[Fic FNAF] R18+
8.0
เขียนโดย Acxerna_spirit_of_snow
วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 01.36 น.
2 chapter
21 วิจารณ์
16.82K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 มีนาคม พ.ศ. 2559 14.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Phone guy X Purple guy
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความPhone guy's say
ณ ร้าน Freddy Fazbear Pizza
ผมโฟนกายเองครับผม~ ตอนนี้ผมกำลังทำอะไรน่ะเหรอ ก็.... นั่งเฝ้ามีดที่จะจิ่มหลังผมอยู่แล้วเนี่ยครับ เฮ้อ เจ้ามะม่วงเอ้ย..!~ เสียวสันหลังชะมัด
อะ!.. แต่วันนี้แปลกๆแหะ ปกติมะม่วงมันจะแหกปากโวยวายนู้นนี้นั้น สารพัด แต่วันนี้กลับเงียบแหะ หรือว่า...มันเสียสติไปแล้ว เจ้าฆาตกรโรคจิตสภาพจิตวิปลาสแบบมันเนี่ยนะ(#ด่าแรงไปไหมลูก เดี๋ยวถูกขมขื----//โดนโฟนเตะ) จะเงียบเป็นแบบมนุษย์ธรรมดาได้ โอ้ว!!! พระเจ้าจอร์จ
"เฮ้ วินเซนต์.. วันนี้นายเป็นอะไรรึป่าว"ผมได้รวบรวมความกล้าถามมันออกไป
"เอ๋..... ถามยังงี้ เป็นห่วงหรอ"เขาพูดพลางแสยะยิ้มที่มุมปากแฝงความกวนบาทาไว้ใช่เล่น
"เหอะ ไม่ถามก็ได้ อะ! ใกล้เวลาเลิกงานแล้วนี่!!"ผมรีบลุกขึ้นเก็บเข้าของเตรียมตัวกลับห้องพักกับมะม่วง
(นักเขียน:เค้าให้นายโทรศัพท์กับมะม่วงสีรุ้ง? อยู่ห้องเดียวกันด้วยล่ะ:3#โดนทั้งสองรุมสกรรม)
"งั้น..ฉันกลับก่อนนะ"เขาลุกขึ้นเตรียมเดินออกจากห้องแต่ผมพูดได้พูดขัดเขาเอาไว้ก่อน
"จะทิ้งกันเลยหรอ ไอ้ม่วง== มาก็มาสาย กลับยังกลับเร็วอีก"ผมหงุดหงิดเล็กน้อย ก็ดูมันสิ เป็นใครจะไม่หงุดหงิดล่ะ(คนเขียนไง..)
"นายเป็นแม่ฉันรึไง!! บ่นอยู่ได้ ฉันไปล่ะ"เขารีบเดินอย่างไวเพื่อหนีผม ผมก็ไม่ขัดอะไรหรอก
หลังจากนั้นประมาณ 10-15 นาที ผมก็เลิกงาน ได้กลับบ้านสักที เจ้ามะม่วงชอบอู้แบบนี้ประจำ ผมชินแล้วล่ะ
ระหว่างทางกลับฝนก็ได้ตกกลางครั้น ผมก็เลยรีบวิ่งกลับห้องพักทันที พอผมเปิดประตูเข้าไปนั้นกลับไม่เห็นเจ้ามะม่วงเลย สงสัยเมากาวอยู่ข้างทางมั้ง(?) ฝนตกแค่นี้มันไม่ตายหรอก
ติ๊ด~ติ๊ด~ ติ๊ด~ติ๊ด~
ระหว่างที่ผมกำลังจะทำความสะอาดห้องนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมวางกระเป๋าก่อนแล้วหยิบขึ้นมารับสาย..
"ว่าไง วินเซนต์"ผมพูดตอบไปโดยไม่ต้องฟังน้ำเสียงเพราะเนี่ยคือเบอร์เจ้านั่นแน่นอน
"ค..คือ คุณเป็นเพือนเจ้าของโทรศัพท์ใช่ไหมค่ะ"ส..เสียงแบบนี้... ผู้หญิง?
"ใช่ครับ ทำไมหรอครับ"ผมรู้สึกว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
"ตอนนี้ฝนตกแล้วเขาตากฝนที่สวนสาธารณะจนเป็นไข้ ตัวร้อนมากเลยค่ะ เขาน่าจะสลบไปแล้วนะค่ะ"ผมเดาไม่ผิด.... ไอ้เจ้ามะม่วงสีรุ้ง(?)เอ้ย!!!!!!!
"อ่า ช่วยรอสักพักนะครับ เดี๋ยวผมจะรีบไป"พอผมพูดเสร็จก็วางสายทันที แล้วรีบมุ่งหน้าไปสวนสาธารณะ ตอนผมก้าวออกมาจากด้านนอก ฝนก็เริ่มหยุดแล้ว จึงไม่เอาร่มมา
ณ สวนสาธารณะ
ผมเห็นเจ้าม่วงนั่งสลบอยู่ตรงเก้าอี้ ข้างๆมีผู้หญิง ผมขาวซีดๆ น่าจะอายุยังน้อยอยู่เพราะหนูจากหน้าตาแล้ว..(ออริยามผมเอง)
"ขอโทษครับที่มาช้า"ผมพูดตามมารยาทที่มำให้เขาต้องรอ
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณวินเซนต์คงจะตากฝนแล้วไข้ขึ้นแน่เลย ต้องรีบไปพักผ่อนนะค่ะ..เดี๋ยวจะช่วยพาไปส่งค่ะ"เธอพูดยิ่งกว่าผู้เชียวชาญซะอีก
"อ..เอ่อ... ขอบคุณมากครับ"ผมกับเธอช่วยกันลาก(?)เจ้ามะม่วงกลับห้องพักผม ซึ่งเธอก็อยู้ห้องข้างๆพวกเรา ผมจึงได้ขอความช่วยเหลือได้ง่ายขึ้นหน่อย
ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอยอีนี่บรรยายซะยาวเหยียดตามคำขอของขุ่นเพื่อน เตรียมทิชชูค่ะ!!!!!!!!!
ตอนนี้ผมได้แต่นั่งเช็ดตัวเจ้าม่วง หน้าและน้ำเสียงของมันยั่วผมมากๆเลยล่ะตอนนี้.. เฮ้ยๆ สติๆๆๆๆ
"ฟ...โฟน.."น้ำเสียงของมันยั่วมากแถมยังมากอดเอวผมอีก ผมชักจะทนไม่ไหวแล้ว...
ผมได้จับข้อมือของวินเซนต์ทั้งสองข้างแล้วค่อยๆประคบปากของผมเข้ากับวินเซนต์ ตอนนี้สีหน้าของมันแดงกว่าเมื่อกี้ แสดงถึงความเขินชัดเจนมากขึ้น
ผมเริ่มไซร้ลงมาที่คอเรื่อยๆ เจ้าวินเซนต์เริ่มครางออกมาบ้าง เสียงของมันยั่วผมมากขึ้นทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นด้วย..
ผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเจ้าวินเซนต์ ผมเลียยอดอกของมัน เสียงนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีมากในตอนนี้ ผมถอดกางเกงของเราทั้งคู่ วินเซนต์มองมาที่ผมแต่ผมก็ไม่ได้สนในเท่าไหร่
ผมเริ่มเอามันแทงเข้าออก วินเซนต์ได้ครางออกมาดังขึ้นแล้วจับผ้าปูที่นอนอย่างแน่น ผมได้เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย มันมองหน้าผม แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร..
ผมประคบจูบกับมันไปเรื่อยๆพลางเร่งจังหวะเข้าออก
"อ..อา....อ๊า...อ.."มันเริ่มครางไม่หยุดเพราะผมเร่งจังหวะแรงมากในตอนนี้.. ใช่แล้วตอนนี้มันเริ่มแล้ว
"เฮ้.. ฉันทนไม่ไหวแล้วน้า~"ผมทำเสียงกวนประสาทใส่มัน
"ฉ..ฉัน..จ..จะฆ่า..แก"แหม่ๆเวลาแบบนี้ยังจะขมขู่กันอีก มันไม่ได้ผลหรอก
และแล้วในที่สุด.. น้ำสีขาวขุ่นของผมก็ได้ทะลักออกมา เข้าไปในร่างกายวินเซนต์ วินเซนต์ก็เช่นกัน มันพุ่งมาเปื้อนท้องผม พวกเราทั้งสองคนก็ได้นอนด้วยกันในคืนนี้....
จบแบบhappy ending เลย เย้!!!!!~~~//โดนรุมสกรรม
อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยล่ะ♡⇩⇩⇩⇩#คอมเปื้อนเลือดกำเดา....
ณ ร้าน Freddy Fazbear Pizza
ผมโฟนกายเองครับผม~ ตอนนี้ผมกำลังทำอะไรน่ะเหรอ ก็.... นั่งเฝ้ามีดที่จะจิ่มหลังผมอยู่แล้วเนี่ยครับ เฮ้อ เจ้ามะม่วงเอ้ย..!~ เสียวสันหลังชะมัด
อะ!.. แต่วันนี้แปลกๆแหะ ปกติมะม่วงมันจะแหกปากโวยวายนู้นนี้นั้น สารพัด แต่วันนี้กลับเงียบแหะ หรือว่า...มันเสียสติไปแล้ว เจ้าฆาตกรโรคจิตสภาพจิตวิปลาสแบบมันเนี่ยนะ(#ด่าแรงไปไหมลูก เดี๋ยวถูกขมขื----//โดนโฟนเตะ) จะเงียบเป็นแบบมนุษย์ธรรมดาได้ โอ้ว!!! พระเจ้าจอร์จ
"เฮ้ วินเซนต์.. วันนี้นายเป็นอะไรรึป่าว"ผมได้รวบรวมความกล้าถามมันออกไป
"เอ๋..... ถามยังงี้ เป็นห่วงหรอ"เขาพูดพลางแสยะยิ้มที่มุมปากแฝงความกวนบาทาไว้ใช่เล่น
"เหอะ ไม่ถามก็ได้ อะ! ใกล้เวลาเลิกงานแล้วนี่!!"ผมรีบลุกขึ้นเก็บเข้าของเตรียมตัวกลับห้องพักกับมะม่วง
(นักเขียน:เค้าให้นายโทรศัพท์กับมะม่วงสีรุ้ง? อยู่ห้องเดียวกันด้วยล่ะ:3#โดนทั้งสองรุมสกรรม)
"งั้น..ฉันกลับก่อนนะ"เขาลุกขึ้นเตรียมเดินออกจากห้องแต่ผมพูดได้พูดขัดเขาเอาไว้ก่อน
"จะทิ้งกันเลยหรอ ไอ้ม่วง== มาก็มาสาย กลับยังกลับเร็วอีก"ผมหงุดหงิดเล็กน้อย ก็ดูมันสิ เป็นใครจะไม่หงุดหงิดล่ะ(คนเขียนไง..)
"นายเป็นแม่ฉันรึไง!! บ่นอยู่ได้ ฉันไปล่ะ"เขารีบเดินอย่างไวเพื่อหนีผม ผมก็ไม่ขัดอะไรหรอก
หลังจากนั้นประมาณ 10-15 นาที ผมก็เลิกงาน ได้กลับบ้านสักที เจ้ามะม่วงชอบอู้แบบนี้ประจำ ผมชินแล้วล่ะ
ระหว่างทางกลับฝนก็ได้ตกกลางครั้น ผมก็เลยรีบวิ่งกลับห้องพักทันที พอผมเปิดประตูเข้าไปนั้นกลับไม่เห็นเจ้ามะม่วงเลย สงสัยเมากาวอยู่ข้างทางมั้ง(?) ฝนตกแค่นี้มันไม่ตายหรอก
ติ๊ด~ติ๊ด~ ติ๊ด~ติ๊ด~
ระหว่างที่ผมกำลังจะทำความสะอาดห้องนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมวางกระเป๋าก่อนแล้วหยิบขึ้นมารับสาย..
"ว่าไง วินเซนต์"ผมพูดตอบไปโดยไม่ต้องฟังน้ำเสียงเพราะเนี่ยคือเบอร์เจ้านั่นแน่นอน
"ค..คือ คุณเป็นเพือนเจ้าของโทรศัพท์ใช่ไหมค่ะ"ส..เสียงแบบนี้... ผู้หญิง?
"ใช่ครับ ทำไมหรอครับ"ผมรู้สึกว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
"ตอนนี้ฝนตกแล้วเขาตากฝนที่สวนสาธารณะจนเป็นไข้ ตัวร้อนมากเลยค่ะ เขาน่าจะสลบไปแล้วนะค่ะ"ผมเดาไม่ผิด.... ไอ้เจ้ามะม่วงสีรุ้ง(?)เอ้ย!!!!!!!
"อ่า ช่วยรอสักพักนะครับ เดี๋ยวผมจะรีบไป"พอผมพูดเสร็จก็วางสายทันที แล้วรีบมุ่งหน้าไปสวนสาธารณะ ตอนผมก้าวออกมาจากด้านนอก ฝนก็เริ่มหยุดแล้ว จึงไม่เอาร่มมา
ณ สวนสาธารณะ
ผมเห็นเจ้าม่วงนั่งสลบอยู่ตรงเก้าอี้ ข้างๆมีผู้หญิง ผมขาวซีดๆ น่าจะอายุยังน้อยอยู่เพราะหนูจากหน้าตาแล้ว..(ออริยามผมเอง)
"ขอโทษครับที่มาช้า"ผมพูดตามมารยาทที่มำให้เขาต้องรอ
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณวินเซนต์คงจะตากฝนแล้วไข้ขึ้นแน่เลย ต้องรีบไปพักผ่อนนะค่ะ..เดี๋ยวจะช่วยพาไปส่งค่ะ"เธอพูดยิ่งกว่าผู้เชียวชาญซะอีก
"อ..เอ่อ... ขอบคุณมากครับ"ผมกับเธอช่วยกันลาก(?)เจ้ามะม่วงกลับห้องพักผม ซึ่งเธอก็อยู้ห้องข้างๆพวกเรา ผมจึงได้ขอความช่วยเหลือได้ง่ายขึ้นหน่อย
ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอยอีนี่บรรยายซะยาวเหยียดตามคำขอของขุ่นเพื่อน เตรียมทิชชูค่ะ!!!!!!!!!
ตอนนี้ผมได้แต่นั่งเช็ดตัวเจ้าม่วง หน้าและน้ำเสียงของมันยั่วผมมากๆเลยล่ะตอนนี้.. เฮ้ยๆ สติๆๆๆๆ
"ฟ...โฟน.."น้ำเสียงของมันยั่วมากแถมยังมากอดเอวผมอีก ผมชักจะทนไม่ไหวแล้ว...
ผมได้จับข้อมือของวินเซนต์ทั้งสองข้างแล้วค่อยๆประคบปากของผมเข้ากับวินเซนต์ ตอนนี้สีหน้าของมันแดงกว่าเมื่อกี้ แสดงถึงความเขินชัดเจนมากขึ้น
ผมเริ่มไซร้ลงมาที่คอเรื่อยๆ เจ้าวินเซนต์เริ่มครางออกมาบ้าง เสียงของมันยั่วผมมากขึ้นทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นด้วย..
ผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเจ้าวินเซนต์ ผมเลียยอดอกของมัน เสียงนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีมากในตอนนี้ ผมถอดกางเกงของเราทั้งคู่ วินเซนต์มองมาที่ผมแต่ผมก็ไม่ได้สนในเท่าไหร่
ผมเริ่มเอามันแทงเข้าออก วินเซนต์ได้ครางออกมาดังขึ้นแล้วจับผ้าปูที่นอนอย่างแน่น ผมได้เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย มันมองหน้าผม แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร..
ผมประคบจูบกับมันไปเรื่อยๆพลางเร่งจังหวะเข้าออก
"อ..อา....อ๊า...อ.."มันเริ่มครางไม่หยุดเพราะผมเร่งจังหวะแรงมากในตอนนี้.. ใช่แล้วตอนนี้มันเริ่มแล้ว
"เฮ้.. ฉันทนไม่ไหวแล้วน้า~"ผมทำเสียงกวนประสาทใส่มัน
"ฉ..ฉัน..จ..จะฆ่า..แก"แหม่ๆเวลาแบบนี้ยังจะขมขู่กันอีก มันไม่ได้ผลหรอก
และแล้วในที่สุด.. น้ำสีขาวขุ่นของผมก็ได้ทะลักออกมา เข้าไปในร่างกายวินเซนต์ วินเซนต์ก็เช่นกัน มันพุ่งมาเปื้อนท้องผม พวกเราทั้งสองคนก็ได้นอนด้วยกันในคืนนี้....
จบแบบhappy ending เลย เย้!!!!!~~~//โดนรุมสกรรม
อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยล่ะ♡⇩⇩⇩⇩#คอมเปื้อนเลือดกำเดา....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ