ่งของมันอย่างเบามือ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปไอชาหยิบดอกลาเวนเดอร์มาหนึ่งก้านวางระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้แล้วขยี้มันเบาๆจนกลิ่นหอมหวนของลาเวนเดอร์ก็โชยชายหอมอวลมาแตะจมูกน้อย ดูเหมือนเธอจะก้มหน้าลงมากไปทำให้ผมยาวสลวยของเธอสยายลงมาตรงหน้า
    ‘ สวยจริงๆนะลาเวนเดอร์ ’
 
    “ลาเวนเดอร์สวยจังเลยนะค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นเบาๆนิ้วเรียวเกี่ยวผมสีสวยขึ้นมาทัดใบหูก่อนจะหันไปทางสาวใหญ่คนสนิทที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
 
    เมื่อถอนใบหน้าออกจากดอกไม้ที่เธอชื่นชมเพราะมันไม่ได้เป็นดอกไม้ที่สวยแค่รูปเท่านั้นหากแต่ยังมีความมหัศจรรย์อยู่ที่ทุกส่วนของมันสามารถนำใช้ประโยชน์ได้สารพัด ส่วนที่ไอช่าชอบเป็นพิเศษคือสีของลาเวนเดอร์มันช่างคล้ายกับสีผมของเธอเหลือเกินและเป็นสีที่เธอเองก็ชอบเขาคนนั้นเองก็เช่นกัน ร่างเพรียวในชุดโลลิต้าสีดำเข้มตัดกับผมสีม่วงยาวสยายถึงแผ่นหลังคาดด้วยโบว์สีเดียวกันกับชุดซึ่งคริสตี้เป็นคนจัดการให้ทั้งหมด
 
    “เธอชอบลาเวนเดอร์เหรอจ๊ะไอช่า” หญิงสาววัยกลางคนในชุดเดรสทางการสีเข้มเอ่ยขึ้นเธอยกหมวกปีกกว้างขึ้นออกเผยให้เห็นผมสั้นสีดำที่ดัดลอนจนสวย ก่อนจะวางมันลงแล้วเดินมายังทางที่ไอชายืนอยู่
 
    “ค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะคริสตี้ที่พามาชมสวนสวยๆแบบนี้” ไอช่าย่อตัวและโค้งให้คริสตี้เล็กน้อยเพื่อขอบคุณเพราะตามมารยาทของชาวลาเวนเนียร์การย่อตัวและโค้งเล็กน้อยถือเป็นการขอบคุณผู้ที่อาวุโสกว่าหากอายุเท่ากันหรือน้อยกว่าจะย่อตัวเพียงอย่างเดียว
 
    คริสตี้ยิ้มอ่อน “ต้องขอบคุณมาร์ก็อตนะที่อนุญาติให้ฉันกับเธอมาสวนลาเวนเดียร์แห่งนี้ โอกาสดีหาไม่ได้ที่ไหนอีกแล้วล่ะ”
 
    “แต่ฉันว่าอยู่นานไปก็ไม่ดีหรอกค่ะ ชักเวียนหัวซะแล้วสิ” มือบางยกขึ้นจับหน้าผากรู้สึกว่าเธอจะดมอโรม่าจากลาเวนเดอร์มากไปหน่อย
 
    “จริงด้วยสินะ ตอนนี้ก็จะสี่โมงเย็นแล้ว”คริสตี้มองนาฬิกาข้อมือพลางพูดขึ้น “ ไอช่าจะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะชวนเธอไป Afternoon Tea กับฉันและครอบครัวของมาร์ก็อต”
 
    “เอ่อ…แน่นอนค่ะ ฉันไม่อยากเสียมารยาทกับผู้มีพระคุณนะค่ะ”ไอชาพยักหน้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่แสดงอารมณ์
 
    คริสตี้เอื้อมมาจับมือไอช่าไว้กำชับแน่นขึ้น “ขอบใจมากนะ ไว้ฉันจะแนะนำคนรู้จักให้เธอจะได้มีเพื่อนวัยเดียวกันเสียที”
 
    “ไม่รบกวนคุณดีกว่าค่ะ ถึงยังไงเพื่อนสำหรับฉันคงมีแค่คนที่ผ่านมาและผ่านไป” ไอช่าปลดมือคริสตี้อย่างเกรงใจก่อนจะส่ายหน้าเบาๆจนคริสตี้จ้องเขม่ง
 
    “พูดอะไรอย่างนั้นกัน อดีตคืออดีตคงไม่ลืมหรอกนะ”
 
    “มันไม่เหมือนกันนะ”
 
    “อ่ะ เหลือเวลาอีกสิบนาทีแล้วเรารีบไปกันดีกว่าจ๊ะ ฉันรับรองได้ว่าเพื่อนคนนี้จะต้องพิเศษสำหรับเธอแน่ๆไอช่า”
 
    ไอชาขมวดคิ้ว “หืม” 
     .
     .
    แฮะๆ
 
 
 TALK WITH GRAYMASTER
เป็นเรื่องแรกที่จะเขียนกับขีดเขียนฝากด้วยนะค่ะ ^^
ปล.จะจบไม่จบรอดูกันต่อไป 555