70 day of caretaker

ความเดิมตอนที่แล้ว

   ไปท์แวะมานั่งร้านกาแฟ เพื่อพักผ่อน และศรเองก็กำลังจะบอกอะไรบางอย่าง แต่ไปท์กลับต้องรีบหนีออกมา เพราะเจอดินคนรักเก่า ที่ทิ้งหายไปนาน แต่แล้วดินก็ตามมาติดๆ จนกระทั่ง....

   ปรีดดด..ปรี้ดดด เสียงแตนรถบีบไล่มอเตอร์ไซค์ที่ขวางเลนส์ ดินหามาตามเสียงซึ่งเป็นทางเดียวกับที่ไปท์อยู่อีกฝากของถนน

"ไงบ้าง...ไม่เจอกันนานเลย" ไปท์ย่อตัวลงทักทายเจ้าแมวน้อย เป็นแมวจรจัดที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น และมันก็จำคนที่เคยให้ของกินบ่อยๆได้ดี จนปรี่เข้ามาพันแข้งพันขา ขณะเดียวกัน ดินก็ไม่พบใครเห็นแต่รถเต็มท้องถนน และผู้คนที่เดินควักไขว่ไปมาในยามบ่าย จึงหันหน้ากลับ และเดินหาต่อไป ส่วนไปท์ก็นั่งทักทาย เล่นกับเจ้าเหมียวอยู่ครู่หนึ่ง แล้วแยกกับมัน

3 วันผ่านไป เป็นเวลาที่รวดเร็ว และ ช้ามากๆสำหรับคนบางคน

// บ้านภู //

   คนดูแลสองคนแล้วที่อาหมอหามาให้ เนื่องจากนมเองก็ไม่ได้มีเวลาทั้งวันเพื่อดูแลภู เพราะต้องดูบ้าน และภัทรด้วย ไม่มีใครทนอารมณ์ และปากอันแสนร้ายของภูได้ ภูเองก็หงุดหวิดง่าย และบ่อยมากขึ้น คนที่บ้านตอนนี้ ไม่มีใครเข้าหน้าติด ถูกเหวี่ยงคนละทิศคนละทาง กิ่งแก้วเองหลังจากพ่อแม่ของภูเดินทางไปติดต่องาน ก็ไม่ได้แวะเวียนเข้ามาอีก

ภู : "นม นมอยู่ไหม ?"

แจ๋ว : "นมเข้าห้องน้ำค่ะ คุณภูมีอะไรคะ ? เดี๋ยวแจ๋วดูแลให้" แจ๋ววิ่งเข้ามาหา

ภู : "ฉันจะเอาน้ำ"

แจ๋ว :"ได้ค่ะ น้ำอะไรดีคะ ?"

ภู : "น้ำเปล่า !! " ภูเสียงแข็ง "ทำไม เธอมีน้ำแร่ธรรมชาติ จากภูเขาที่สวิทฯ หรือไง"

แจ๋ว :" อ่อ มีค่ะ แต่เป็นน้ำแร่ทั่วไป อยู่ในตู้ คุณภูจะรับหรือคะ"

ภู :"แจ๋ว..!!! นี่เธอยอกย้อนฉันเหรอ ??" ภูเสียงดัง ตวาดแจ๋ว

นมศรี :"มีอะไรหรือคะ คุณภู แจ๋วมันไปกวนใจอะไรคุณคะ !?"

แจ๋ว :"แจ๋วปล่าวน้านม คุณภูจะดื่มน้ำ แจ๋วแค่ถามว่าน้ำอะไร"

ภู :"ยังจะมายอกย้อน"

แจ๋ว :"เนี่ย ถ้าคุณไปท์อยู่นะ..."

ภู :"แจ๋ว" ภูตวาดเสียงลั่น ทำเอานมและแจ๋วสะดุ้ง

นมศรี :" นังแจ๋ว มีอะไรก็ไปทำ เดี๋ยวฉันดูแลคุณภูเอง" นมหันกลับมาหาคุณภู "คุณภูรอเดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวนมเอาน้ำมาให้

ภู "ไม่ละนม หยิบโทรศัพท์ให้ผมที เดี๋ยวต่อสายให้ผมด้วย"

//ร้านกาแฟ S coffee //

  ไปท์นั่งมุมเดิม นั่งจิบกาแฟไป นึกอะไรไปเรื่อย จนศรเดินเข้ามา

ศร :"ไปท์ ไปท" ศรเรียกแต่ไปท์ยังเหม่อลอยอยู่ จึงยื่นมือไปจับมือไปท์ที่หูแก้วกาแฟ " น้องไปท์ครับ"

ไปท์ "คะ ครับ " ไปท์ได้สติกลับมา และค่อยๆ ถอนมือออกจากหูแก้วกาแฟ

ศร : "คิดอะไรอยู่ครับ เหม่อเลย พี่เรียกตั้งหลายรอบ" ศรเห็นไปท์ถอนมือคืน จึงคลายมือออก แต่ยังส่งยิ้มให้ด้วยใจสู้

ไปท์ : "ไม่มีอะไรครับ คิดอะไรเพลินๆ สงสัยเพลินไปหน่อย"

ศร : "เอาล่ะ ...ไปท์ พี่น่ะ...ชอ..."

กริ้งง กริ้งง เสียงกระดิ่งประตูดังขึ้น

" คุณไปท์คราฟฟฟ กะแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่ ผมโชคดีจริงๆ วันนี้"

ไม่ใช่ใครที่ไหน ภัทรตะโกนเรียกไปท์ และเดินเข้ามาที่โต๊ะ ส่งสัญญาณให้ศรลุกให้ตนผู้เป็นลูกค้า

ศร : "ทำไมต้องเป็นนายอีกแล้วนะ ขัดจังหวะคนอื่นจริง"

ภัทร :"จังหวะอะไรหรือครับ อ่อ อีกอย่างผมเป็นลูกค้า ผมจะมาร้านกาแฟเมื่อไหร่ก็ได้"

ศร :"...." (กวนประสาท ไอ้เด็กนี่)

ภัทร :"ว่าแต่...นายเถอะ มากี่ทีก็เจอ ทำตัวเป็นเจ้าที่ เฝ้าร้านตลอดเวลา"

ศร :"นายนี่...มัน...

ไปท์ :" พี่ศรเขาเข้ารอบบ่ายประจำน่ะครับ ไม่ชอบตื่นเช้า เลยพบบ่อยๆเวลามาร้าน คนไม่ค่อยมาช่วงเช้าน่ะครับ" ไปท์ตัดบท การต่อล้อต่อเถียง

ภัทร :"แบบพวก ขี้...เกียจ ไม่ชอบตื่นเช้าอะไรแบบนี้หรือเปล่าครับ" ภัทรหันมาทำหน้ากวนๆ

ศร : "นาย หึ่ม ไอ้..." 

ภัทร :"คาปูไม่วิป หนึ่งแก้ว ด่วนๆด้วยครับ มีธุระ" ภัทรแกล้งสั่งกาแฟตัดบท

  ศรเดินยกไม้ยกมือทำทีจะอัดภัทรด้วยความหมั่นไส้จากด้านหลัง แต่ภัทรหันมาเสียก่อน จึงรีบเอามือลง แล้วกลับไปทำกาแฟ

ไปท์ : "วันนี้แวะมาพักเหรอครับ ?"

ภัทร : "ป่าวหรอกครับ พอดีมีธุระแถวนี้ ผ่านร้านและนึกถึงคุณไปท์ เลยลองแวะมาเผื่อเจอ แล้วก็เจอจริงๆด้วย

ไปท์ : "อ่อครับ นึกถึงนี่ ดีหรือไม่ดีครับ"

ภัทร : "ดีสิครับ อยากให้ไปดูพี่ภูหน่อย ช่วงนี้อาละวาดอย่างกับคนผีเข้า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย"

ไปท์ : "คุณภูคงหงุดหงิดน่ะครับ มองอะไรไม่เห็น ทำอะไรเองไม่ได้" ไปท์กดสายตาลงต่ำ จนภัทรสังเกตุได้

ภัทร : "คนดูแลกี่คนที่ถูกส่งมา ก็เตลิดหนีตายหมด ไม่มีคนไหนทนพี่ภูได้เลย สงสารนม กับแจ๋ว โดนตลอด โดนไม่เว้นวัน" ภัทรกล่าวย้ำ เพื่อดูทีท่า

ไปท์ :"อย่างนั่นเหรอครับ" ไปท์นิ่งเงียบไปชั่วครู่

ภัทร : "คุณไปท์ ไม่อยากกลับไปช่วยรับมือกับพี่ภูสักนิดหรือครับ " ภัทรหยอด

ไปท์ :" ไม่ดีกว่าครับ ไม่ใช่ไม่อยากดู หรือทนคุณภูไม่ได้ แต่เพราะกลัวดูแลได้ไม่คุ้มค่าจ้างน่ะสิครับ"

ภัทร: "ไม่เป็นไรครับ เรียกค่าจ้างเพิ่มก็ได้ พี่ภูไม่มีปัญหาหรอก ผมว่าพี่ภู ชอ.อ..."

ศร : "กาแฟ" แคร้งง งง ง ศรวางกาแฟลงค่อนข้างแรง กระทบกระจกพื้นผิวหน้าโต๊ะเสียงสนั่น

............. ภัทรหยุดบทสนทนา เงยหน้ามองศร และปะทะสายตากันอีกครั้ง

ตื้ดๆๆๆๆ ตื้ดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ไปท์ดังขึ้น ทั้งสองหยุดและหันมาลุ้นสายนั้น ศรเองกลัวว่าอาจเป็นดินโทรมา ส่วนภัทรก็ลุ้น สังหรณ์กับโทรศัพท์ สายนี้ ...

ไปท์ : "ฮัลโหล ..สวัสดีครับ"

.......

"ฮัลโหล ไปท์............."