ดัดนิสัย ยัยวายร้าย

     เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
เสียงฝ่ามือกระทบกับผิวหน้าดังขึ้นหลายครั้ง ในโรงยิมที่ปรากฎร่างหญิงสาวคนหนึงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้และถูกมัดด้วยเชือก ใบหน้าหันตามแรงตบของสาวๆสองคนที่ถูกว่าจ้างมาให้จัดการยัยเด็กนี่ ส่วนคนว่าจ้างน่ะเหรอ...ฉันเอง ริน "ริน ยัยนี่โดนตบไปจบสลบแล้ว เอาไงต่อ"เจนีส สาวแสบที่ฉันว่าจ้างให้จัดการยัยเด็กที่กล้ามาจีบพี่เทรเซลของฉัน "ขังมันไว้สัก 3 วัน ให้อาหารวันละมื้อพอ แล้วค่อยปล่อยมันไป อย่าให้มันพูดเกี่ยวกับพวกเราล่ะ"ฉันเอ่ยอย่างไม่แยแส "โอเค"คราวนี้เป็น ไวริน เพื่อนของเจนีสอีกคนที่ฉันจ้างมาให้ตบยัยเด็กนีั่น "งั้นฉันไปก่อน เดี๋ยวโอนค่าจ้างให้นะ"ฉันกล่าวเสียงเรียบก่อนเดินออกจากโรงยิม หึ สม...อยากยุ่งกับพี่เทรของฉันทำไมล่ะ ฉันคิดเรื่อยเปื่อยก่อนเดินไปที่ลานจอดรถร.ร. วันนี้พี่เทรไปซ้อมบาสที่ ร.ร.อื่น ฉันว่าจะขับรถไปดูสักหน่อย
2 ชม.ถัดมา
ฉันได้แตขับรถเล่นแถวๆร.ร.ที่พี่เทรมาซ้อม เนื่องจากทางร.ร.ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไป และฉันก็ไม่กล้าวีนเพราะพี่เทรอาจจะเดินผ่านมาเห็นด้านไม่ดีของฉัน เขาเป็นคนเดียวที่ฉันแคร์ความรู้สึก ไม่อยากให้เขาเห็นด้ามมืดของฉันไม่อยาก ไม่อยากเลย...
ฉันขับวนไปรอบๆตอนนี้ฉันอยู่ในซอยแคบๆซอยหนึ่งและต้องเบรครถเมื่อเห็นสื่งผิดปกติ นั่นคือ...
ชายหนุ่มผมฟ้าทะเลสวมสูทดูดี ดูดีเกินคน กำลังยืนส่งยิ้มให้ฉัน ยอมรับว่ามันเป็นยิ้มที่สวยมากแต่..ฉันกลับกลัวมัน "เจ้าเคยคิดอยากเป็นคนดีบ้างรึเปล่า"เขาถามฉัน ทั้งๆที่เขาอยู่ข้างนอก ฉันกลับได้ยินเสียงเขาอยู่ในรถ "กะ...แกเป็นใคร"ฉันกลั้นใจถามไป "เจ้าเคยคิดอยากเป็นคนดีบ้างรึเปล่า"เสียงเเขาดังขึ้นอีกแล้ว มันเป็นเสียงนุ่มทุ้มแต่..ฉันไม่ชอบมัน "กรี๊ดดดดด"ฉันกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเขาเข้ามาในรถ เท้าของฉันเหยียบคันเร่งเต็มที่ และรถกำลังพุ่งไป...พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว...พุ่งไปชนรถพ่วงที่กำลังแล่นมา "เจ้าเคยคิดอยากเป็นคนดีบ้างรึเปล่า"เขาถาม ตอนนี้..ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น "ไม่..ฉันไม่รู้"ฉันตะโกนสุดเสียง "ถ้าเจ้ารับปากข้าว่าเจ้าจะเป็นคนดี ข้าจะช่วยไม่ให้เจ้าชนรถคันนั้น เจ้าก็จะไม่ตาย ตกลงไหม"เขากล่าว ตายเหรอ? ฉันไม่กลัวความตาย สิ่งที่ฉันกลัวคือ...การไม่ได้อญุ่กับพี่เทร ถ้าฉันตายชะนีพวกนั้นจะต้องตามจีบพี่เทรแน่ "ตะ..ตกลง"ฉันตะโกน
"งั้นข้าจะช่วยเจ้า"เขาเอ่ยก่อนดีดนิ้วและหายตัวไป รถของฉันหักหลบไปชนต้มไม้แทน แล้ว...สติของฉันก็ค่อยๆหายเลือนไป