Brother upset จับเท็จหัวใจ พี่ชายสายโหด

     ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตของฉันพลิกผันได้ขนาดนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่รู้แน่ชัดตอนนี้เลยคือฉันกำลังเดินลากกระเป๋าเดินทางเข้าบ้าน ? ที่คงจะเรียกว่าบ้านไม่ได้ เพราะนี่มันคือ วิลล่า หรือวังเก่าอันมีมนต์ขลังน่าหลงใหล ปราสาทแสนสวยที่พวกมหาเศรษฐีในอิตาลีเขานิยมซื้อกันเพื่อประดับบารมี แถมด้านหลังวิลล่าแห่งนี้ยังติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนี่ยนอีกด้วย เรียกว่าดินแดนในความฝันของฉันเลยล่ะ ถ้าไม่ติดตรงที่ว่า...มีใครคนหนึ่งยืนกอดอกหน้าบึ่งตึงอย่างกับเพิ่งโดนผึ้งต่อยรอรับ?ฉันอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าวิลล่า

     "มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกปลิงแบบเธอ!"

     ยังเดินไปไม่ถึงไหน ผู้ชายตัวสูงกลับรีบเดินมาพ่นคำร้ายกาจใส่หน้าฉันถึงที่ เล่นเอาแขกอย่างฉันถึงกับหน้าตึงเลยทีเดียว

     "นะ นายเป็นใคร มีสิทธิอะไรมาพูดกับฉันแบบนี้"

     ฉันถามออกไปเป็นภาษาอิตาลีที่เรียนมาจากเมืองไทยกว่า 2 ปีเต็ม และต้องแหงนคอเพื่อจ้องหน้าผู้ชายตรงหน้าที่! เอ่อ...หล่อมาก! เท่มาก! สูงมาก!O///O และ รังเกียจฉันมาก! ข้อหลังเห็นจะเด่นชัดที่สุด เพราะสายตาที่เขาใช้มองฉันอย่างกับมองกิ้งกือไส้เดือนก็ไม่ปาน

     "ก็เป็นเจ้าของที่นี่น่ะสิ วิลล่าเอสเต ดิเอโร่ ไม่ต้อนรับผู้หญิงชั้นต่ำ!"

     ใช้โทนเสียงต่ำกับฉันอย่างกับพวกฆาตกรโรคจิตก็ไม่ปาน แต่น้ำว้าคนนี้หากลัวไม่ เฮอะ!มารยาททรามแบบนี้ฉันไม่ยอม >O<

     "อยาบคายเกินไปมั้ย คุณผู้ดี! ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ยืนด่าผู้หญิงฉอดๆ น่าอายที่สุด ว่างๆก็ไปหากระโปรงมาใส่ซะ เปลี่ยนเพศไปเลยคงง่ายแก่ความเข้าใจกว่า!"

     "นี่เธอ!"

     ว่าไม่พอ เขายังเอานิ้วชี้หน้าฉันอีกต่างหาก ท่าทางก็ห่ามๆ เถื่อนๆยังไงชอบกล พวกแยงกี้รึเปล่าเนี่ย @_@

     "ออกไปให้ห่างน้ำว้าเดี๋ยวนี้นะ ลูเซียโน่!"

     เสียงลุงซิเอโน่ดังก้องกังวาลมาจากด้านใน แล้วลุงก็สาวเท้าเร็วๆตรงมาที่ฉัน พร้อมกับแม่ที่รีบวิ่งมาถึงตัวฉันก่อนใคร ท่านรีบเข้ามาดึงตัวฉันให้ถอยห่างเจ้าคนหยาบคายตรงหน้า

     "แก...แก! กลับมาก็ทำฉันปวดหัวอีกตามเคย จะไปไหนก็ไปเลยไป"

     ลุงซิเอโน่เอ็ดผู้ชายตัวโตตรงหน้าทันที แต่เขากลับมีท่าทางยำเกรงไม่ มองหน้าลุงแวบหนึ่งก่อนหันมาจ้องหน้าฉันกับแม่ แล้วตอนนี้เองที่ฉันได้เห็นรอยยิ้มเยือกเย็นของปีศาจ

     "จะไม่แนะนำน้องสาวคนใหม่ให้ผมรู้จักก่อนหรอพ่อ บินตรงมาเสริฟถึงที่แบบนี้ ไม่รู้จักไม่ได้แล้ว"

     "พูดจาอะไรให้เกียรติคุณน้าสิกับน้องน้ำว้าด้วย เขาเป็นคนในครอบครัวเราตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าแกทำดีกับเขาไม่ได้ พ่อขอ! อย่าทำร้ายพวกเขา"

     ลุงซิเอโน่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มองสบตาลูกชาย (ที่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเป็นพ่อลูกกัน) ทั้งแกมขอร้องและบังคับ ลูเซียโน่มองตอบซักพักก่อนที่เขาจะสะบัดหน้าหนี แล้วเดินตรงดิ่งไปที่มอเตอร์ไซต์คันใหญ่ที่เหมาะกับผู้ชายดิบเถื่อนอย่างลูเซียโน่คนนี้มากๆ สวมหมวกกันน็อกแล้วสตาทเครื่องเสียงดังกระหึ่ม ก่อนบิดรถออกไปยังไม่วายหันมามองแล้วชูนิ้วกลางส่งให้ทุกคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านได้ช็อกตาค้างกันอย่างถ้วนหน้า O_O! โดยเฉพาะฉัน ช็อกจนพูดไม่ออกไปอีกนาน ให้ตายสิ เกิดมาไม่เคยมีใครทำหยาบคายกับฉันถึงขนาดนี้มาก่อนเลย ใครว่าหนุ่มอิตาลีน่ารักเป็นกันเองทุกคน น้ำว้าคนนี้ขอค้านค่ะ >O</

     ลุงซิเอโน่สบถเสียงดังหลายคำ ดีที่แม่ฉันรีบเดินเข้าไปดึงแขนปรามให้ลุงหยุด ไม่อย่างนั้นคงได้ฟังคนใจดีอย่างลุงซิเอโน่สบถอีกนาน =_=

     พอลุงสงบสติอารมณ์ได้แล้ว พวกเราสามคนจึงพากันเดินเข้าบ้าน (วิลล่า) มีเมดสาวรีบวิ่งมารับกระเป๋าฉันไปเก็บบนห้องที่เตรียมไว้ 

     "น้ำว้า เดินทางมาตั้งไกล เหนื่อยไหมลูก"

     แม่หันมาถามทันทีที่เราเดินมานั่งในห้องรับแขกสุดหรูหรา ท่านสำรวจฉันทั่วตัวพร้อมลูบทั้งหัวยันหลังด้วยความเป็นห่วง

     "นิดหน่อยค่ะแม่ แต่หนูหลับมาตลอดทางเลย เลยไม่ค่อยเหนื่อย^^"

     "ขอต้อนรับอย่างเป็นทางการนะ หนูน้ำว้า คิดซะว่านี่เป็นบ้านของหนูเอง พักผ่อนตามสบาย^^"

     ลุงซิเอโน่อ้าแขนยิ้มต้อนรับ ฉันจึงเดินไปให้ลุงกอดหนึ่งทีแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม ฉันยิ้มกว้างให้ทั้งสองท่าน เพื่อให้ท่านสบายใจว่าฉันไม่เป็นไร แม้เพิ่งเจอกับสถานการณ์ระทึกขวัญอย่างเมื่อกี้มาก็ตาม

     ...ใช่แล้วล่ะ นี่คือบ้านใหม่ของฉัน ครอบครัวใหม่ของฉัน เพราะแม่ที่ตกลงปลงใจแต่งงานกับลุงซิเอโน่หลังจากที่คบหาดูใจกันกว่า 3 ปี และเพิ่งผ่านพิธีแต่งงานเมื่อสามเดือนก่อน ฉันที่เป็นลูกสาวคนเดียวของแม่จึงต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่ มีแม่คนเดิม พ่อใหม่ใจดีอย่างลุงซิเอโน่ แล้วก็พี่ชายคนใหม่ใจมารอย่าง ลูเซียโน่!