the horror สยองขวัญวันเรียนจบม.3

"วันนี้เป็นวันสุดท้ายสำหรับการเรียนม.3ครูหวังว่านักเรียนคงทำข้อสอบให้เต็มที่"ครูสาววัย27พูด
ท่ามกลางบรรยากาศห้องสอบที่ตึงเครียด  ยังมีนักเรียนคนหนึ่งที่ชื่อว่า "นิชา" เธอมีผิวขาวซีดดุจหิมะ แต่ดวงตาสีแดงที่ดน่าสยดสยองของเธอ กลับทำให้เธอเป็นคนที่น่ากลัวสำหรับทุกคน เพราะฉะนั้น พ่อแม่จึงบังคับให้เธอใช้ผ้าปิดตาปิดบังดวงตาสีแดงข้างซ้าย จึงเหลือเพียงดวงตาสีดำที่เหมือนคนปกติทั่วไปเท่านั้น ผมสีดำที่สั้นปิดหูของเธอ ดูน่ารักเหมาะสมกับผ้าปิดตานั้น เธอใส่ชุดนักเรียนม.ต้น ธรรมดา จึงทำให้ไม่มีอะไรพิเศษ เหมือนพวกดาวเด่นที่พยายามแต่งตัว ให้แปลกจากคนอื่น จากนั้นคุณครูค่อยๆ แจกกระดาษคำตอบ แต่กลับไม่มีกระดาษคำถาม จึงถูกนักเรียนคนหนึ่งท้วง
"ครูครับทำไมไม่แจกกระดาษคำถาม" นักเรียนชายคนนั้นท้วง
"ขอโทษจ้ะครูลืมไป "คุณครูยิ้ม
จากนั้น คุณครู จึงแจกกระดาษคำถาม แผ่นใหญ่เกือบเท่าหนังสือเรียน นักเรียนทุกคนพร้อมใจกันอ่านกระดาษคำถาม และกาคำตอบลงในกระดาษคำตอบ อย่างรวดเร็ว ไม่ถึง20นาทีก็มีนักเรียนหยิบสมุดวาดรูปออกมาวาดอย่างสุขใจ หนึ่งในนั้นมี นิชา ด้วย นิชาเธอยังวาดไม่เก่งนัก เธอจึงวาดได้เพียงตัวก้างปลา ที่ถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ แห่งความกวน ส่วนมากเด็กผู้ชายมักจะ
วาดล้อเลียน การ์ตูนเรื่องต่างๆ ซึ่งอาจหาดูได้ในอินเตอร์เน็ต บางคนวาดสร้างรายได้ให้ตนเอง จน กลายเป็น คนที่รวยสุดๆได้ 
"พวกเธอเสร็จแล้วหรอ?"ครูสาวถาม
"ค่ะ"เสียงของนิชาบอก
"งั้นช่วยไปเอาของที่ห้องธรุการมาให้ครูหน่อย"คุณครูสั่ง
คำสั่งนั้นทำให้นิชา ขนหัวลุก เนื่องจาก ห้องธรุการเพิ่งมีคนตายไป เมื่อ2สัปดาห์ก่อนนี้เอง คนที่ตายคือ "ฟ้าใส" เพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง เรื่องที่ฟ้าใสการตายมันเกิดจากฆาตกรคนหนึ่ง ฆาตกรคนนั้นชื่อ "พีช" ซึ่งพีชฆ่าตัวตายไปหลังจากฆ่าฟ้าใสเสร็จแล้
"ค่ะ"นิชาตอบเหมือนไม่เต็มใจ
เธอเดินออกจากห้องสอบที่เก่าคร่ำคร่าจนน่าขนลุก เธอรีบเดินจากมันมาก่อนที่จะลงบันไดไม้ใกล้หักของโรงเรียน ที่ผ่านมาหลายร้อยปี ซึ่งโรงเรียนนี้ถือว่าเก่ามาก จากนั้นเธอก็ลงมาพบกับสวนย่อมเล็กๆที่ครูเกษตร หลายยุคหลายสมัยปลุกต้นไม้ไว้ บางต้นตายไปเพราะไม่มีคนดุแล เหมือนกลับคุณครูที่ดูแลสวนนี้ ที่ตายไปทีละคนเรื่อยๆ อย่างน่าสงสัย โดยเฉพาะบางคน อายุยังไม่ถึง30ปีด้วยซ้ำ โรงเรียนนี้จึงถือว่าแปลกเพราะมันเกิดเรื่องสยองขวัญนับไม่ถ้วน ทั้งนักเรียนที่เรียนดี หลังจบไปมักจะ ถูกรถชนหน้าโรงเรียน มันจึงทำให้สมองนิชาปั่นป่วนหลังนึกถึงเรื่องพวกนี้ขึ้น จนเธอไม่อยากเดินไปห้องธรุการ แต่ฝีเท้าของเธอไวกว่าความคิดนั้น มันทำให้นิชาเดินมาถึงหน้าห้องธรุการ เธอขนลุกขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวก่อนขาของเธอ จะก้าวไปยัง ห้องธรุการหรือ ที่ที่ เพื่อนรักของเธอตาย จนน้ำตานั้นไหลออกมาช้าๆ นิชาใช้มืออ่อนนุ่มปาดน้ำตาทิ้ง ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องธรุการอย่างไม่ลังเล เธอใช้มือที่อ่อนนุ่มหยิบเอกสารที่วางกระจัดกระจาย บนโต๊ะครูใหญ่ เธอรู้สึกสยองขึ้นมาทัใดก่อนจะวิ่งออกมาทันทีเธอวิ่งชนต้นไม้จนล้ม และวิ่งขึ้นบันไดไปทันที เนื่องจากเธอรู้สึกกลัวมาก จนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ จากนั้นบันไดไม้ได้พังทลายลงมา สติของเธอดับวูบลง .....