รักใสๆของยัยจิ้งจอก

ระหว่างที่ซานกำลังเดินทางไปตั้งเเคมป์กับเพื่อนๆของเขาอยู่นั้น"เค้าเหนื่อยเเล้ว อ่าาาา"เด็กสาวเริ่มบ่นออกมา"เฮ้ยยยย นี่พึ่งเดินมาได้ครึ่งทางเองนะ"ซานพูดออกมาด้วยอารมณ์เสียนิดๆ"ใจร้าย ง่าาา"มินนะทำท่าเหมือนจะร้องไห้"เอ้า ยื่นมือมาสิ"ซานยื่นมือไปตรงหน้ามินนะ เเล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย"อ่า..จ๊ะ >//<"มินนะยื่นมือไปจับมือของซานใบหน้าของมินนะบ่งบอกอาการด้วยความเขินอาย"..."คาโตะมองทั้งสองคน ด้วยหน้าตาเศร้าๆ ก่อนจะเริ่มก้าวเดินต่อไปกับเพื่อนๆระหว่างทางมีดอกไม้สวยๆมากมายหลากหลายชนิด  มีสัตว์มากมายเเละมีน้ำตกลำธาร อากาศที่นั้นก็เย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้หอมมาเตะจมูกของมินนะทำให้มินนะเริ่มสนใจ เเละวิ่งออกไปดูดอกไม้รอบๆบริเวณนั้นมินนะดูดอกไม้ต่างๆอย่างสนุกสนาน เพื่อนๆของเธอก็เริ่มพักต่างคนต่างชื่นชมธรรมชาติเเบบที่ตนชอบอย่างสนุกสนาน"ดอกไม้นี่สวยจังเนอะ กลิ่นก็หอม ^^"มินนะพูดพร้อมกับดูดอกไม้อย่างสนอกสนใจ
"อืม สวยดี"คาโตะพูดอย่างเขินๆ
...
ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อย
มินนะเเละเพื่อนๆเริ่มช่วยกันปูเต๊นท์ เเบ่งออกเป็น 2 ฝั่ง คือหญิงกับชาย
เพื่อนคนอื่นๆเริ่มก่อไฟ
"นี่ๆอายาโนะ จะทำอะไรทานกันหรอ?"มินนะถามอายาโนะ ที่กำลังเตรียมอาหารอยู่
"อ้อ จะทำบาร์บิคิวน่ะจ๊ะ ^^"อายาโนะยิ้มให้มินนะก่อนจะเริ่มสนใจเตรียมวัตถุดิบที่อยู่ตรงหน้าต่อ
"ว้าว จริงหรอดูน่าทานจัง ฉันช่วยนะ"มินนะเข้าไปนั่งใกล้ๆกับอายาโนะ เเล้วเริ่มช่วยอายาโนะ
เตรียมของในการทำอาหารเเสนอร่อยในครั้งนี้
เฮ้ๆ ยัยมินนะทำอาหารเป็นด้วยหรอเนี้ยผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย
ปกติยัยนั้นไม่เคยทำอาหารให้ผมกินอ่ะนะ เเต่ถึงทำมาให้ก็ไม่อยากกินอยู่ดี เฮอะๆ
เอาเถอะก่อนจะทำเสร็จคงอีกนาน ไปเดินเล่นดีกว่า
 
ซานเริ่มเดินไปอีกทาง ซึ่งป่าทางด้านนั้น ค่อนข้างมืดพอตัวเลยทีเดียว
ซานเดินไปเหม่อไป คิดมากไปเรื่อย
จนกระทั่งได้ยินเสียง เสียงหนึ่ง
"นี่!!อย่าเดินไปทางนั้นนะ"เสียงๆหนึ่งที่ตะโกนออกมาจากที่ไหนสักเเห่ง
ซานชะงักกึก เเล้วมองไปตรงเท้าของตัวเอง
"เฮ้ย..?!"ซานตะโกนออกมาด้วยความตกใจก่อนจะรีบถอยออกมาโดยเร็ว
เหวสูงที่อยู่ตรงหน้าซาน ทั้งๆที่มีป้ายบอกเตือนไว้ เพราะบรรยากาศที่มืด+ด้วยใจที่เหม่อลอยไปไหนต่อไหน ทำให้ซานไม่ทันสังเกตุเหวตรงหน้า
"ขอบคุณนะ"ซานพูดบอกถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใครที่ช่วยเตือนซานเเละไม่รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นอยู่ที่ไหน
"คุณอยู่ที่ไหนหรอ บอกผมหน่อยสิ"ซานพูดออกไป พร้อมกับมองไปรอบๆ
ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของเสียงคนนั้น
บรรยากาศเริ่มวังเวง ทำให้ซานไม่มีทางเลือก ซานเลยเดินกลับไปหาเพื่อนๆของตนอย่างช้าๆ