Dear friend วงนี้มีแต่รัก

สวัสดี ฉันชื่อฟ้าใส วันนี้เปิดเทอมวันแรก คนส่วนใหญ่จะตื้นเต้นเพราะ "ได้เจอเพื่อน" ส่วนฉันหรอ เพื่อนสักคนยังไม่มีเลยจ้าาาาา
"แม่ค่ะ หนูไปโรงเรียนแล้วนะ เดียวจะสาย" ฉันพูดกับแม่พร้อมกับหยิบ ขนมปัง มากิน
"ไม่กินให้เสร็จก่อนหรอลูก" แม่บอกฉันพร้อมกับหยิบขวดนมมาให้
"ไม่เป็นไรค่ะหนูไปแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ" ฉันไหว้แม่และรีบวิ่งโดยมือข้างขวาถือขวดนม มือข้างซ้ายถือขนมปัง และวิ่งสุดชีวิต
ณ โรงเรียน
ฉันรีบวิ่งขึ้นห้องและรีบไปวางกระเป๋า ใกล้จะถึงห้องแล้ว 
"โอ้ย" ฉันรีบวิ่งจนไม่ดูทางเลยไปชนกับคนๆนึง
"เป็นอะไรไหมครับ" 
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ" ฉันเงยหน้ามองเขา หล่อมากๆเลย หล่ออย่างกับ จองกุก BTS
"แน่ใจนะครับ" เขาถามฉันและตาของเรา2คนก็ประสานกัน  เห้ยๆ ฟ้าตั้งสติหน่อยสิ
"จริงๆค่ะ" ฉันตอบเขาและรีบเข้าห้องเรียนอย่างรวดเร็ว
"นักเรียนทุกคนวันนี้มีเด้กใหม่มา 1คนนะ" คุณครูบอกกับทุกคน ทุกคนดูตื่นเต้นส่วนฉันอ่ะหรอ อยากจะนอน ง่วนมาก 
"เข้ามาเลย" ประตูก็เลื่อน เขาคนนั้นก็เดินออกมา 
"เห้ย" ฉันตะโกนเสียงดังจนทุกคนหันมามองและเขาก็มองเหมือนกัน O-o
"น.ส. พริมพรา มีอะไรหรอ" เอาไงดี ฉันจะแกล้งตัวยังไงดี
"อ่อ เปล่าค่ะพอดี ยุงไม่กัดหนูจนรำคาญอ่ะค่ะ"
"อ่อดีและ แนะนำตัวเลย นาย นภัทร"
"สวัสดีนะเพื่อนๆ เราชื่อ นภัทรเรียกว่า เรย์จิก็ได้ เรา ลูกครึ่งไทย-เกาหลีนะ  ที่เรามาเรียนที่นี่เพราะเพื่อนอีก3คนก็เรียนที่นี่เนอะๆ"
"ใช่เลย ไอเรย์" คนที่อยู่ข้างหลังฉันตะโกนเสียงดัง
"นาย นภัทร หาที่นั้งได้เลย" เขาเดินมาหลังห้องและก็หยุดตรงโต๊ะฉัน
"นั้งด้วยคนได้ไหมค่ะ" อย่าพูดค่ะได้ไหมใจมันสั่น 
"ด ด ได้สิ" ฉันตอบเขาและรีบหยิบหนังสือมาเรียน
"เธอใช่คนที่เดินชนเราใช่ป่ะ" จะความจำดีอะไรขนานนี้พ่อคูณ - -
"ใช่มั้ง"
"เธอชื่อไรอ่ะ เราชื่อเรย์จิ เรียนเรย์ก็ได้นะ" ใครถามมันว่ะ = =*
"อืม เราชื่อฟ้าใส เรียกฟ้าก็ได้" 
"โสดป่ะ" ถามบ้าอะไรของมันเนี้ย
"อืม" ฉันตอบสั้นๆไปให้เขารู้ว่าฉัน รำคาญ
"มีเพื่อนไหมเห็นเธอไม่มีคนคุยด้วยเลย" นี่จะไม่เงียบใช้ไหมเนี่ย
"ใช่ เราไม่มีเพื่อนพอใจยัง" ฉันตะโกนเสียงดังจนครูหันมามอง
"น.ส. พริมพรา ไปคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง"
"ค่ะ" ฉันรีบเดินออกไปด้วยความโมโหมากก เปิดเทอมวันแรกก็เจอแบบนี้เลยหรอ
"ฟ้าใสไปกินข้าวกันไหม" อีตาเรย์จิที่ทำให้ฉันโดนคาบไม้บรรทัดมาหวังดีอะไรเนี่ย
"ไม่เป้นไร เพื่อนนายหิวแย่และมั้ง" ฉันหันไปมองข้างหลัง
"ไปกินด้วยกันสิ ฉันเป็นผญ.คนเดียวด้วย" บิวตี้พุดพร้อมกับสายตาปริ้งๆ
"ใช่ๆไปกันนะฟ้าใส" อีตาขี้เหล่พูดพร้อมกับจับเก้าอี้ฉัน
"พวกเราอยากเป้นเพื่อนกับเธอนะ" อีตาการ์ฟิลด์ ทำสายตาอ้อน
"เพื่อน??"
"ใช่" ตอบพร้อมกันจริง
"พวกเธออยากเป้นเพื่อนกับฉัน" ฉันทำหน้างงๆ
"ใช่แล้ว ฉันถูกชะตากับเธอตั้งแต่แรกเห็น" 
"ถูกชะตา" หน้าฉันนี่อยากกับคนเจอ หิมะตกในไทย
"เป็นเพื่อนนะๆ" บิวตี้เกือบจะกราบเท้าฉัน
"ก็ได้ๆ" ฉันยิ้มกว้างมากกก
"ไปกินข้าวกัน"
.
.
.
"นี่ฟ้าใส" อีตาขี้เหล่เรียกฉัน
"มีไรหรอ ขี้เหร่" เห้ยปากหลุด
"ขี้เหร่ บิวตี้ชอบๆ"
"ชิ" อีตาคิไร ทำหน้างอนใส่
"ล้อเล่นน้าๆ" ฉันรีบแกล้งตัวด่วนๆ
"และมีไรจะบอกเราหรอ" 
"คือพวกเราจะเปิดวงดนตรีอ่ะ"
"แต่พวกเราร้องเพลงไม่ค่อยเพราะ" หืมๆ
"เราเลยอยากให้เธอร้องเพลง" อีตาเรย์จิบอกฉัน
"ห้ะ ฉันเนี้ยนะร้องเพลงเพราะ"
"ใช่ ฉันได้ยินมา" ยัยบิวตี้บอกพร้อมกับทำหน้ามุ้งมั่นมากๆ
แกไปได้ยินจากไหน?? ห้ะยัยบิวตี้" ฉันถามด้วยความที่ฉันงงมาก ฟ้าใสไปร้องเพลงที่ร.ร.ตอนไหนมิทราบค่าท่านผู้ชม
"บิวตี้สุดสวยได้ยินมาจาก..."
"จาก... ใครเล่า" ฉันอยากรู้มาก ทำไมต้องทำให้ลุ้น - -
#บิวตี้ไปได้ยินฟ้าใสร้องเพลงตอนไหนน้า #ติดตามตอนต่อไป #หัดแต่งขออภัย