[Yaoi] うんめい(Unmei) ชะตาขีดรัก (ผมว่าไม่ใช่หรอก)

                ‘นา...โอ...ยะ’
            ขวับ
            ใคร..
                นั่นเสียงใครกัน..
 
                ตอนที่ผมเดินออกมาได้ไม่ไกล จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อใครบางคนดังออกมาจากต้นไม้ต้นนั้น ทำให้ผมรีบหันหลังกลับไปดู แต่พอมองไปที่ต้นไม้ต้นนั้นก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่า มีเพียงแค่สายลมเย็นๆที่พัดมาปะทะหน้าและได้กลิ่นหอมของดอกเอเอนโนะไอลอยมาตามลมก็แค่นั้น
 
                นี่มันอะไรกันวะ..
                หรือผมจะเจอผีกลางวันแสกๆ..เหอๆ
 
                ด้วยความที่ผมเป็นคนใจกล้าแต่กับสิ่งที่มองเห็นไอ้สิ่งที่มองไม่เห็นกับผมแล้วจึงร่วมทางไปด้วยกันไม่ได้ เพราะแบบนั้นทำให้ผมรีบหันหลังแล้วเดินมาทันที
 
            .........
 
            ผมมายืนรอไอ้เตตรงที่เคยยืนรอมันครั้งแรก ยืนรอมันได้สักพัก ก็เห็นหน้าโง่ๆของมันเดิน
มาโน่นแล้วครับ
 
                “นานไอ้สัดนานเกิน”
 
                พอมันมายืนอยู่ในระยะเอื้อมได้ ผมนี่ตบหัวมันเลยครับ จะนานไปไหนก็ไม่รู้
 
                “โหไอ้สัด ขอพรนะครับ ไม่ใช่ซื้อผัก จะได้จ่ายตังแล้วเสร็จอ่ะ”
                มันตอบพลางยกมือลูบหัว
 
                “ที่จริงนะ กูว่ามึงน่าจะเข้าไปขอพรกับกู คือแบบจากเซ้นส์กูนะ ก็ว่าที่นี่อ่ะของจริง!”
 
                “ยังไงวะ” ผมงงว่ามันใช้เกณฑ์ไหนในการตัดสินว่าที่ไหนของจริง ที่ไหนไม่จริง
 
                “คืองี้เว้ย จากความคิดกูอ่ะนะ สิ่งแรกเลยคือบรรยากาศ บรรยากาศต้องมีมนต์ขลัง มึงสังเกตดิ จากแดดเปรี้ยงๆเข้ามาในอาณาเขตปุ๊บ ร่มเลยเห็นมะทีนี้พอมึงขึ้นมาถึงปุ๊บมึงจะสัมผัสสิ่งต่างๆด้วยใจเว้ย โอ๊ย! ตบหัวกูทำไม!”
 
                “สัมผัสด้วยใจพ่องดิ! กูจะรู้กับมึงมั้ยสัด นึกว่าจะพูดจาเป็นหลักการ รู้งี้กูแม่งไม่ฟังแต่แรกหรอก!”
 
                ไอ้เตแม่งกวนตีนครับ ผมเลยตบหัวแม่งเลย เบื่ออออ ไม่เป็นหลักการสักอย่าง พอผมด่ามันเสร็จผมก็เดินออกมาเลยครับ ขี้เกียจฟังมันแพล่ม
 
                “เออมึง ถ้าจะเอาจริงๆนะ มึงจะสัมผัสได้เองเว้ย ว่ามันมีอะไรแปลกๆ”
 
                กึก..
 
                ผมหยุดนิ่งหลังจากที่ได้ยินประโยคที่มันพูดก่อนที่จะเอ่ยถามออกไปเสียงสั่น
 
                “มะ..มึงว่าไงนะ”
 
                “กูบอกว่า มึงจะรู้สึกเองว่ามันมีอะไรแปลกๆ เรื่องแบบนี้มันอธิบายยากว่ะ เวลาที่กูไปตามสถานที่ที่เขาบอกว่าศักดิ์สิทธ์อ่ะ บางทีพอไปถึงแม่งเละเทะก็มี บางที่ที่เขาว่าไม่ศักดิ์สิทธิ์พอกูไปถึง กูว่าศักดิ์สิทธิ์มากกว่าหลายๆที่ก็มี เรื่องแบบนี้มันอธิบายยากว่ะ มึงต้องสัมผัสด้วยตัวมึงเอง ที่นี่ก็ด้วย กูว่าที่นี่เองก็ศักดิ์สิทธิ์เอาเรื่องเหมือนกัน”
 
                หลังจากที่มันอธิบายจบ ก็เดินนำหน้าผมลงบันไดไป ในขณะที่ผมเองก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม นึกถึงเรื่องราวแปลกๆที่เจอกับต้นไม้ต้นนั้น ลุงคนแปลกๆ แล้วที่สำคัญ..
 
            เสียงนั่น..เสียงใคร...
                เจ้าของเสียงเขากำลังเรียกใครอยู่...
                สัมผัสได้ด้วยตัวเองงั้นหรอ...
 
                ...
                ...
 
                บรื๋อออออออ
 
                ไม่เอาแล้วครับ! กลัว!
 
            ผมนี่รีบวิ่งตามไอ้เพื่อนเตลงบันไดไปติดๆเลย เจอเรื่องแบบนี้ก็เผ่นสิครับบบ
 
“อีกนิดเดียวเท่านั้นแหละนะ อีกไม่นานชะตาก็จะหมุนตรงกันแล้ว ดวงชะตาน่าสนใจมาก นาโอยะ”
 
..................................
พระเอกอยู่ไหนน้ออ ^^