Aika บทเพลงแห่งรัก

          เมื่อ มาซาโตะ เปิดประตูเข้ามาก็พบเร็นนั่งอยู่หน้าห้อง เหตการณ์ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น
 
 
         ทันทีที่เปิดห้องเข้ามาก็เจอเร็นกำลังนั่งอยู่ หน้าตาเคร่งเครียด สายตาดุดันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ มาซาโตะเดินหนีไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เร็นเดินตามมาฉุดแขนมาซาโตะไว้  "นายจะทำอะไรอีกหล่ะ"มาซาโตะพูดด้วยหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
  "ทีกับฉันนายเอาแต่เย็นชาใส่ แต่กับเธอทำไมนายถึงยิ้มให้หล่ะ"เร็นพูดด้วยเสียงสั่นเคลือ ใบหน้าเศร้าหมอง มาซาโตะเห็นใบหน้าของเร็นก็รู้สึกเจ็บปวด ราวกับมีมีดปักที่กลางหัวใจ แต่มาซาโตะก็เลือกเก็บอาการพลางทำหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
  "นั่นเพราะ ฉันชอบเธอยังไงหละ เธอทำให้ฉันเข้าใจในดนตรี ทำให้ฉันรักดนตรี "มาซาโตะดวงตาเริ่มเป็นประกาย
เร็นได้ยินคำพูดของมาซาโตะ ก็รู้สึกโกรธ หนักกว่าเดิม แต่ในใจแฝงด้วยความเศร้า  "อย่างนั้นเองหรอ" เร็นผลักมาซาโตะลงบนเตียงนำร่างของตนมาทับบนร่างบาง
  "นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ"มาซาโตะร้องห้าม แต่ไม่ว่าจะห้ามยังไงเร็นก็ไม่สนใจ อีกทั้งยังยื่นหน้าตนเองเข้าไปใกล้แล้วจูบมาซาโตะอย่างร้อนแรงต่างจากคราวที่แล้ว มาซาโตะถูกประกบริมฝีปาก ปากของเร็นเร็มเข้าที่ขอบปากของมาซาโตะ ลิ้นของเร็นพยายามที่จะดันเข้ามาในปากของมาซาโตะ จนสำเร็จ ลิ้นทั้ง 2 ค่อยๆพันเกี่ยวกัน พอได้จังหวะเร็นเริ่มเร่งความเร็วในการจูบเพื่อเพิ่มความเร่าร้อนในตัวมาซาโตะเปิดตากว้าง พยายามจะขัดขืนแต่ไม่สำเร็จ เร็นค่อยๆเอาปากออก น้ำลายของเขาค่อยๆไหลออกจากปากมาซาโตะ เขาเห็นคนข้างหน้า ที่ตามีประกายน้ำตา ปากมีน้ำลายไหลออก หน้าแดงไปจนถึงใบหู บนตัวมีรอยมือของตนเป็นห้อเลือดขึ้นตามที่ต่างๆ กระดุมที่คอเปิดออกทำให้เห็นความเซ็กซี่ของอีกฝ่ายเร็นเริ่มเก็บอาการไม่อยู่ ส่วนล่างเริ่มตั้งขึ้นมาเล็กน้อย
 แ"สะใจนายหรือยัง"เสียงสั่นๆของมาซาโตะ ทำให้เร็นยั้งตัวเองไว้ทัน เร็นผละตัวออกจากมาซาโตะ เขาลุกขึ้นนั่งแล้วผลักเร็นออกห่าง น้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา ทำให้เร็นรู้สึกเจ็บแปล๊บๆขึ้นมาที่หน้าอก บรรยากาศเริ่มเงียบอีกครั้ง ทันใดนั้นเสียงโทรศัพก็ดังขึ้น มาซาโตะรีบลุกไปหยิบโทรศัพที่อยู่บนตู้ข้างๆ  เมื่อกดรับสายก็มีเสียงหญิงสาวที่คุ้นเคยดังออกมา
   "ฮัลโหล ฮัลโหล ฮิจิริคาวะซังค้ะ นี่ นานามิ นะค้ะ วันนี้ที่ยอมกลับบ้านเย็นเพราะฉันขอบคุณมากนะค้ะ แล้วพรุ่งนี้มีอะไรให้ช่วยบอกฉันได้เรยนะค้ะฉันยินดีช่วยทุกอย่างค่ะ บายค่ะ.."เสียงที่ดังออกมานั้นคือเสียงของฮารุกะ ทำให้เร็นเริ่มโมโหอีกครั้ง  "จินกุจิ เร็น นายเป็นคนยังไงกันปน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ฉันตามนายไม่ทันเลย นายเลือกมาสักอย่างสิ ว่าจะดีกับฉันหรือจะร้าย..."มาซาโตะพูดหวังให้เร็นคิดถึงจิตใจของตนบ้าง แต่ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นมันทำให้มาซาโตะต้องอึ้ง
  "หืม..งั้นฉันเลือกบทผู้ร้าย" คำพูดของเร็นทำให้มาซาโตะ รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตนพูดไปของตนเอง
  "ล้างคอรอเลย พรุ่งนี้ฉันจะเอาจริงกับนายแล้วนะมาซาโตะคุง"เร็นยิ้มอย่างขี้เล่น
 
 
 
                   - - - - - to be continued - - - - -