ดัดนิสัย ยัยวายร้าย
-
เขียนโดย 
จิ้งจอกใบไม้ผลิ
วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.05 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,065 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2559 18.57 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
1) ตอนที่่1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "คุณหนูคะ เชิญทานอาหารมื้อเช้าค่ะ"เสียงแก่ๆของหญิงชราสวมชุดแม่บ้านดังออกมา
"ย่ะ! แล้วคราวหน้าน่ะไม่่ต้องมาตามถึงหน้าห้องหรอกนะ ฉันรู้"ส่วนเสียงแหลมบาดแก้วหูนั่นน่ะ...ของฉันเอง ฉันคือ รินลดา พงศไพบูรณ์ ลูกสาวคนเดียวของตระกูลพงศ์ไพบูรณ์ที่แสนร่ำรวย
ฉันได้รับการเอาอกเอาใจตั่งแต่เล็กเลยล่ะนะ ก็คนมันรวย
ฉันนั่งลงทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร อือ...อาหารเช้าวันนี้จะเป็นอะไรนะ อา...เป็นขนมปังไข่ดาวกับชาวนิลาสินะ หลังจากที่ฉันกัดขนมปังไปคำหนึ่งฉันก็คายออกมา
"นี่! นี่มันอะไร ขนมปังสุกกรอบนี่ สำหรับฉันมันต้องขนมปังบางนะ แล้วไข่ดาวเนี่ย รสหวานยังกะอะไร ส่วนชาก็ตกตระกอน พวกหล่อนคิดจะให้ฉันทานอาหารพวกนี้เหรอ!!!" ฉันปัดอาหารบนโต๊ะทิ้ง ก่อนนำชาสาดใส่เมดคนหนึ่ง "เอ่อ..ขออภัยค่ะ เราจะจัดให้ใหม่นะคะ"เมดที่โดนสาดชากล่าว "ไม่ต้อง ฉันไม่หิว"ฉันเอ่ยทิ้งก่อนเดินไปสตาทรถBMWที่พ่อซื้อให้
ชิ...แม่บ้านพวกนี้ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
15นาทีต่อมา
ฉันอยู่ในมหาลัยแล้ว และกำลังเดินไปที่โรงยิม ทำไมสุดสวยอย่างฉันต้องไปโรงยิมน่ะเหรอ เพราะว่าที่นั่นมีเขาอยู่ไงล่ะ
"อา....เหนื่อยจริงๆ"เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นเมื่อฉันไปถึงโรงยิม เขาคือเทรเซลรุ่นพี่ที่ฉันปลื้ม เขามีตาสีม่วง ผมสีดำทมิฬ เขาเป็นลูกของญาติห่างๆของพ่อ เราเลยสนิทกัน "อะ...ริน มาแล้วเหรอ"เขาทักเมื่อเห็นฉัน "ค่ะ...แล้วพี่เทรซ้อมเสร็จแล้วเหรอคะ"ฉันเอ่ยถาม
"อื้ม เราไป้ห้องเรียนกันเถอะ"เขากล่าวก่อนทำท่าจะเดินไป "เดี๋ยวสิคะ นี่ค่ะ แซนวิช รินทำให้พี่"ฉันยื่นกล่องใส่แซนวิชทูน่าที่ให้แม่บ้านทำให้ให้พี่เขา พี่เขาชอบอาหารรักษาสุขภาพ ฉันรู้ดี
"อ้อ ขอบใจริน รู้ใจพี่จริงๆ"เขาเอ่ยเเละยิ้มให้ฉัน ช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูดีจริงๆ
"อา...รุ่นพี่คะ มายขอคุยกับรุ่นพี่สักนิดได้ไหมคะ"เด็กสาวคนหนึ่งมาทักพี่เทรระหว่างที่เรากำลังเดินไปที่ห้องเรียน "ได้สิครับ"เขายิ้มและเดินตามเด็กนั่นไป
หึ...สารภาพรักสินะ
"คือ...มายชอบพี่ ช่วยรับเค้กที่มายทำไปด้วยนะคะ"นั่นไง นั่นเป็นประโยคแรกที่มายพูดกับพี่เทร(ฉันแอบมาฟังน่ะ)
"อา...ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ชอบน้อง"พี่เทรกล่าวแต่ก็รับเค้กไป
"ค่ะมายรู้ แค่รับไปมายก็ดีใจแล้วค่ะ งั้น...มายไปก่อนนะคะ"ยัยมายพูดก่อนเดินไป
ทันใดนั้นฉันก็ไปหาพี่เทรทันที
"มีอะไรเหรอคะพี่เทร อ๊ะ นั่นเค้กนี่ รินขอได้มั้ย พี่เทรไม่ชอบของหวานนี่นา"ฉันทำใสซื่อและกล่าวขอเค้ก
"ได้สิพี่ไปก่อนนะ" พี่กล่าวก่อนเดินไป
ฉันมองเค้กในมือก่อนนำเค้กไปทิ้ง หึ...จีบพี่เทงั้นเหรอ เราจะได้รู้กัน
"ย่ะ! แล้วคราวหน้าน่ะไม่่ต้องมาตามถึงหน้าห้องหรอกนะ ฉันรู้"ส่วนเสียงแหลมบาดแก้วหูนั่นน่ะ...ของฉันเอง ฉันคือ รินลดา พงศไพบูรณ์ ลูกสาวคนเดียวของตระกูลพงศ์ไพบูรณ์ที่แสนร่ำรวย
ฉันได้รับการเอาอกเอาใจตั่งแต่เล็กเลยล่ะนะ ก็คนมันรวย
ฉันนั่งลงทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร อือ...อาหารเช้าวันนี้จะเป็นอะไรนะ อา...เป็นขนมปังไข่ดาวกับชาวนิลาสินะ หลังจากที่ฉันกัดขนมปังไปคำหนึ่งฉันก็คายออกมา
"นี่! นี่มันอะไร ขนมปังสุกกรอบนี่ สำหรับฉันมันต้องขนมปังบางนะ แล้วไข่ดาวเนี่ย รสหวานยังกะอะไร ส่วนชาก็ตกตระกอน พวกหล่อนคิดจะให้ฉันทานอาหารพวกนี้เหรอ!!!" ฉันปัดอาหารบนโต๊ะทิ้ง ก่อนนำชาสาดใส่เมดคนหนึ่ง "เอ่อ..ขออภัยค่ะ เราจะจัดให้ใหม่นะคะ"เมดที่โดนสาดชากล่าว "ไม่ต้อง ฉันไม่หิว"ฉันเอ่ยทิ้งก่อนเดินไปสตาทรถBMWที่พ่อซื้อให้
ชิ...แม่บ้านพวกนี้ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
15นาทีต่อมา
ฉันอยู่ในมหาลัยแล้ว และกำลังเดินไปที่โรงยิม ทำไมสุดสวยอย่างฉันต้องไปโรงยิมน่ะเหรอ เพราะว่าที่นั่นมีเขาอยู่ไงล่ะ
"อา....เหนื่อยจริงๆ"เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นเมื่อฉันไปถึงโรงยิม เขาคือเทรเซลรุ่นพี่ที่ฉันปลื้ม เขามีตาสีม่วง ผมสีดำทมิฬ เขาเป็นลูกของญาติห่างๆของพ่อ เราเลยสนิทกัน "อะ...ริน มาแล้วเหรอ"เขาทักเมื่อเห็นฉัน "ค่ะ...แล้วพี่เทรซ้อมเสร็จแล้วเหรอคะ"ฉันเอ่ยถาม
"อื้ม เราไป้ห้องเรียนกันเถอะ"เขากล่าวก่อนทำท่าจะเดินไป "เดี๋ยวสิคะ นี่ค่ะ แซนวิช รินทำให้พี่"ฉันยื่นกล่องใส่แซนวิชทูน่าที่ให้แม่บ้านทำให้ให้พี่เขา พี่เขาชอบอาหารรักษาสุขภาพ ฉันรู้ดี
"อ้อ ขอบใจริน รู้ใจพี่จริงๆ"เขาเอ่ยเเละยิ้มให้ฉัน ช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูดีจริงๆ
"อา...รุ่นพี่คะ มายขอคุยกับรุ่นพี่สักนิดได้ไหมคะ"เด็กสาวคนหนึ่งมาทักพี่เทรระหว่างที่เรากำลังเดินไปที่ห้องเรียน "ได้สิครับ"เขายิ้มและเดินตามเด็กนั่นไป
หึ...สารภาพรักสินะ
"คือ...มายชอบพี่ ช่วยรับเค้กที่มายทำไปด้วยนะคะ"นั่นไง นั่นเป็นประโยคแรกที่มายพูดกับพี่เทร(ฉันแอบมาฟังน่ะ)
"อา...ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ชอบน้อง"พี่เทรกล่าวแต่ก็รับเค้กไป
"ค่ะมายรู้ แค่รับไปมายก็ดีใจแล้วค่ะ งั้น...มายไปก่อนนะคะ"ยัยมายพูดก่อนเดินไป
ทันใดนั้นฉันก็ไปหาพี่เทรทันที
"มีอะไรเหรอคะพี่เทร อ๊ะ นั่นเค้กนี่ รินขอได้มั้ย พี่เทรไม่ชอบของหวานนี่นา"ฉันทำใสซื่อและกล่าวขอเค้ก
"ได้สิพี่ไปก่อนนะ" พี่กล่าวก่อนเดินไป
ฉันมองเค้กในมือก่อนนำเค้กไปทิ้ง หึ...จีบพี่เทงั้นเหรอ เราจะได้รู้กัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
