I forget you วุ่นรักฉบับนายขี้ลืม

สุดท้ายแล้วฉันเลยต้องพาหมอนี่มาที่บ้านของฉันเองแระ ที่พามานี่ไม่ใช่อะไรหรอกนะฉันก็แค่เห็นมันใกล้หรอกนะ ขืนให้ฉันแบกหมอนี่ไปจนถึงโรงพยาบาลมีหวังกระดูกฉันคงจะพรุนไม่มีชิ้นเลยละ ก็หมอนี่นะสิตัวหนักมากเลยไม่รู้ว่ากินอะไรเข้าไปตัวถึงได้หนักขนาดนี้เนี่ย

เห้อ! -_-; นี่ขนาดแบกมาใกล้ๆนะเนี่ยยังแทบจะเอาตัวไม่รอดเลย สาบานเลยถ้ามีครั้งหน้าฉันจะไม่ช่วยอีกแล้ว ฉันจะขอเล่นบทร้ายบางละ(-___-^)

ว่าแต่ว่า! ฉันควรจะล้างแผลให้หมอนี่ก่อนดีไหมเนี่ย ดูสิเลือดเริ่มไหลอีกแล้วนะนั่นนะ แถมหน้ายังมีแต่คราบเลือดเต็มไปหมด งั้นให้นอนนี่นอนบนพื้นอย่างนี้ก่อนดีกว่า กันของอย่างอื่นเปื้อนเลือด ให้นอนอย่างนี้ละดีแล้ว เลือดเปื้อนพื้นไม่เป็นไรเช็ดเอาก็ได้ ก่อนอื่นต้องไปเตรียมของมาเช็ดตัวให้ก่อนแล้วก็อุปกรณ์ทำแผลด้วยซินะ

ฉันเดินไปยังในห้องนอนก่อนจะเดินเข้าไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลในตู้ยา ดีนะเนี่ยที่มีติดบ้านไว้เนี่ย! ถือว่านายโชคดีจริงๆ ก่อนจะลงเอาไปวางไว้ แล้วเดินต่อไปยังหลังบ้านเพื่อ

เตรียมน้ำและผ้าสำหรับเช็ดตัวให้หมอนี่ เห้อ.ได้แล้วกว่าจะหาเจอนะเนี่ยผ้า ฉันเดินไปยังคนป่วยที่ตอนนี้ยังคงนอนไร้สติอยู่กับพื้น ก่อนจะค่อยๆจับตัวหมอนั่นขึ้นพิงไว้กับโซฟาด้านหลัง จากนั่นฉันก็เช็ดหน้าเขาเบาๆๆ >///<

เอิ่ม...ไม่ๆฉันไม่ได้คิดอกุศลอะไรนะ แต่หมอนี่น่ารักเองนิ แถมปากหมอนี่ยัง....>////< ก็บอกไม่คิดๆจริงนะเนี่ย ฉันรีบเช็ดหน้าเขาจนตอนนี้หน้าตาที่เปื้อนไปด้วยเลือดในตอนแรกเผยให้เห็นผิวขาวจัดอย่างกับคนที่ไม่ได้เคยโดนแดดมาก่อน ก็หมอนี่เป็นดารานิเนอะคงไม่แปลกเท่าไรที่ผิวจะสวยขนาดนี้ อิจฉา>< น้ำในตอนแรกที่เอามายังใสสะอาดแต่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดงเข้มแล้วละ ให้ตายเหอะหมอนี่เลือดออกเยอะชะมัดยากเลย เอาละที่นี้ก็เหลือแค่ทำแผลซินะ

ฉันค่อยเทแอลกอฮอร์ลงบนสำลีแล้วเช็ดรอบๆบาดแผลตรงท้ายทอย จากนั่นค่อยเทเบตาดีนใส่สำลีอีกครั้งแล้วค่อยทาลงบนแผล เสร็จละ อื้ม......คงเหลือแค่เอาผ้าพันแผล พันแผลไว้สินะได้เลยฉันจะพันให้สวยแล้วกันนะ

~แตแต๊น~

เสร็จแล้ว! แล้วเหลือต้องทำอะไรอีกละเนี่ย? เช็ดตัวแล้ว ทำแผลแล้ว พันผ้าพันแผลแล้วด้วย อืม........แล้วเหลืออะไรอีกนะ อ้อ! นึกออกแล้ว เสื้อผ้าหมอนี่ซินะ แล้วฉันจะไปเอามาจากไหนเนี่ย จะปล่อยให้ใส่ตัวเก่าก็ไม่ได้ซะด้วยมันเปื้อนเลือดและก็ดินเลอะเทอะไปหมด เฮ้อ.-_-! ลองไปหาดูในตู้เสื้อผ้าดูแล้วกัน

อันนี้ไม่น่าจะได้เล็กไป อันนี้หวานไปนะ อันนี้กระโปรงนี่หว่า ไม่ๆๆๆ โอ๊ะ! ตัวนี้ละเสื้อยืดสีขาวลายการ์ตูน ขนาดน่าจะโอเครอยู่ใส่ได้แระ ตัวนี้ผ่าน^___^ เสื้อได้แล้วงั้นก็เหลือกางเกง ตัวนี้น่าจะได้มั้งกางเกงวอร์มสีดำ ตัวนี้ละกัน

ตอนนี้ฉันกำลังมองคนที่ยังคงนอนไร้สติอยู่สลับกับเสื้อผ้าในมือ เออ ตอนแรกว่าจะเปลี่ยนให้อยู่แต่คือคิดไปคิดมาแล้ว เออ.คือฉันเป็นผู้หญิงปะวะจะให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผู้ชายมันก็กระไรอยู่อะ

หนักใจจริง แต่ทำก็ได้วะ

ฮึ้บ~หลับตาละนะ (-///< ) สาบานฉันจะไม่แอบดูเลยจริงๆๆๆ

ในที่สุดฉันก็เปลี่ยนเสื้อให้สำเร็จละ บอกได้คำเดียวเลยเกือบตาย ไม่ใช่ตอนเปลี่ยนเสื้อนะ แต่เป็นตอนแบกหมอนี่นอนบนโซฟาเนี่ย ให้ตายเหอะ ฉันไม่เคยต้องทำอะไรเพื่อใครขนาดนี้เลยนะเนี่ย ที่เหลือคงต้องรอนายฟื้นสินะ จะรู้ไหมเนี่ย! ว่าวันนี้ฉันต้องเหนื่อยกับนายแค่ไหนเนี่ย ฉันมองหน้าหมอนี่ก่อนจะค่อยทิ้งตัวลงนั่งข้างๆโซฟา เฮ้ย!เหนื่อยชะมัดเลย (_ _)

Special of chanyeol

"โอ๊ย" ทำไมปวดหัวจัง นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย! ผมเพิ่งโฟกัสเห็นบรรยากาศในตอนนี้ชัดเจนขึ้น ที่นี่ มันที่ไหน แล้วเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมค่อยๆยันตัวให้ลุกขึ้นก่อนจะพึ่งสังเกตเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งนอนข้างๆโซฟาที่ผมนอนอยู่ 'เธอเป็นใคร'

ผมกำลังจะปลุกเธอแต่ว่าเธอรู้สึกตัวซะก่อน

"@฿%-+((%9)?&)?" เธอพูดอะไรบ้างอย่างกับผมแต่ผมฟังไม่ออก

"เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ" ผมส่ายหน้าเป็นเชิงบอกเธอ

"฿-&฿((-+(-%##@%+"

"(-_-?)"

"โทดทีๆ ฉันลืมไปนายไม่ใช่คนไทยนิเนอะ" เธอยิ้มให้ผมบางๆ

"อ่อ.คุณไม่ใช่คนเกาหลีซินะ แล้วทำไมถึงพูดเกาหลีคล่องละ?"

"เป็นลูกครึ่งนะ พ่อฉันเป็นคนเกาหลี เลยพูดได้"

"อ่อ.อย่างนี้นี่เอง"

"แล้วนอนยังเจ็บอยู่ไหมแผลที่หัวนะ"

"แผล?"

"อืมใช่นายโดนตีหัวมานะ" ผมถึงว่าทำไมเจ็บหัวนักที่แท้ก็โดนตีหัวนี่เอง

"นายจำไม่ได้เลยเหรอ?"

"

ผมจำได้แค่นิดเดียว"

'โอ๊ย!ปวดหัวเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยผมที'

ตึกๆๆๆๆๆๆ~

นั่นเสียงเท้าคนกำลังเดินผ่านมาใช่ไหม? ผมกำลังจะรอดใช่ไหม?

ผมใช้เรี่ยวแรงที่มีแทบจะทั้งหมดในตอนนี้รั้งเท้าคนที่เดินมา ก่อนจะใช้แรงที่เหลือเปล่งเสียงพูดไปอย่างแผ่วเบา

"ช่วยด้วย~" ก่อนที่ทุกๆอย่างจะค่อยๆเลือนลางกลายเป็นภาพสีขาวดำไป ที่ผมจำได้ก็มีแค่นี้

"นายจำไม่ได้ว่าใครทำร้ายนาย แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ นายจำไม่ได้เลยเหรอ?" ผมส่ายหน้าเป็นการตอบคำถามแทน

"อย่าบอกนะว่านายจำชื่อไม่ได้"

"ชื่อ(- -?)"

"ใช่ชื่อของนาย ปาร์ค ชานย..."

"ขอโทดแต่ผมจำไม่ได้ว่าผมเป็นใคร ผม......ขอโทด"

"-o-*"