Am I Shotacon?! ผมเนี่ยนะเป็นโขตะค่อน?!

 

EP.1

 

“พี่จ๋า ตื่นได้แล้ว 7โมงครึ่งแล้วนะ”  เสียงเด็กหนุ่มร่างบางตะโกนปลุกผู้เป็นพี่

 

“หาววว~ เอ๋อากิจัง นี่กี่โมงแล้วเนี่ย”

 

“7โมงครึ่งแล้วนะครับ อยากไปโรงเรียนสายหรือไงครับ พี่จ๋าบ้า” เด็กหนุ่มผู้เป็นน้องส่ายหน้าอย่างเอือมๆ

 

“รู้แล้วน่า โรงเรียนก็อยู่ใกล้แค่นี่เอง รีบไปทำไม” ทำไมต้องมาบ่นด้วยเนี่ยยยย -0-

 

“รู้แล้วก้รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวสิครับ เร็วเลยนะครับ เค้าทำกับข้าวไว้ให้แล้ว ไปก่อนนะครับ” แกเป็นแม่ฉ้านหรือไงห๊า!!-..-

 

“คร้าบบบบบบบ~”

เห้อออออ~ น้องผมนี่ขี้บ่นจังเลยเนอะ เอ่อ... ผมชื่อแบงค์ครับ ส่วนน้องผม อากิจังครับ (อากิระ)

พ่อ กับแม่ของพวกเราไปทำงานที่ต่างประเทศ พวกเราเลยต้องอยู่กันเอง คุณพ่อจะส่งเงินมาให้ทุกๆเดือนครับ งานบ้านเป็นหน้าที่ของอากิจัง ส่วนผม...ใช้แรงงานเด็กครับ หึหึ

.

.

.

.

@โรงเรียน

 

“เห้ยแบงค์ เมื่อคืนได้ดูทีวีป่าววะ เด็กแมร่งโคตรน่ารักอะ >.<” นี่ไอ้นิกเพื่อนผมครับ คือมันเป็นพวกคลั่งเด็กเอามากๆ

 

“เหอะ ไม่ได้ดูอะ  เห้ยๆดูนู่นๆเค้ามุงไรกันอะ” ผมพูดพร้อมลากไอ้นิกไปด้วย

 

“น้องโมชิ กรี๊ดดดดดดด!!!”

 

“น้องโมชิ พี่ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยค่ะ”

 

“เห้ย สงสัยดารามาว่ะ ไอ้นิกแกไปดูดิใครมา” อ...อ้าว มันไปไหนละเนี่ย เผลอเป็นไม่ได้หายตลอด -.- แล้วมันไปไหนของมันฟระ

 

“แบงค์ นี่ไงเด็กที่กูบอกเมื่อคืนอะ น่ารักป่าววว” นิกชูมือขึ้นเป็นสัญญาณว่าอยู่ตรงนั้น

ไอนี่นิ เจอเด็กเป็นไม่ได้เข้าหาตลอด นี่สิน๊าพวกกินเด็ก

 

“เออๆ กุกำลังไป”

 

“เอ่อ...ขอทางหน่อยครับ ขอโทษครับๆ ขอทางหน่อยครับ” และแล้วผมก้ผ่าฝูงเด็กนักเรียนไปได้จนมาถึงหน้าน้อง...รุสึกจะชื่อโมชิสินะ แต่เห้ย...น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ >_< เด็กไรวะ หน้าอย่างหวาน

 

“เห้ยแบงค์...แบงค์!!”

 

“ห้ะ........” เหมือนเสียงของนิกจะช่วยเรียกสติของผมกลับคืนมา

 

“มึงเหม่อไรอยู่วะ เรียกตั้งนานไม่ยอมขาน เป็นไรเหม่อถึงใครหรอ ฮ่าๆๆๆ”

 

“ป่าวซะหน่อย กูมีใครให้คิดถึงด้วยหรอมึงก้ช่างแซวนะ”

 

“ปะๆ ไปเรียนได้แล้ว” ผมรีบชวนมันไปเรียนก่อนที่มันจะแซวผมอีก ถถถถถว์

 

“เด็กนั่นชื่อไรวะ น่ารักเป็นบ้า ><”

 

“ชื่อโมชิน่ะ น่ารักใช่ม๊า เห็นมะมึงก็ว่าแต่กู ทีมึงนะเห็นเด็กน่ารักหน่อยเหม่อเลยนะ ฮ่าๆๆๆ” ขอโทษครับ -.- กูผิดเองที่ถามมึง วันหลังกูจะไม่ถามมึงละ

 

“ก็เด็กนั่นมันน่ารักจริงๆนี่หว่า ถ้าได้มาเป็นน้องชายจะขอบคุณมาก”

 

“ฮ่าๆๆๆ มึงเป็นโชตะค่อนหรอ แหม ว่าแต่คนอื่นนะมึง แบร่ :p” แล้วมันก็วิ่งหนีขึ้นห้องไป

 

“มานี่เลยนะไอ้เพื่อนเวร ใครเป็นโชตะค่อนกัน ไม่มี๊” แล้วผมก็ตามมันขึ้นห้องไป

.

.

.

.

@ที่บ้าน

 

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง

 

“คร้าบบบบ มาแล้วคร้าบบบ” ผมเดินไปเปิดประตู และก้ต้องช็อคเมื่อคนตรงผมหน้าก็คือ....!!!!

 

“สวัสดีครับ นี่ใช่บ้านพี่แบงค์มั้ยครับ” ตายแล้วววว อยากรู้หรอว่าใคร อ่านต่อเลยๆ

 

“ใช่ครับ เอ่อ...”

 

“ขอโทษครับ ผมโมชิครับ นับตั้งแต่วันนี้ผมจะมาอยู่กับพี่แบงค์และก้มาเป็นน้องของพี่แบงค์ครับ ^_^” ใช่ครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับ โมชิ เด็กที่น่ารักๆคนเมื่อเช้านั่นแหละครับ ว่าแต่....มันเรื่องอะไรเนี่ยยยยยยยย

 

“ขอ โทษนะครับที่มากะทันหัน พอดีอากิระคุงแนะนำมา....ผมก้อยู่คนเดียวด้วยอยากมีพี่ชายอยู่พอดี อากิระเลยบอกว่ามาอยู่ที่นี่ก็ได้....เอ่อ รบกวนมั้ยครับพี่แบงค์”

“…”

 

“พี่แบงค์ฮะ ฮาโหลลล ยังอยู่มั้ยฮะ”

 

“พี่จ๋า!! ทำอะไรอยู่น่ะ”

 

“ครับบบ!!” ไอ้น้องบ้า โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงอย่างนี้ตกใจนะเฟร้ย

 

“ฮ่าๆๆๆๆ” เด็กหนุ่มทั้งสองก็หัวเราะกันอย่างสนุก ผมกลายเป็นตัวตลกไปซะแล้ว -..-

 

“มีอะไรหรอครับ” ผมถามออกไปเนื่องจากเมื่อกี้ไม่ได้ฟัง

 

“ผมถามว่า รบกวนมั้ยครับที่ผมจะมาอยู่ด้วย” เด็กหนุ่มหน้าหวานพูดพร้อมหยิบสำภาระมาวางไว้ข้างๆตัว

ถือมาขนาดนี้ไม่ต้องถามก้ได้มั้งครับน้อง - -* แต่ไม่เป็นไร เพราะน้องเค้าน่ารักเราจึงอภัยให้ >.<

 

“ไม่ครับ เราก้อยู่กัน 2 พี่น้องนี่แหละ มีน้องเพิ่มมาอีกคนก็ดี อากิจังจะได้มีเพื่อนเพิ่มมาด้วย ต่อจากนี้ก้ขอฝากตัวด้วยนะ”

 

“ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ พี่แบงค์ ^.^” เด็กหนุ่มตรงหน้ายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

 

“ว่าแต่ โมชิเป็นอะไรหรอครับ เมื่อเช้าเห็นมีสาวๆกรี๊ดเต็มเลย เนื้อหอมไม่เบานะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ” ผมแซวเรื่องเมื่อเช้า

 

“ผม เป็นนายแบบเด็กน่ะครับ แหะๆ จะมีคนกรี๊ดก็ไม่แปลกเพราะผมหล่ออยู่แล้ว ฮ่าๆๆ พี่แบงค์เรียกผมว่าชิเฉยๆก็ได้นะครับ มันจะได้ดูสนิทสนมกันขึ้น”

น่ารักแล้วยังอารมณ์ขันอีกนะเนี่ยเด็กคนนี้ อย่างนี้มันน่าจับ....... ไม่ได้ๆ คิดอะไรของเราอยู่เนี่ย

 

“โอ้โห อายุแค่นี้เป็นนายแบบแล้วหรอเนี่ย ดีจังเลยน้า ถ้าอากิจังทำได้แบบนี้ก็คงดีสินะ”

 

“พี่จ๋าไม่ต้องมาพาดพิงถึงเค้าเลย ที่โมชิคุงเป็นนายแบบเนี่ยก้เพราะต้องหาเงินใช้เองนะ -_-”

 

“อ้าว แล้วพ่อแม่ของชิไปไหนล่ะครับ”

 

“พ่อกับแม่ของชิเลิกกันแล้วไปมีครอบครัวใหม่ครับ ชิเลยออกมาอยู่คนเดียวแล้วก็หางานทำเองครับ”

 

“ขอโทษนะครับที่ถามไป” ขอโทษจริงๆ ผมไม่รู้ ฉะนั้นผมไม่ผิด อิอิ

 

“ปะๆกินข้าวกัน กินเสร็จจะได้อาบน้ำนอน”

.

.

.

.

ณ เวลา 20.30น.

 

“โมชิคุง เดี๋ยวอาบน้ำแล้วไปนอนกับอากิจังนะ” ถึงผมอยากจะให้นอนด้วยกันกับผมก็เถอะ แต่ให้ไปนอนกับอากิจังจะดีกว่านะ

 

“แต่ชิอยากนอนกับพี่แบงค์อะ ให้ชินอนกับพี่แบงค์นะ น๊าๆๆ QwQ” อย่าทำหน้าแบบนั้นเห็นแล้วมันใจอ่อนน๊า ;w; เด็กอะไรก้ไม่รู้อ้อนเก่งชะมัด -..-

 

“โอเคครับๆ นอนกับพี่ก็ได้ แต่พี่นอนดิ้นนะ ระวังพี่จะไปกอดเอาน๊า คิคิ ^^”

 

“ไม่เป็นไรครับ ชิยอมมมมม” ยอมอาร๊ายยยยย >,< ถ้าจะยอมต้องยอมเป็นของพี่ทั้งตัวและหัวใจนะ....คิดอะไรของเราอีกแล้วเนี่ย -..-

 

@ห้องนอนแบงค์

 

“ชิ อยากน้องข้างไหนครับ”

 

“ได้หมดครับ ขอแค่ได้นอนกับพี่แบงค์ก้พอฮะ” เด็กอะไรยั่วชะมัด เดี๋ยวคืนนี้ก็ลักหลับซะหรอก หึหึ

 

“งั้นชินอนชิดกำแพงละกันกัน ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพี่จะนอนดิ้นถีบชิตกเตียงก่อน”

 

“ครับผม ^.^”

 

10 นาทีผ่านไป

 

ดูเหมือนจะหลับแล้วสินะ งั้นพี่ขอจูบหน่อยละกันนะ

 

จุ๊ฟ

แค่จูบมันยังไม่พอ ขอดูไอนั่นหน่อยละกัน เหอะๆๆ //ทำหน้าหื่น

ว่า แล้วก็ค่อยๆลูบคลำตรงเป้าอย่างเบามือ ไอนั่นของโมชิก็ค่อยๆตั้งขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยๆดึงกางเกงลงมาแล้วควักไอนั่นออกมานอกกางเกง แล้วก็......

 

ก๊อก ก๊อก

 

“พี่จ๋า นอนรึยีง พาเค้าไปฉี่หน่อยสิ เค้ากลัวผีอะ” ไอ้น้องเวร ตูอุส่าจะได้...อยู่แล้ว มาขัดจังหวะจริงๆ

 

ก๊อก ก๊อก

 

“พี่จ๋าเร็วๆ ฉี่จะแตกแล้ววววว”

 

“เออๆ ไปแล้วๆ ไม่ต้องเคาะ” โตเป็นควายละ ยังจะกลัวผีอีก -..-

___________________________________________________________________________

    

ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ ^^