Aika บทเพลงแห่งรัก

          ก่อนมาซาโตะจะเข้าไปอาบน้ำเขาได้ถาม 1 คำถามกับ จินกุจิ เร็น คำถามนั้น ทำให้หนุ่ม เจ้าชู้ ขี้หลี่ แถไปเรื่อย อย่างเร็นถึงขั้น ต้อง น่าแดง

  "งั้นก่อนอาบน้ำฉันขอถามอะไรนายอย่างหนึ่ง"

  "นายชอบฉันใช่ไหม" มาซาโตะถามเสียงเเข็ง

เร็นที่กำลังงงเป็นไก่ตาแตกกับคำถามของมาซาโตะก็ตอบขึ้นมา
  "ฉะ....เอ่อ..ฉัน....อะ..เอ่อ.." เร็นตอบตระกุกตระกัก

  "ไม่ต้องตอบหรอก"มาซาโตะพูดแย้งขึ้น

  "นายจะเอารูปฉันไปทำอะไรก็ได้นะ ฉันไม่ว่าหรอก แต่ถ้านายทำ ฉันไม่รับประกันว่าผลจะเป็นยังไง ฉันอาจจะออกจาก โรงเรียนนี้ หรือ ย้ายไปอยู่ห้องกับคนอื่นก็ได้ "มาซาโตะใช้โอกาศนี้เพื่อตัดทอนสิ่งที่เร็นจะทำ

มาซาโตะเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้เร็นนั่งคิดอยู่คนเดียว จนสุดท้าน เร็นก็ไม่ได้อาบน้ำกับมาซาโตะ

สิ่งที่มาซาโตะพูดมันวนเวียนอยู่ในหัวของเร็นตั้งแต่ตอนเช้าทำให้เขาไม่มีสมาธิกับการเรียน ยัน กลับบ้านเขาก็ใช้เวลาคิดถึงคำพูดของมาซาโตะ

ระหว่างที่เร็นกำลังกลับห้องของเขา

  "ถ้านายทำ ฉันไม่รับประกันว่าผลจะเป็นยังไง "คำพูดผุดขึ้นมาในหัวเร็น
ทันใดนั้นก็มีเสียงเปียโนดังออกมาจากห้องด้านหน้าของเร็น

เขาอดไม่ไหวกับเสียงเปียโนที่แสนไพเราะจึงรีบแอบเปิดประตูดูด้วยความอยากรู้ใบหน้าคนที่กำลังเล่นเปียโนที่แสนไพเราะนี้

  "นะ..นี่มัน.."เร็นตกใจเมื่อเห็นหน้าคนที่เล่นเปียโน

  "มาซาโตะ กับ แม่ลูกแกะน้อย"เร็นพูดขึ้นมา
เร็นปิดประตูอย่างรวดเร็วแล้วเดินมารอหยุดตรงหน้าบันได เขาเอามือกอดอก หลังพิงกำแพง ใบหน้า โกรธและแฝงด้วยความเศร้า

เขายืนรอจนเวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง

  "วันนี้ก็ขอบคุณมากนะค้ะ คุณ ฮิจิริคาวะ ฉันกลับก่อนนะค้ะ " ฮารุกะวิ่งตรงไปตามทางเดิน ส่วนมาซาโตะเดินเลี้ยวไปทางบันได หลังจากที่เดินลงมาได้ 1 ชั้น ก็เจอเร็นยืนรออยู่

  "นายมายืนทำอะไรตรงนี้"มาซาโตะถาม

  "ก็มายืนรอนายไง"เร็นตอบด้วยสีหน้าตึงเคลียดอีกครั้ง

  "ฉัน มีเรื่องต้องคุยกับนาย"เร็นเดินไปกระชากแขนมาซาโตะแล้ววิ่งออกไป

  "ปล่อยฉันนะ..นายจะรีบไปไหนเนี่ย"มาซาโตะตะโกน

เร็นไม่สนใจคำพูดของมาซาโตะเขาเอาแต่วิ่ง เขาวิ่งไปจนมาถึงหน้าหอพัก เร็นเปิดประตูและปิดประตูอย่างรวดเร็ว เขาผลักมาซาโตะลงบนเตียง

  "โอ๊ย..เจ็บนะ..นี่นายเป็นอะไรไป"มาซาโตะว่าเสียงดุ

  "นายเคยถามฉันใช่ไหมว่า ฉันชอบนาย หรือเปล่า"เร็นถาม

  "ใช่..ฉันแค่ถะ...."คำพูดของมาซาโตะถูกตัดบท

  "ฉันชอบนาย"เร็นพูด จบก็ดึงร่างบางขึ้นมากอดเอาไว้

  "นายบ้าหรือป่าว ฉันแค่ถามเองนะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกเรามัน ผู้ชายด้วยกันนะ"มาซาโตะรีบปฏิเสธ

  "ปล่อยฉันได้แล้ว"เขาพยายามผลักเร็นออกจากร่างแต่ก็ไม่สำเร็จ ยิ่งเขาผลัก เร็นก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น

  "ฉันไม่สนหรอก..ฉันไม่ชอบให้ใครมกล้ชิดนาย และไม่ชอบให้นายใกล้ชิดใครด้วย"เร็นพูดจบ ก็นำหน้าของตนซุกไปที่ซอกคอของมาซาโตะ ใบหน้าค่อยๆซุกไซร้ไป ตามซอกคอ

ลมหายใจอันร้อนผ่าว ทำให้ร่างเล็กหน้าแดงขึ้มมาก

  "อะ..อ๊ะ ...หยุดนะ"มาซาโตะพยายามดันเร็นออก

เร็นจับมาซาโตะพลิกตัวด้านหลังของมาซาโตะถูไปกับด้านหน้าของเร็น

เร็นใช้มือของเขาถอดเสื้อกั๊กตัวโปรดของมาซาโตะออก แล้วจึง ดึงเน็ตไท ของมาซาโตะ จนหลุด เขาปลดกระดุมเสื้อของชายร่างเล็กตรงหน้าออก แล้วถกเสื้อลงมาได้ครึ่งตัว

  "หยุด นะ พอสักที"มาซาโตะตะหวาดเสียงสั่นครอน

  "ฉันจะทำรอยที่แสดงให้เห็นว่านายเป็นของฉัน"เร็นทำต่อไปโดยไม่สนสิ่งที่คนตรงหน้าพูด

เร็นใช้ริมฝีปากของเขาดูดตรง แผ่นหลังของมาซาโตะจนขึ้นรอยแดง 

  "อ๊า...จะ...จินกุจิ"มาซาโตะครางด้วยเสียงทุ่ม

              - - - - - to be continued - - - - -

ตัดแค่นี้คงไม่ทำร้ายคนอ่านนะค้ะ ✌^^✌