หมาป่ากับลูกสาวของราชินี

“อ้าว ทุกคนดูตามกระดานนะค่ะ คำถามมีอยู่ว่า กำหนดให้ a b cและd เป็นประพจน์โดยbและc...”สวัสดียามบ่ายค่ะทุกคน ขณะนี้เป็นเวลาบ่าย3:40 วันอาทิตย์ ของเรียกตัวเองว่าช่านะค่ะ ตอนนี้ช่ากำลังเรียนที่ร.รกวดวิชาแถวบ้าน อาจารย์ที่สอนอยู่คืออาจารย์เอเลน เฟอร์แมนค่ะ บอกตามตรงว่าช่าเรียนไม่เก่งมาก การเรียนเสริมจึงเป็นสิ่งสำคัญ ช่าจะเรียนภาษาวันเสาร์และคณิตวิทย์ ซึ่งน้อยกว่าสมัยม.ต้นที่อเมริกามากตามคำสั่งของน้าลาวิเนียน้องสาวพ่อผู้เป็นคนสองบุคลิกตัว เวลาดูต่อหน้าคนอื่นจะดูเป็นคนละคนกับตัวจริงซึ่งขี้โมโห ชอบอาละวาด เอาแต่ใจเป็นที่สุด น้ามักจะลงเรียนพิเศษให้ฉันมากจนฉันขี้เกียจไปโดยปริยายเลยค่ะ
“จบการเรียนการสอนแต่เพียงเท่านี้นะค่ะ”อาจารย์สาวบอกแก่เด็กที่มาเรียนทุกคน ฉันค่อยๆเก็บของลงในกระเป๋า พวกเด็กๆเริ่มออกจากห้องเรื่อยๆฉันเช็ดโทรศัพท์เล็กน้อยหลังจากสอนมานาน มีข้อความส่งเกือบยี่สิบข้อความเชียว เสียงรอบตัวซาๆลงฉันจึงเงยหน้ามองสำรวจรอบห้อง เธอถอนใจด้วยความไม่พอใจ เธอแบกกระเป๋าแล้วเดินไปยัง“หนูค่ะ.หนู”เธอสะกิดหลังผู้ที่งีบหลับบนโต๊ะเรียน เด็กที่หลับเริ่มตื่นอย่างงัวเงีย “เพื่อนเขากลับกัน หมดแล้วจ้ะ” ฉันประชดเสียงดังเพื่อให้เธอตื่น “หนูขอโทษค่ะ”เธองัวเงียตอบ “ครูสอนน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอ” “ไม่เลยค่ะ อ.เอเลนสอนดีมากเลยค่ะแต่หนูเผลอหลับเอง” “จารย์งอนนะ” “ค่ะ หนูขอโทษแต่สีผมอาจารย์สวยจังค่ะ” “จริงเหรอ”เอเลนค่อยๆลูบผมย้อมสียาวแค่กลางหลังอย่างชื่นชอบ “สีอะไรหรือค่ะ” “สีน้ำตาลแดงสตรอเบอร์รี่จ้ะ” จู่ๆเด็กนักเรียนสาวก็ค้นกระเป๋าแล้วพูดว่า“หนูขอเบอร์อาจารย์ได้ไหมค่ะ”เธอยื่นมือถือมา “ได้สิ”ฉันพิมพ์เบอร์ตัวเอง“จาร์ยไปก่อนนะ บายบาย”อาจาร์ยสาวสวยโบกมือลาลูกศิษย์น้อยแล้วตั้งหน้าตั้งตาเดินอย่างรวดเร็วสะบัดผมสีน้ำตาลแดงสตรอเบอร์รี่อย่างมั่นหน้าพร้อมสู้ลุยอย่างเต็มที่เธอวิ่งเข้าร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่งเพื่อยืมห้องลองเสื้อ หล่อนถอดชุดสุภาพที่ใส่สอนออก แล้วเปลี่ยนเป็นเสื้อเอวลอยกระโปรงสั้นโชว์สัดส่วนแต่ยังไม่พอหน้าผมก็เป๊ะนางลงทุนลบหน้าลุดใสๆแล้วบรรเลงลุดขึ้นมาใหม่ขึ้นมาแทน ขั้นแรกนางลงรองพื้นตบแป้งดังปังๆๆๆจนหน้าสว่างสดใสขั้นสองแต่งคิ้วตามคติประจำใจว่าถ้าวันนี้คิ้วไม่สวยเราจะไม่ออกจากบ้าน (ผู้หญิงเอ้ย)ขั้นสามทาอายแชโดว์กรีดอายไลเนอร์ปัดมาสคาร่าแค่นี้ดวงตากลมสวยเซ็กซี่อย่างกับคนละคน เธอปัดแก้มทาลิปติกสีเชอรี่นิดหน่อยจึงเดินออกมาข้างนอกอย่างหนักแน่น ปล่อยผมตามลมหิ้วกระเป๋าใบเล็กหรูไปยัสถานที่หนึ่ง Brown　valantines ผับยอดฮิตที่สุดในเมืองเป็นสถานที่ท่องราตรีของเหล่าหนุ่มสาววัยแสบส่วนใหญ่ตกแต่งเต็มไปด้วยสีสันมีการประดับโคมไฟตั้งแต่หน้าร้านเป็นการเชิญชวนภายในมีที่นั่งสองโซนคือ1.โซนแดนซ์ที่มีดีเจเปิดแผ่นมิกซ์เพลงสนุกๆหลากหลายแนว 2.ชั้นลอยที่สามารถมองชั้นล่างได้อย่างชัดเจน “เอเลน”เสียงกลุ่มเพื่อนของเธอเรียกจากข้างบน เอเลนสุดเซ็กซี่ก็เดินขึ้นไปหาพวกเขาอย่างโก้เก๋ เมื่อเพื่อนทุกคนมารวมตัวกันครบพวกเธอก็ดื่มสังสรรค์เม้าท์มอยตามภาษาผู้หญิงจนกระทั่ง “แกไปแดนซ์กัน”เพื่อนๆชวนเมื่อตกลงกันพวกเขาก็ลงไปแดนซ์กันเหลือแต่เอเลนที่นั่งอยู่คนเดียวเนื่องเริ่มเมา“ขอโทษครับ”เสียงชายคนหนึ่งพูดพลางนั่งลงตรงหน้าอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเขาหล่อมากผมทองเซ็ตเราไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อนแล้ว“คุณสวยนะครับ” “ขอบคุณค่ะ”หลังจากนั้นเขาก็หยดคำหวานจนกระทั่ง“เราคงคุยกันนานไปแล้วผมไปก่อนนะครับ” “อะไรว่ะมาก็มาไปก็ไป”ด้วยความเมาหล่อนจึงโวยวายเสียงดัง“ขอตัว”เขาเดินออกไปอย่างเย็นชา“เฮ้ย”
ชายตัวสูงผมทองเดินออกจากผับในยามดึก “ซูโฮมารับหน่อยดิ”เขายกโทรศัพท์เรียกคนรู้จัก ซักพักรถคันหนึ่งก็แล่นผ่านหน้าร้านมาผู้โทรเรียกเดินเข้ารถนั่งข้างคนขับอย่างเงียบๆ“เจอคนที่มีไอปีศาจมากจนคิดว่าเป็นปีศาจล่ะ” “แล้ว” “ฉันว่าเมืองนี้มีปีศาจ” “ก็ดีจะได้มีอะไรทำ” “ลูกครึ่งปีศาจอย่างพวกเราไม่ปล่อยให้ปีศาจอยู่รอดได้หรอก”