ป่วนรักนายจิตป่วย

     วันนี้คุณพ่อและคุณแม่ของผมไปทำธุระ 2-3 วัน ทำให้ผมต้องอยู่คนเดียว นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ ปัญหาอยู่ที่เจ้าเคย์ เจ้าเคย์มันดันรู้ว่าคุณแม่ให้ผมชวนมันมานอนค้างที่นี่เป็นเพื่อนผม และแล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้น

"เอ้าๆ รีบไปอาบน้ำสะสิ" เคย์พูดพูดพลางสำรวจห้องครัวของผม

"เดี๊ยวๆ ออกไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันก่อนสิ" 

"จะไปกินที่ร้านทำไม มันแพงนะ เดี๊ยวฉันจัดการเอง" เคย์ขมวดคิ้วพลางยกตะหลิวขึ้นมาทำท่าเหมือนพ่อครัว

"เห้ย! ไม่ได้นะถ้าเกิดไฟไหม้ขึ้นมาจะทำไง" 

"จะบอกว่าฉันซุ่มซ่ามงั้นหรอ แค่นี้อย่ากังวลไปเลยน่า" 

"ไม่ใช่แบบนั้น ไปกินข้างนอกดีกว่านะ จะได้ไม่ต้องเก็บล้างไง" จะบ้าหรอ เคย์เนี่ยนะจะทำอาหาร มันไม่แปลกไปหน่อยรึไงเราแค่เด็กม.ต้นเองนะ แล้วถ้ามันกินไม่ได้ขึ้นมาเสียของแน่ๆ โอ้ยนายชักจะซนไปแล้วนะ 

"ไปอาบน้ำเถอะน่า รึอยากให้ฉันถูหลังให้ ^^+" เคย์ทำท่าถูหลังแบบ...(ไปจินตนาการเองแล้วกัน)

"เออ อย่าทำครัวเลอะเทอะล่ะ แล้วก็ไอ้ท่าถูหลังแบบนั้นมันอะไรกัน"

"ไว้ใจเถอะน่า"  ผมรีบสะบัดก้นหนีออกจากห้องครัวโดยไว

     ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่ถึง 15 นาที ส่วนอีกเวลาที่เหลือผมมานั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา....การที่เคย์เข้ามาดูแลผมแบบนี้มันจะยิ่งทำให้ผมอ่อนแอกว่าเดิมไหมนะ เราสนิทกันเกินจนกว่าจะเป็นเพื่อนกันแล้วนี่ แล้วผมก็เป็นกังวลว่าถ้าคุณพ่อกลับไปเหมือนเดิมผมจะอดกลั้นที่จะร้องไห้ได้ไหมนะ แต่แล้วเจ้ากลิ่นที่หอมจนทำให้ผมตื่นจากภวังค์ก็มาแตะที่จมูกของผม 

"หอมจัง" ผมเดินตามกลิ่นที่มาจากห้องครัว และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมก็ช่างน่าประหลาดใจ ทั้งผัดกระหล่ำ ไส้กรอกทอด ไข่หวาน ซุปเห็ดช่างน่าตาน่ารับประทานและกลิ่นที่หอมจนทำให้ท้องนั้นเรียกร้องความสนใจดังโครกคราก 

"อาบน้ำเร็วจัง มานั่งก่อนรออีกสักครู่นะ เฟรนฟรายกำลังได้ที่ละ" เขาหันมาพูดกับผม

"โห นี่ทำเองคนเดียวจริงๆหรอเนี่ย" เขาหันมายิ้มให้ก่อนที่จะรีบยกจานเฟรนฟรายเดินตรงมาที่โต๊ะ

"น่ากินใช่ไหมล่ะ ลงมือเลย"  

"่ว่าแต่กินกันสองคน ทำไมทำสะเยอะแยะ" 

"ก็ฉลองไง" เคย์ยังยิ้มไม่หุบ

"ฉลองอะไรอะ"

"ก็เราคบเป็นแฟนกันวันนี้ไง" เคย์ยิ้มจนตาปิด

"0-0 หะ เออจริงด้วยสิ" ไส้กรอกที่อยู่ในปากของผมแทบกระเด็นออกมาให้ประชาชนเห็น

"เป็นไรป่าว ไส้กรอกติดคอรึไง" ก็ตกใจอยู่น่ะสิ

"แฮะๆ ไม่มีไรหรอก กินเร็วไปหน่อย"

"อร่อยไหม เพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรกเลยนะ" เขาถามพลางชี้ที่ถ้วยซุปเห็ด

"อื้อ รสชาติเหมือนที่คุณแม่ทำเลยล่ะ" พอเคย์ได้ยินคำพูดนี้ก็ยิ้มจนแก้มแทบปริ ยังไม่ได้บอกว่าอร่อยเลยแค่บอกว่ารสเหมือนของที่แม่ทำ

"ว่าแต่ทำไมนายถึงทำอาหารเก่งจัง เป็นแค่เด็กม.ต้นเอง" เขาสะอึกเล็กน้อย

"อ่อ ก็อยู่คนเดียวเลยทำอาหารกินเองบ่อยๆ อีกอย่างฉันสนใจรสชาติของอาหารน่ะ - -' " เขาอธิบายแบบลุกลน น่าสงสัยจริงๆ

"อือ อยู่คนเดียวก็น่าจะออกไปกินที่ร้านดีกว่านะ"

"ก็มันแพง แถมเมนูซ้ำๆ รสชาติก็แย่" 

"แบบนี้นี่เอง ถึงว่าฉันชวนไปกินที่ร้านถึงไม่ยอมไป" อาหารที่เขาทำมันก็อร่อยดีอยู่หรอก ถึงเป็นเมนูง่ายๆ แต่ยังไงเด็กม.ต้นก็ไม่ได้ทำได้รวดเร็วและรสชาติดีขนาดนี้ แต่ก็ช่างเถอะเขาทำมาให้เรากินแล้วนี่รีบๆยัดลงท้องดีกว่า

     ผมกับเคย์ช่วยกันทำความสะอาดจนเรียบร้อยเขาก็แยกไปทำธุระส่วนตัว ส่วนผมเองก็ไปจัดห้องของผมให้เขานอน ส่วนผมจะไปนอนห้องคุณแม่แทน 

"อืออ นายจะรีบนอนไปไหนเนี่ยพึ่งสองทุ่มครึ่งเอง" เขาเดินเข้ามาในห้องของผม ผมสีน้ำตาเข้มของเขามีหยดน้ำเล็กๆเกาะอยู่เล็กน้อย เขาขยี้ผมไปมาดูเซอร์ๆ เท่ดีแฮะ เห้ยคิดอะไรของเราเนี่ย...คิดก็ไม่แปลกตอนนี้เราก็เป็นเกย์ไปแล้วนี่เนาะ...จะยอมรับมันจริงๆรึไงหะโซมะ...โอย สับสนไปหมด

"เหม่ออะไรน่ะ ฉันถามว่านายจะรีบนอนไปไหนหืออ" อะ ก็นายเท่จนทำฉันเหม่อเองนะ 

"ป่าว ก็แค่มาจัดห้องให้นายไง แต่ฉันก็ง่วงแล้วล่ะเพลียชะมัด" 

"จัดห้องให้ฉัน ? นายล่ะ" 

"เดี๊ยวฉันไปนอนห้องแม่ไง ไปละง่วง" ผมกำลังจะเดินก้าวออกไปจากห้องนี้ แต่ดันมีมือปลาหมึกมาคว้าตัวเอาไว้

"จะไปไหนล่ะ ก็นอนห้องเดียวกันจะเป็นไง" 

"ปล่อยนะ ก็ดูสิมันเตียงเดี่ยวจะนอนได้ยังไง" ผมชี้ไปที่เตียงของผม

"เตี่ยงเดี่ยวที่ไหนล่ะนั่น ก็แค่มีหมอนลูกเดียวเองไม่ใช่หรอ" เอ่ออ ฉันยอมแพ้นาย ผมเปิดตู้ยกฟูกออกมาปูไว้ข้างๆเตียง

"งั้นนายนอนนี่แล้วกัน" ผมชี้ไปที่ฟูก

"เดี๊ยวสิ เตียงกว้างขนาดนี้ทำไมใจร้ายใจดำให้ฉันมานอนฟูกล่ะ" 

"ก็นายอยากจะนอนห้องเดียวกับฉันนักนี่ นอนได้แล้วฉันง่วงล่ะ" ผมยังไม่ทันพูดจบ เจ้าเคย์ก็คว้าหมอนจากมือของผม กระโดนไปนอนบนเตียงอย่างสบายใจ 

"เห้ยเคย์ ลุกมาเลยนะ" ชักจะโมโหแล้วสิ

"อะไรกัน เด็กๆเราก็นอนข้างกันบ่อยๆนี่น่า มานอนตรงนี้เร็ว" เขาตบที่หมอนข้างๆชวนให้ผมลงนอนตรงนั้น

"นั่นมันตอนเด็กๆนี่ ดูนายตอนนี้สิหื่นเป็นบ้า อย่าทำอะไรฉันนะ" ผมล้มตัวลงนอนข้างเคย์แบบไม่เต็มใจนัก

"พูดเหมือนผู้หญิงเลยนะอ่อยรึไง ตอนแรกฉันก็ไม่คิดอะไรหรอก แต่ตอนนีชักเริ่มคิดแล้วแหะ" เคย์มำหน้าเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที

"ไม่ได้นะ ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ย" ผมขยับตัวออกห่าง

"ก็เป็นแฟนกันแล้วนี่ ไม่เห็นต้องกลัวกันเลย" และแล้วเขาก็ขยับตัวมาใกล้ๆผมก่อนที่แขนใหญ่ๆของเขาจะพาดมาที่อกของผม ผมเขยิบหนี

"อยู่เฉยๆเถอะน่า อุ่นจะตายเห็นไหม" .... มันอุ่นจริงๆ อุ่นกว่าผ้าที่เคยห่มอีก 

"ฝันดีนะโซมะ" เขาค่อยๆกระชับกอดให้แน่นขึ้น

"อะ..อือ...ฝันดี" 

ตอนที่5นี่ฟินไหมคะ ขอโทษที่อัพช้า(ถึงแม้จะไม่มีคนอ่านก็เถอะ) ฝากติชมแนะนำ จะถามข้อมูลอะไรเพิ่มเติมก็ได้นะคะ