X-Calibur ตำนานดาบไร้พ่าย

4.3

เขียนโดย Xカリーナ・ベリー

วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 10.13 น.

  5 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,668 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 16.01 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) มาฝึกล่าแต่ไหงเจออ็อค

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“….ย๊าก!!” เสียงที่ถูกเปล่งร้องออกมาจากตัวของเด็กหนุ่มผมสีขาวคนหนึ่งกับการโจมตีด้วยดาบยาวเล่มหนึ่งที่มีธีมสีดำ และกำลังที่ใช้กดผ่าร่างที่อ้วนทุทะของปีศาจขนาดใหญ่ตนหนึ่ง

“...ปึก!!” เสียงดาบที่ทิ่มแทงร่างของปีศาจตนนั้น ถูกฟันและผ่าไปในจุดเดียวกันถึง 4 ครั้งในการโจมตีที่เฉียบไวและไม่มีปราณี

“....อ๊อค!!” ปีศาจตัวใหญ่ตนนั้นเปล่งเสียงร้องออกมา เหมือนกับว่าเป็นวาระสุดท้ายของตัวมัน ก่อนที่จะล้มลงไประนาบกับพื้น หลังจากที่เด็กหนุ่มคนนั้นล้มเจ้าปีศาจตัวใหญ่นั้นได้ก็มีตาแก่คนหนึ่งเดินโผล่ออกมาจากต้นไม้ที่สูงใหญ่ และพูดขึ้นว่า

“เจ้าไม่เป็นอะไรซินะ ศิษณ์ข้า” ชายแก่ที่เธอไม้คฑาเอ่ยพูดก่อนจะเดินไปหาเด็กสาวอีกคนหนึ่งที่นอนสลบไปกับพื้นหญ้าของป่า

“อาจารณ์ครับ ผมอยากแข็งแกร่งขึ้นครับ”เด็กหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียง ที่เหมือนอยากจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ดังนั้นชายแก่ก็หันมาหาเด็กหนุ่มอีกครั้งและพูดเสนอ ที่ๆหนึ่งให้กับเด็กหนุ่มนั้นคือ โรงเรียนขนาดใหญ่นาม อาคาเชียภายในอาณาจักรคอเรเซีย

-ก่อนหน้านั้นประมาณ 30นาที-

“....ย๊าก!!” เสียงร้องของเด็กหนุ่มดังขึ้น พร้อมกับเสียงของเด็กสาวอีกคนหนึ่งที่เป็นคู่หูของเด็กหนุ่ม การโจมตีที่เข้าขากันของทั้งสอง นั้นบีบให้ตาแก่ ต้องถอยล่นไปมาตามพื้นที่ต่างในห้องฝึกพร้อมกับ ต้องป้องกันการโจมตีของเด็กทั้งสองคน เด็กหนุ่มผู้มีผมสีขาวนั้นได้ถือดาบยาวที่มีธีมสีดำ ส่วนเด็กสาวถือดาบสีขาวที่มีที่จับมีที่กันมือนามของดาบทั้งสองเล่มนี้คือ Long Sword และ Rapias(ขอให้อ่านว่า เรเปีย)

“ไม่เลวนี้ทั้งสองคน สู้ได้คล่องแคล้วกันแล้วนะ” ตาแก่พุดขึ้นมาใน ขณะที่กำลังหลบอยู่นั้นตาแก่ก็ใช้มือทั้งสองข้างยื่นออกไปและจับไหล่ของเด็กทั้งสองไว้ก่อนที่จะจับทุ้มลงกับพื้น

“....ตึ้ง!!” เสียงร่างของเด็กทั้งสองคนที่โดนทุ้มและกระทบกับพื้นเกิดเป็นเสียงสะเทือนที่ดังไม่มากนัก ก่อนที่ตาแก่จะพูดว่า

“พวกเธอ น่ะแพ้แล้วหล่ะ ถ้าไม่ตั้งการ์ดในตอนที่กำลังโจมตีศตรู” หลังจากที่ตาแก่พูดจบ เด็กหนุ่มก็เอ่ยปากถามขึ้นมา

“แล้วยังไงหล่ะครับ อาจารณ์ไคลน์” เด็กหนุ่มพูดถาม ก่อนที่จะลุกขึ้นจากพื้นและปัดฝุ่นตามเสื้อออกเล็กน้อย ในขณะเดียวกันตาแก่ก็พูดขึ้นมาว่า

“การป้องกันก็คือการโจมตีที่ดีนะซิซิว” หลังจากที่ตาแก่ไคลน์พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องฝึกและพูดขึ้นอย่างหนึ่งก่อนที่จะออกจากห้องไป

“เตรียมตัวให้พร้อมหล่ะทั้งสองคนพวกเธอต้องออกไปล่าหมู่ป่าในป่ากันนะ” หลังจากที่ตาแก่พูดจบ เขาก็เดินออกจากห้องไปในทันที ก่อนจะให้ทั้งสองช่วยพยุงตัวกันเอง

“ให้ช่วยไหม ฟิโอร่า” ก่อนจะยื่นมืออันเปราะบางไปให้ เด็กสาวจับเพื่อพยุงตัวขึ้นมา หลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็เอาเสื้อคลุมตัวโปรดมาใส่ก่อนจะตัดบทพูดของตัวเองด้วยการพูดว่า

“ฟิโอร่า งั้นผมไปรอข้างนอกนะ” ก่อนจะเดินออกจากห้องไปในทันที

ณ หน้าบ้านของฟิโอร่า

“อือ มากันครบแล้วงั้นหรอ” หลังจากที่ฟิโอร่ามาถึงยังหน้าบ้านตาแก่ก็พูดขึ้นมา ก่อนจะลุกจากพื้นและเดินนำทางไปยังป่า ทั้งสองคนจึงเดินตามไป

จนตาแก่เดินมาถึงยังป่าแห่งหนึ่ง และหันหลังมาที่เด็กหนุมและเด็กสาวทั้งสองคนก่อนจะพูดขึ้นว่า

“นี้เป็นบทเรียนสุดท้ายแล้วนะ ทั้งสองคน”

“ครับ” “ค่ะ” เด็กทั้งสองคนพูดออกมาพร้อมกัน หลังจากที่ตาแก่ได้ยินเสียงพร้อมขงอ ทั้งสองคนก็พูดเข้าเรื่องในทันที

“ซิซิวกับฟิโอร่า พวกเธอสองคนเข้าไปในป่าแล้วล่าหมูป่าให้ได้คนละสิบตัวนะ” หลังจากที่ตาแก่พูดจบร่างนั้นก็หายไปในทันที

หลังจากนั้นเด็กทั้งสองคนก็ตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปยังป่าและแยกทางกันในที่สุด พระเอกก็ต้องเล่าทางฝั่งพระเอก

หลังจากที่ผมเดินเข้ามาในป่านี้ได้ไม่นานหลังจากที่อาจารณ์สั่ง ผมก็เดินมาเจอกับหมูป่า ถึง2ตัวด้วยกัน ผมไม่รอช้ารีบเข้าไปฟันหมูป่าทั้งสองตัวนั้นในทันที

“...ฉึบ!!” เสียงของดาบที่ตัดร่างของสิ่งมีชีวิตในชั่วพริบตาดังขึ้นมา หลังจากเสียงดังกล่าวดังขึ้นมาได้ไม่นานร่างของหมูป่าทั้ง2ตัวก็ขาดเป็นสองท่อนก่อนจะล้มลงไปกับพื้นในฉับพลัน

นี้เราเก่งขึ้นมากเลยนะเนี่ย ผมพูดในใจก่อนที่จะเอาดาบที่เธอไว้เก็บเข้าฝักในทันที และเดินหาหมูป่าต่อ  และในขณะที่ผมกำลังเดินหาหมูป่าอยู่นั้นเสียงร้องของฟิโอร่า ก็ดังขึ้นมา

“...กรี๊ด!!” ด้วยความเป็นห่วงเธอ ผมจึงรีบวิ่งไปหาต้นเสียงในทันที และเมื่อผมวิ่งมาถึงยังที่ๆต้นเสียงดังมาผมก็พบกับร่างที่หมดสติของฟิโอร่า และเมื่อผมหันไปมองข้างๆ ผมก็พบกับร่างๆหนึ่ง มีขนาดใหญ่ตัว ผิวของมันมีสีเขียวเหมือนก็อบบิ้นแต่มีเขี้ยวที่ใหญ่กว่าก็อบบิ้นปกติ ตัวสูงกว่า 280 เซนติเมตร ด้วยซ้ำ มือขวาของมันถือกระบองขนาดใหญ่ไม่แพ้ตัวของมันเลย

“แกมัน อ็อคนี้” ผมพูดออกมาด้วยคามอึ้ง ก่อนจะตั้งท่าเตรียมชักดาบออกมา พร้อมที่จะสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อผมตั้งท่าได้ไม่นาน เจ้าอ็อคก็ใช้กระบองของมันตีมาที่ผมในทันที ผมรีบวิ่งเข้าไป หามันในทันทีเมื่อมันเหวี่ยงกระบองครั้งแรก ผมวิ่งมาถึงตัวมันและผมก็ ชักดาบ Long Sword ของผมออกมาจากฝังดาบที่อยู่ด้านหลังของผม และเหวี่ยงดาบเข้าไปที่ส่วนท้องของมันด้วยการโจมตีแนวตั้ง

“...ฉึบ!!” เสียงเมื่อดาบได้เข้าไปฟันตัวของอ็อค ดังขึ้นแต่ถึงผมจะโจมตครั้งแรกไปแล้ว แต่ตัวของมันก็ไม่มีการสะทกสะท้าน อะไรเลยแม้แต่น้อย  หลังจากที่ผมฟันมันไปมันก็เริ่มที่จะขยับตัวเล็กน้อยด้วยการใช้มือซ้ายของมันเอามาจับผม แต่ผมก็รีบหลบด้วยการกระโดดหนีออกมาแต่ก็ ต้องเจอกับกระบองที่ถูกเหวี่ยงเข้ามาอีกครั้งหนึ่ง

ผมตัดสินใจในทันทีเมื่อไม่คิดจะยืดเยื้อในการต่อสู้

“บัฟ Hi-ReAction Pomotion” (Hi-ReAction Pomotion เพิ่มค่าพลังต่าง อย่างพลังโจมตี ป้องกัน ความเร็ว และเพิ่มการโจมตีด้วยท่าโจมตีเวทย์มนต์)

หลังจากที่ผมร่ายเวทย์ส่ตัวเองเรียบร้อยแล้วผม ก็รีบวิ่งเข้าไปหาตัวอ็อคอีกครั้งก่อนที่ จะใช้ดาบเล่มนี้ ฟันไปที่ร่างของอ็อคด้วยการโจมตีแนวนอนแบบต่อเนื่อง 4ครั้ง

“...ฉึก(x4)!! Horizontal Squrz!!” เสียงดาบที่ฟังเข้าร่างของอ็อคดังขึ้นถึง4ครั้ง ด้วยความเร็วที่เท่ากันและรอยฟันที่ไม่คาดเคลื่อนจากจุดแรกหลังจากที่ฟันในแนวนอน หลังจากนั้นอ็อคก็เปล่งเสียงครั้งสุดท้ายของมันออกมา แสดงให้เห็นว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่มันได้อยู่บนดินแดนแห่งนี้แล้ว หลังจากเสียงร้องเงียบลง ร่างของอ็อคก็ล้มลงไปกับพื้น

 “เจ้าไม่เป็นอะไรซินะ ศิษณ์ข้า” ชายแก่ที่เธอไม้คฑาเอ่ยพูดก่อนจะเดินไปหาเด็กสาวอีกคนหนึ่งที่นอนสลบไปกับพื้นหญ้าของป่า

“อาจารณ์ครับ ผมอยากแข็งแกร่งขึ้นครับ”เด็กหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียง ที่เหมือนอยากจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ดังนั้นชายแก่ก็หันมาหาเด็กหนุ่มอีกครั้งและพูดเสนอ ที่ๆหนึ่งให้กับเด็กหนุ่มนั้นคือ โรงเรียนขนาดใหญ่นาม อาคาเชียภายในอาณาจักรคอเรเซีย

หลังจากที่กำจัดอ็อคได้แล้วบ้านของฟิโอร่า

“อืมนายจะไปแล้วซินะ ซิซิว” ชายหนุ่มในวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้น เขาคือพ่อของฟิโอร่า มีชื่อว่าเอ็ดเวิร์ด เขาคนนี้เป็นผู้ที่ให้ผมมาอาศัยยังบ้านนี้ตลอดสองปี

“เออ จริงสิครับคุณลุง ถ้าฟิโอร่าฟื้นเมื้อไหร่บอกเธอด้วยนะครับว่าผมไม่อยู่แล้วอย่าบอกว่าผมอยุ่ที่ อาคาเซีย นะครับ” หลังจากที่เด็กหนุ่มพูดจบ เด็กหนุ่มก็เดินออกจากห้องไปในทันที พร้อมรถม้าที่รออยู่หน้าบ้านของงเอ็ดเวิร์ด พร้อมกับเมดสาวผมสีทองที่ยืนรออยุ่ข้างๆรถม้าด้วย 

“ซิซิวหลังจากที่เจ้าไปถึงโรงเรียนแล้ว เอานี้ไปให้ ผู้อำนวยการโรงเรียนด้วยหล่ะ” หลังจากที่ตาแก่พูดเด็กหนุ่มกรับจดหมายนั้นมา พร้อมกับถามเหตุผล แต่ตาแก่ก็ไม่ได้พูดอะไร แต่พูดแค่ว่า

“ไปถามเจ้าตัวเอาเองเถอะน่ะ” แค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

“เอาหล่ะไป กันเถอะครับพี่ริซ”

“จ๊ะ ซิซิว” หลังจากนั้นทั้งสองก็ขึ้นรถม้าและหลังจากนั้นรถม้าก็ออกจากบ้านของ เค้าต์เอ็ดเวิร์ดในทันที

 

แถมท้ายบทหน้าเหลือ

อาวุธที่ ซิซิกับฟิโอร่าใช้คือดาบในเรื่องSAO

Horizontal Squrz เป็นสกิลดาบในเรื่องSAO

แล้ถ้าใครผมก๊อบมาจากSAO คุณก็คิดผิดเพราะผมจะใช้ความคิดของตัวเอง และสกิลดาบในเรื่องนี้จะมีถึง10อย่างต่างจากเมะที่เอามาใช้แค่6ท่าสกิล

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา