มหัศจรรย์เกมออนไลน์ทะลุมิติ

องค์ถังไท่จงที่เห็นประกายตายกย่องเลื่อมใส         เวลาเอ่ยนามของพระองค์ของหญิงสาวตรงหน้า  ทำให้พระองค์ทรงแสร้งถามเพราะอยากรู้   ความรู้สึกที่นางมีต่อพระองค์  ที่เป็นความรู้สึกเคารพยกย่อง ที่ไม่ใช่ความเสน่หารักใคร่แต่อย่างใด                 "ข้ารู้สึกว่าเจ้าจะชื่นชมยกย่องถังไท่จงเสียเหลือเกินนะ เพราะเหตุใดกัน"         นิจรินทร์ที่ได้ยินชายหนุ่มข้างกายเอ่ยถาม   ก็เอ่ยปากตำหนิและแสดงความแปลกใจออกมา      "เอ้าคุณนี่...ทำไมถามอะไรแบบนั้นล่ะคะ จักรพรรดิ์ถังไท่จง    ทรงเป็นกษัตริย์ของชาติคุณนะคะ    คุณซือหมิน  แล้วใครใช้ให้คุณเอ่ยพระนามของพระองค์สั้นๆห้วนๆแบบนั้นล่ะคะ     ถึงตัวคุณจะมีความมั่นใจมาเล่นเป็นตัวละครเป็นพระองค์ในเกม         แต่ก็ควรจะมีความเคารพต่อพระองค์ด้วย          อย่าเรียกพระนามของพระองค์ราวกับเป็นชื่อของตัวเองแบบนั้นเลยนะคะ"                      องค์ถังไท่จงรู้สึกทั้งนึกขันและชื่นชม ในน้ำเสียงตำหนิที่นางมีต่อพระองค์ยิ่งนัก        เพราะนางเข้าใจว่าเขาเป็นถังไท่จงตัวปลอม                จึงไม่พอใจที่เขาเอ่ยชื่อของตัวเองอย่างห้วนๆ ซึ่งนั่นยิ่งบ่งบอกว่านางมีความเคารพในตัวเขาอย่างมาก  "อ่อ..จริงของเจ้านะ  ข้าเล่นเป็นพระองค์มากไปหน่อยจนลืมตัวน่ะขอโทษนะ"          นิจรินทร์ส่ายหน้าระอาใจอย่างไม่ถือสาอะไรนัก     เพราะเธอเองก็คิดว่าเขาผู้นี้คงสวมบทในเกมจนลืมตัวอยู่เหมือนกัน     "ช่างเถอะค่ะ แล้วไปเถอะ    ... มันก็สมควรที่ฉันจะรู้สึกเลื่อมใสเคารพยกย่ององค์ถังไท่จงอยู่แล้วล่ะค่ะ            ก่อนหน้านี้ฉันไม่ค่อยได้ศึกษาประวัติศาสตร์ชาติจีนสักเท่าไหร่           พอดีว่าเขามีการจัดนิทรรศการสานสัมพันธ์ไทยจีน  แล้วฉันได้มีโอกาสเข้าชมด้วย     แล้วเขาก็มีการให้ข้อมูลเกี่ยวกับประวัติศาสตร์จีนในแต่ละยุคสมัยและแต่ละราชวงศ์ ฉันก็เลยได้รับรู้ว่า           ราชวงศ์ถังถือเป็นยุคที่มีความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ในหน้าประวัติศาสตร์จีนที่สำคัญที่สุด          โดยเฉพาะเมื่อเอ่ยถึงราชวงศ์ถัง ผู้คนก็จะนึกถึง    พระนามขององค์ถังไท่จง มากที่สุด             เพราะพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่ทรงพระปรีชาสามารถมาก        จนทำให้ราชวงศ์ถังในการปกครองของพระองค์มีความเจริญรุ่งเรือง     และทำให้จีนกลายเป็นผู้นำแถวหน้าของโลก     ฉันว่าตัวคุณซือหมินเอง    ก็ต้องรู้สึกชื่นชมในพระปรีชาของพระองค์เหมือนกันนั่นแหละค่ะ คุณถึงมาเล่นเกมเป็นพระองค์อยู่นี่ไง"
"เจ้าชอบกล่าวว่าประวัติศาสตร์โบราณ      ราวกับว่ารัชสมัยขององค์ถังไท่จงมันยาวนานสำหรับเจ้ามากนักอย่างนั้นแหละ"             "แหม...มันก็นานถึงหนึ่งพันหกร้อยปีมาแล้วล่ะค่ะ"           ฟังมาถึงตรงนี้พระองค์ถึงกับตกพระทัยและคว้าร่างบางของนิจรินทร์เข้ามาใกล้      เพื่อสังเกตุสายตาเพื่อจับคำเท็จ ซึ่งก็ปรากฏว่าเป็นคำพูดที่มาจากความจริงใจและไม่ใช่เรื่องโกหก         ในขณะที่นิจรินทร์ที่สงสัยกับท่าทีของชายตรงหน้า     ที่อยู่ๆก็ดึงตัวเธอมาใกล้ใบหน้าของเขาแค่คืบ      แล้วเธอก็คิดไปว่า   เขาคงต้องการจะสังเกตุร่างในเกมของเธอว่าเป็นร่างที่เกมสร้างให้หรือเป็นร่างจากใบหน้าจริงของเธอล่ะมั้ง        เธอจึงจ้องมองเขาตอบและส่งยิ้มสดใสไปให้พร้อมกับพูดขึ้น        "ร่างนี้ของฉันเป็นร่างในเกมที่สร้างมาจากใบหน้าจริงของฉันค่ะ             ฉันไม่ได้ให้เกมออกแบบตัวละครให้นะคะ"         เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้นิจรินทร์ก็เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเขาเช่นกัน                 "แล้วใบหน้าของคุณที่ฉันเห็นอยู่นี่ล่ะคะ  ใช่ใบหน้าจริงของคุณหรือเปล่า  แต่ฉันว่าคงใช่แน่ๆเพราะดูจากใบหน้าของสนมแต่ละคน      ที่เกมออกแบบตัวละครให้นั้นไม่ไหวเลยจริงๆค่ะ     เพราะฉะนั้นการที่คุณจะดูสง่างาม  แข็งแกร่ง   ดูมีบารมีอย่างนี้ได้      มันก็ต้องเป็นตัวจริงของคุณมากกว่าเกมสร้างให้อยู่แล้วล่ะ             ฉันน่ะเคยเห็นแต่ภาพวาดองค์ถังไท่จง   ที่มักจะเป็นวัยชราแล้วน่ะค่ะ  แต่ยังไม่เคยเห็นใบหน้าของพระองค์ในวัยหนุ่มเลย            ถ้าฉันจะจินตนาการว่าคุณเป็นพระองค์ในวัยหนุ่มจะได้มั้ยนะ"          องค์ถังไท่จงมองใบหน้าของหญิงสาวที่จับจ้องสำรวจและสัมผัสใบหน้าของพระองค์อย่างสงสัยใคร่รู้    ที่ไม่ได้มีทีท่าเขินอาย       แววตาของนางที่มองมายังพระองค์บ่งบอกถึงความอยากรู้อยากเห็น  ไม่ได้หวั่นไหวหรือนึกเสน่หาในพระองค์         แต่มันกลับทำให้พระองค์นึกชอบใจในประกายตาไร้เดียงสา  ใสซื่อ  ที่ไร้จริตมารยาหญิงของนางยิ่งนัก       นางไม่ได้พยายามชะม้ายชายตา        หรือแสร้งเขินอาย      กิริยาที่นางปฏิบัติต่อพระองค์อย่างเป็นธรรมชาติ   กลับทำให้พระองค์รู้สึกประทับใจในตัวนางมากกว่าการที่นางจะพยายามหว่านเสน่ห์ยั่วยวนเขาเสียอีก      ดวงตากลมโตที่สงสัยใคร่รู้ฉายแววซุกซนใบหน้าหวานเรียว   ผิวเนื้อนวลเนียน            กับบุคลิกใสซื่อไร้จริตมารยากลับกลายเป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของนาง               ที่เขารู้สึกสุขใจเวลาที่ได้มอง แต่นิจรินทร์คงยังไม่รู้ตัวเลยว่า        ภาพที่องค์ถังไท่จงและตัวเธอนั้นใกล้ชิดสนิทสนมและสำรวจใบหน้าของกันและกันอยู่นั้น                   จะอยู่ในท่ามกลางสายตาของเหล่านางสนมคนอื่นๆ  ที่พากันมองด้วยความริษยา