หมาป่ากับลูกสาวของราชินี

 “ขอข้าวอีกจาน”ในห้องเช่าที่เล็กจัดราคาถูกแสนถูกแต่กลับยัดคนเข้าไปถึงสิบสองคนแทบแย่งอากาศตาย พวกเขาดูเป็นพี่น้องกลุ่มใหญ่กำลังร่วมกลุ่มทานข้าวทั้งสิบสองคนเมื่อมีคนขอข้าวเพิ่มเจ้าของบ้านหรือพี่คนโตสุดผมสีน้ำตาลก็แบมือเชิงบอกว่าจะตักให้ พวกเขามักจะอยู่ด้วยกันเสมอๆพวกเขามีทุกอย่างคล้ายกันมากไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามตอนนี้ทุกคนมีความสุขกับอาหารแม้มันจะไม่แพงแต่ก็อร่อยเมื่ออยู่กันพร้อมหน้า“ช่วงนี้มีอะไรอยากทำเป็นพิเศษบ้างไหม”คนหนึ่งเปิดปากพูดเพื่อให้มีความครึกครื้นเกิดขึ้นด้วยดวงตาอยากรู้อยากเห็น “ฉันอยากตื่นเช้าออกมาวิ่งสักครั้งในชีวิต” “แต่นายตื่นสายเลยไม่ได้ทำซักครั้งเลยนิ”บรรยากาศเริ่มมีสีสันขึ้นเมื่อมีคนหัวเราะและยิ้ม “ฉันชอบอาหารแบบนี้จริงๆอร่อย” “เรามาตั้งเป้าหมายทำอะไรจริงจังกันดีไหม” “ก็ดีนะ”ทุกคนต่างผงกหัวแล้วตั้งใจฟัง “เราน่าจะพัฒนาตัวเองให้มากขึ้นเพื่ออนาคตของเรา” “โอเคมาทำกันเถอะ บอกมาทีละคนน่ะว่าอยากทำอะไรในปีนี้ “เริ่มจากพี่คนโตสามคนก่อนแล้วกัน”เสียงส่วนมากเลือกพี่ทั้งสามอย่างเอกฉันท์ “พวกฉันคงอยากจะผ่านปีสี่ด้วยดี”พี่ทั้งสามมองหน้าเหมือนหาความคิดเห็น“ไม่ก็ใบขับขี่” “พี่จดจำทางเก่งก็เหมาะดีนะ”น้องออกความคิดเห็น “แล้วแบคล่ะ”พี่คนหนึ่งชี้เจ้าของชื่อ“ฉันอยากเรียนภาษา ภาษามันเป็นสิ่งสำคัญ”เขาทำมือประกอบคำพูด “แต่ฉันอยากทำงานได้เงินที่สำคัญมากกว่านะ” คนข้างๆพูด“ไม่!ใบขับขี่สิมันเป็นสิ่งพื้นฐานนะ”พี่ๆค้าน “มันแล้วแต่คนป่ะ”เลย์ผู้เห็นเงินสำคัญกว่าโต้ง “พอๆฟังของฉันดีกว่า”เซฮุนน้องสุดแสบห้ามทัพ “นายก็ควรฝึกมารยาทนะ” “ใช่มันจำฮุนมันจำเป็นกับนาย” “งั้นฉันจะไปพัฒนาจิตใจ โอป่ะ”เขาเชื่อความเห็นขอพี่ๆ “ฉันอยากเรียนการต่อสู้จัง”ชายคนหนึ่งว่า “สู้ๆแล้วกัน 555”
 เป้าหมายทำให้เราได้เรียนรู้บรรยากาศสงบเงียบ ทำทุกอย่างด้วยความมั่นใจมิตรภาพ ความปรองดองและเพื่อความฝันพวกเราก็จะพัฒนาตัวเองขึ้นทีละก้าวกับความท้าทายของเรา