รักนะยัย แม่มด!

                        06:38  เช้าวันจันทร์ที่สดใส...
ฉันลุกขึ้นจากเตียงนอนเเร้วหันไปมองนาฬิกาอยู่หัวเตียงเเร้วมองหมาขนปุยสีดำ..นอนหลับอยู่ปลายเตียง จากวันที่พบกันครั้งแรกมา..ตอนนี้มันอ้วนเเร้วโตเกือบเต็มวัย...บอกให้คุณยายปรุงยาอมตะให้มันกินดีกว่า จะได้อยู่ด้วยกันไปนานๆ ฉันลุกจากเตียงเเร้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ เเร้วทำกิจวัฒประจำวันเสดก็เดินลงไปข้างล่าง "ตื่นเเร้วรึ ยูลาร์"คุณยายทักขณะที่ท่านว่างอาหารเช้าไว้สองที่ "ตื่นเเร้วค่ะ อรุณสวัสคะคุณยาย"ฉันบอกยายเเร้วนั่งทานอาหารเช้ากับท่าน "เอ่อ...ยายคะ ทำยาให้เจ้าบูลหน่อยได้มั้ยคะ"ฉันพึ่งกินอาหารได้2-3 คำ ก็ถามยายขึ้น "อืม..ได้สิ"ยายตอบขณะพลางดื่มชาไปด้วย 
5 นาทีผ่านไป....
ฉันทานอาหารเช้าเสดก่อนที่ช่วยคุณยายเก็บจานเเร้ววิ่งดิ่งไปโรงเรียน..อะ ไคร์นิ่ "ไคร์~!!"ฉันตะโกนเรียกเขาเเร้วโบกมือก่อนที่จะวิ่งไปหา"แฮ่กๆอะอรุณสวัส"ฉันหอบแฮกๆเเระหันไปทักทาย"อรุณสวัส"เขาพูดด้วยสีน่าเรียบเฉย..เเบบนี้เเระพ่อคนเย็นชา-_- เเร้วฉันก็เดินขึ้นห้องเรียนไปกับเขา..
08:30 ได้เวลาเข้าเรียนคาบเเรก 
วิชา เศรษฐศาสตร์ -_-
"สวัสดียู!"แมนดี้ทักทายเสียงใสก่อนที่จะทำน่าอยากจะร้องไหร้"สวัสดีแมนดี้ อย่าบอกนะว่าเธอลืมทำการบ้านวิชานี้มา..."แมนดี้พยักน่า เดาถูกเปะ"ขอลอกหน่อยจินะๆยูจินน"แมนดี้ทำตาเป็นประกาย"อ้ะๆอีก10นาทีอาจารย์จะเข้ามา..รีบทำเร็วๆ"ฉันยื่นหนังสือแมนดี้ก็ลงมือลอกการบ้านการบ้านให้ "เเต้งเกี้ยวว"แมนดี้ก็ลงมือลอกการบ้าน "ยัยนี่ลืมทำการบ้านอีกเเร้วหล่ะสิถ้า"ไวท์บ่น ฉันเรยยิ้นตอบ "เฮ้ย ไอ้เรสเอาการบ้านวิชาเลขมาลอกดิ ข้าลืมทำวะ"โห่พูดเเบบนี้ใครอยากจะให้หลอก-_- "เฮ้ยมีด้วยหรอวะ ข้าก็ลืมอะ ยูเธอทำรึยัง?" เรสถามตาเป็นประกาย "เส็ดเเร้ว"ฉันตอบ"ขอยืมหน่อยคร้าบบ"เรสทำน่าอ้อนเหมือนเเมนดี้ไม่มีผิด.."อ่ะ.."ฉันยื่นให้"ขอลอกด้วย"เสียงไคร์ดังขึ้น "อืม" ฉันตอบ เเร้วก็หันไปคุยกับไวท์"พวกนี้ลืมทำการบ้านบ่อยจังเนอะ-_-"ไวท์กับฉัน"ฮ่าๆ ไม่ใช่แค่พวกนี้นะ เพื่อนในห้องไม่มาตั้งเกือบครึ่งเเน่ะ"ฉันชี้ให้ดู"พวกนี้มันอยู่ห้องกันได้ยังไงเนี่ย"ไวท์พูด"อ้ะ..อาจารย์มาเเร้ว.."ไวท์บอกเเร้วก็หันน่าไปทางกระดาน"เสดเเร้วว"เเมนดี้พูดเบาๆก่อนจะค่อยๆยื่นหนึ่งสือให้"สวัสดีนักเรียนทุกคน...วันนี้ครูจะสอนบทที่4-6ต่อ เอ้า!มาเริ่นเรียนกันเถอะ"คุณครูสาวพูดอย่างกระปี้กระเป่า"เบื่อตายเรยที่นี้"เรสกับเเมนดี้พูด"ฮ่ะๆ"ฉันหัวเราะเบาๆ แระเริ่มตั้งใจฟังครู......
พักเที่ยง....
"โอ้ยยย~ " เสียงพวกนักเรียนร้องโอดโอยออกมาก่อนที่จะบิดขี้เกียจกัน...รวมทั้งฉันด้วย "เอาหล่ะไปพักได้"คณครูเศรษฐศาสตร์พูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากห้อง..."ครูพูดไม่เบื่อบ้างรึไงเนี่ย~~"แมนดี้บ่นๆ"ไปกินข้าวกัน"ไวท์พูดขึ้น"ไปกินบนดาดฟ้ากันมั้ย*-*"เรสตาเป็นประกาย"เอาสิ...เเต่ใครจะขึ้นไปจองเเร้วใครจะลงไปซื้อหล่ะ"ไวท์ออกความคิด"งั้นเรามาโอจับคู่กันไง~~ใครได้สองคนก็เฝ้าบนดาดฟ้า"แมนดี้พูดขึ้น.."งั้นโอ~~จับคู่!"เรสพูดขึ้น 
แมนดี้=ขาว ฉัน=ดำ เรส=ขาว ไวท์=ขาว ไคท์=ดำ
ซวยยยคะ ฉันยิ่งไม่ถูกชะตากับหมอนี่อยู่อะ"งั้นพวกเราลงไปซื้อก่อนนะบ๊ายบาย"พวกเเมนดี้โบกมือลาจากห้องเเร้วลงไปซื้ออาหารข้างล่าง"รีบมาสิเดี้ยวมีคนไปแย่งก่อนนะ"ไคร์พูดขึ้น"ป่ะไปกัน"ฉันเดินนำไคร์ขึ้นไป...โห้ลมเเรงชะมัด ชั้นขึ้นไปก่อนที่จะเดินไปจองที่..พรึ่บ!! "อะ.."คะไคร์ "กรี๊ดดๆยะอย่ามองชั้นน้าาาา"ฉันเอามือรวบกระโปร่งเเร้วนั่งลง"อุ๊บ...พรวด!! ฮ่าๆ"เขาหลุดหัวเราะออกมา T^T
อับอายคะ ภาพที่กระโปร่งเปิดดด "ฮ่ะๆ โตเเร้วยังใส่ลายหมีอยู่นะยัยติงต๋อง"ดูมันพูด....เดียวจับฆ่าทิ้งซะเรยยย "-*- ไอ้โรคจิต!!! ฉันจะใส่ลายอะไรมันก็เรื่องของฉันยะ!"ฉันปรี๊ดเเตกเถียงน่าดำน่าเเดงอยู่กับไอ้บ้านี่ คือเขาเถียงแบบน่านิ่งๆ "ยัยเด็กปัญญาอ่อน-_-" "ไอ้บ้าา ฉันฉลาดกว่าเยอะเรยยะ" "หรอ? ยัยกางเกงในลายหมีสีชมพูพิงค์"เค้าทำน่าล้อเลียน"หน๊อยยย..."ฉันกัดฟันกร๊อด.."เฮอะ!"ฉันกอดอกน่าบึ่งใส่ไคร์"โอ๋ๆอย่างอลๆฉันไม่ล้อเธอก็ได้"เขาฉีกยิ้มจนเห็นเขี้ยว"ฮึ! นายยิ้มแบบชาวบ้านเป็นด้วยรึไง"เขาเรยหุบยิ้ม"เป็นสิ..ใครเห็นฉันยิ้มแบบนี้เเร้วหลงเสนห์ฉันจะตายย"เขาพูดอวด"แหวะ~~ จะอ้วก"ฉันทำน่าแบบจะอ้วก "มาเเร้วค่าาาา"แมนดี้หอบขนมน้ำมาเเร้วก็พวกเรส พวกเราก็นั่งทานข้าวเที่ยงกันอย่างสงบสุข นับจากวันนั้นฉันกับไคร์ก็สนิทกันมาก......