เมืองต้องสาปกับเด็กสาวพิศวง

"ลั้ลๆๆลั้ลลา ลั้ลๆๆลั้ลลา ฮ่าา ฉันมีความสุขที่สุดในโลกเลย>0<" 

       สวัสดี ฉันมีชื่อว่าปันนาค่ะ! วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากกกกกกกกก (ก.ไก่ ล้านตัวก็ไม่พอสำหรับตอนนี้>0<!!!) และฉันกำลัง...หนีค่ะ!!! ใช่ค่ะ ฉันกำลังหนีออกจากเมืองแฮปปี้เวิร์ลบ้าๆนี่แล้วว กรี๊ดดดดด แสดงความดีใจกับฉันหน่อยสิคะ แต่ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอก'ภีม'นะToT ฉันขอร้อง อีตานั่นชอบทำโทษฉันอยู่เป็นประจำเวลาฉันทำผิดกฏหรือทำอะไรไม่ถูกใจเขา:( ดีนะ ที่เขาไปทำงานให้ใครไม่รู้ข้างนอก ที่ไม่ใช่เมืองนี้! เชอะ! ฉันไม่แคร์หรอกนะ เพราะว่าฉันกำลังจะหนีออกไป เย่ๆๆ>0<// 

        และถ้ากำลังสงสัยว่าทำไมฉันถึงกล้าร้องเพลงอันแสนไพเราะเสนาะหนู(กล้าเนอะ เสียงยังกับผีเปรตมาขอส่วนบุญ-_-) หยาบ! ต่อๆนั่นก้เพราะว่า!ฉันจัดการวางยาสลบในขวดเหล้าให้พวกลุงยามที่ทำหน้าที่เฝ้าทางเข้า-ออกแล้วน่ะสิ แถมเป็นยาสลบพิเศษที่แรงมาก ชนิดที่ว่า2วันก็ไม่ตื่น. >_<// ปันนาผู้นี้ช่างล้ำเลิศ คริๆ

        ปั่ก ฟุ่บ!

.       "อร้ายย! ไอ้รากม้ายยToT; " ฉันเผอิญเหยียบรากไม้แถวนั้นก็เลยทำให้ฉันล้มลงอย่างอนาถ โฮๆๆ ดีนะฉันเอามือรองพื้นไว้ก่อนจึงทำให้ไม่เจ็บมาก จะ แต่พื้นเนี่ยอุ่นจุงเบย-3-  อย่างกับมีเลือดมีเนื้ออย่างกับ...

         อย่างกับ...มนุษย์?

         และทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นไป...

         "กรี๊ดดดดดดดดด>0<!!!!???" ฉันเด้งตัวออกมาราวกับติดสปริง ฮือๆ มนุษย์จริงด้วยอ่ะT^T แถมยังมีคราบเลือดกรังๆไว้ด้วยอ่ะ แงๆๆ หระ..หรือว่านี่จะเป็นศพ!? กรี๊ดดด ไม่น้าาา(><  )(  ><) ตลอดชีวิตฉันเพิ่งเคยเห็นศพตัวเป็นๆแบบนี้เนี่ยแหละ แม่เจ้ามันน่ากลัวอ่า ฮือๆY^Y

          เอ๊ะ หรือว่าเขาจะยังไม่ตาย!??

          เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็เลยเอื้อมมือเพื่อไปแตะๆตรงจมูกเพื่อเช็กว่า เขา...มีชีวิตอยู่รึเปล่า? และเขา...ตายแล้ว!?! โธ่ น่าสงสาร ยังดูหนุ่มอยู่เลย งั้นเอาไว้ฉันหนีไปได้แล้วฉันจะให้ตำรวจมาเอานายไว้ทำพิธีกรรมให้ตามเหมาะสมเอง หลับให้สบายนะ อาเมนY.Y

           ฟุ่บ

          "กรี๊ดดดดดดดดด*$^*&%^!?!"อีกครั้งที่ฉันกรีดร้องและดูเหมือนว่าจะดังกว่าครังที่แล้วด้วย และพ่อคำด่าที่ไม่เป็นภาษาY_Y ฮืออ ก็คนมันตกใจอ่ะ! จู่ๆร่างที่ฉันคิดว่าตายไปแล้วกลับเอื้อมมือมาจับข้อมือฉันไว้อ่ะ ฮืออ เป็นใครจะไม่ตกใจบ้างเล่า!

            "อะ ชะ..ช่วย...ด้วย"

            หืม0_0!!?

           "ชะ ช่วยฉัน..ที...นะ" เสียงแหบแห้งราวกับอยุ่ในทะเลทรายมาเป็นปีถูกขับออกมาด้วยร่างที่นอนพะงาบๆอยู่ตรงปลายเท้าฉัน  ก็ทพไงได้อ่ะ ตกใจจนพลอยถีบเข้าที่เอวง่ะ ปันนาไม่ได้ตั้งใจนะคะ T.T

            ว่าแต่...จะช่วยหมอนี่ยังไงดีล่ะ ฉันเองก็ไม่ใจร้ายพอทีจะเห็นเพื่อนร่วมโลกด้วยกันตายไปต่อหน้าต่อตาหรอกนะ แต่ถ้าจะช่วยหมอนี่ตามลำพังคงจะไม่ไหว...มะมันต้องมีสักทางสิน่า คิด คิดสิปันนา>.<!

            "ให้ฉันแบกไปไหม?" เสียงทุ้มเข้มออกจะแนวเฉยชาออกความเห็น อ๊ะ ดีเลยค่าา เสัยงอย่างนี้ต้องเป็นผู้ชายชัวร์ๆ ผู้ชายแน่ๆ

            "อื้ม!  เอาสิ-- เฮือก!" เว่อ...คุณผู้อ่านเป็นพยานให้ฉันนะ ตะ ตอนที่ฉันเข้ามาในป่านี่ ป่าที่เขื่อมทางเข้า-ออกระหว่างเมืองฉันมาคนเดียวนะ! และนะ นี่มันมือใครง่ะ แต่เสียงแบบนี้มัน...กรี๊ดดด ซวยแล้ว!

             "ภีม!!!"

            "ไง~ ไม่เจอแค่วันเดียว ซ่าขึ้นเยอะหนิ:)"

             บอกได้คำเดียวว่า...ซวย!!!!!!!!