หมาป่ากับลูกสาวของราชินี

   บนโซฟาเดี่ยวใหญ่หนังเทียมเด็กหญิงอิงตัวบนหมอนอิงในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เธอประคองตุ๊กตาผ้าที่สวมชุดกระโปรงยาวลายเชอร์รี่ สาวน้อยค่อยๆบรรจงกอดตุ๊กตาน้อย "ฟีบี้"ชื่อของเจ้าตัวผ้าเกิดขึ้นในหัวและอีกชื่อที่เธอคิดถึงก็ปรากฏขึ้นมา "ซาร่า ครูว์ " ..ช่า..ไอช่า สกินเบิร์ส... ข้อความหนึ่งกระเด้งขึ้นมาจากโทรศัพท์ ..ซาร่า..ตาของเธอเป็นประกายขึ้นมากจากดวงตาที่เหงาและว่างเปล่ามานานหลังจากมาที่นี่ เธอพิมพ์ตอบตามภาษาบ้านเกิด ..โอ้ ซาร่าฉันคิดถึงเธอจัง.. ร่างกายนี้บ้าชะมัดทำไมน้ำตามันไหลออกมาแต่ฉันรู้สึกดีใจมาก มากๆ มากจนแทบไม่ต้องการอีกแล้ว ..ช่า.ฉันก็คิดถึงเธอมากเมื่อกันฺ... อีกฝ่ายตอบกลับมา  หัวใจของไอช่าเริ่มเต้นเร็วขึ้น แก้มยิ้มอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนตั้งแต่มาที่นี้  ..เป็นไงบ้างกับที่ใหม่ประเทศใหม่..อีกฝ่ายส่งมาอีกครั้ง  ..ฉันต้องเรียนรู้มากเลยล่ะ ทั้งภาษา ทั้งการดำรงชีวิต ที่นี่ฉันแทบไม่รู้จักใครเลย.. ..ฉันสงสารเธอจริงๆอ้อตอนนี้ ออร์ลันโด ฝนตกล่ะ ฉันล่ะเกลียดจริงๆ.. ซาร่าพูดถึงบ้านเกิดนิดหน่อยและเธอก็ส่งรูปสาวผิวเผือกผมดำยาวกับสาวตัวเล็กกว่าผมสั้น ในชุดคู่เสื้อขาวกระโปรงยีนต์ ไอช่ากับซาร่า         นี่เอง ...ยังเก็บรูปนี้อยู่อีกเหรอ.. สาวเจ้าของผมดำส่งข้อความกลับ จะว่าไปที่นี่เองก็ฝนตกเหมือนกันน่ะ   ...เธออยู่เพื่อนน้าเธอใช่ไหม... คำถามนี่เอาชะงักเล็กน้อย ..ใช่.น้าลีโอนอร่าที่ดูเเลฉันตอนนี้เป็นเพื่อนกับน้าลาวิเนียน้องสาวพ่อนะ.. .แล้วเขาเลี้ยงเธอในฐานะอะไรล่ะ ผู้ตอบหนักใจเล็กน้อย ..ลูกน่ะ..ผู้ถามตั้งคำถามอีกว่า ..เเล้วเขาดีกับเธอไหม..   ..เเน่นนอน.เขารักฉันมาก.เขาคิดว่าฉันเป็นลูกสาวจริงๆเลย.เขาประเสริฐจริงๆนะ.ไอช่าตอบเพื่อนสาว เมื่อมองกลับไปในอดียฉันจึงรู้ว่าการเพื่อนดีๆซักคนอย่างซาร่าจึงเป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรที่ฉันต้องการอีกเเล้ว