รักใสๆของยัยจิ้งจอก

พอผมเดินเข้ามายังบ้านของเธอ บรรยากาศในบ้านยังคงไม่เปลี่ยนไปเหมือนเดินนัก ยังคงวังเวงชอบกล (?) เเต่ก็ให้ความรู้สึกอบอุ่นไปในขณะเดียวกัน..
"เป็นอะไรหรอ?"ริสะถามผมอย่างสงสัย
"อะ..อ้อ ไม่มีอะไรหรอก"ผมยิ้มเจื้อนๆตอบริสะไป ริสะไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเธอยังคงนั่นเล่นกันเจ้าจิ้งจอกน้อยตัวนั้นต่อไป ผมเพิ่งคิดได้ว่าผมเอาเเต่เรียนกเจ้าจิ้งจอกตัวนั้นว่าจิ้งจอกน้อย(?) มันเรียกยาก เเถมดูขัดๆด้วย ผมจึงออกปากถามริสะที่ยังคงนั่งเล่นกับเจ้าจิ้งจอกตัวนั้น
"นี่ริสะ เจ้าจิ้งจอกนั้นไม่มีชื่อหรอ"ผมเดินเข้าไปใกล้ๆริสะเเล้วเอ่ยปากถามออกไป เธอหันมามองผมช้าๆ ตาสีเขียวมรกตที่กลมโตหันมาจ้องที่หน้าของผม มันทำให้หน้าของผมมันเเดงระเรื่อออกมา
"ชื่อหรอ?"เธอทำถ้าสงสัย 
"ก็ชื่อของเจ้าจิ้งจอก(บ้า)ตัวนั้นไง"ผมหันมามองเจ้าจิ้งจอกที่ตอนนี้มันกำลังหาอะไรเล่นสนุกสักอย่าง 
"เเล้ว...ซานละ?"เธอหันมามองหน้าผมอีกครั้ง เเถมยังเรียกชื่อผมอีก มันทำให้ผมอมยิ้มเล็กน้อยออกมา 
"นั่นสิน้า..เอาชื่ออะไรดีละ"ผมกับริสะช่วยกันคิดหัวเเทบชนข้างฝา ผมมองเจ้า(ตัวปัญหาที่ยังคงไร้ชื่อ)จิ้งจอก ที่ตอนนี้มันกำลังเริ่มเเทะ อะไรสักอย่าง??
"คิดยังไงก็คิดไม่ออกแหะ ไม่คิดว่าการตั้งชื่อมันยากกว่าที่คิดเนี้ย"ผมหัวเราะนิดๆ เเล้วหันมามองริสะที่ตอนนี้ก็นั่งข้างๆผม ไม่ได้ห่างอะไรกันมากเลย 
"นั่นสินะ ^^" ริสะอมยิ้มนิดๆ เเล้วเดินไปอุ้มเจ้าจิ้งจอกน้อยตัวนั้นขึ้น  "จะเอาชื่ออะไรให้ดีนะ"
เธอพูดพรางอุ้มเจ้าจิ้้งจอกน้อยไว้ด้วย ไม่พอเเถมยังส่งยิ้มสุดหวานอีก (?) โอ้ยไม่ไหวเเล้วในใจผมมันกระสับกระส่ายไปหมด ผมหลบหน้าไม่กล้ามองหน้าเธอตรงๆเลยด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ใบหน้าของผมคงเเดงจนเห็นได้ชัดเลยทีเดียว 
"อะนึกออกเเล้ว!!"ทันใดนั้นก็มีชื่อๆหนึ่งที่เเว๊บเข้ามาในหัวของผม
"อากิ! ชื่อ*อากิเป็นไงมั้งละ"ผมเสนอชื่อๆนึงขึ้นมา
*อากิในที่นี้หมายถึง เปล่ยงประกายสวยงาม
"เป็นชื่อที่ดีไปเลยนะ^^"เธอมองหน้าผมเเล้วยิ้มออกมา 
"จากนี้ไปเธอชื่อ 'อากิ' นะ"เธอหันมามองที่จิ้งจอกตัวนั้น เเล้วชูมันขึ้น พร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ ส่วนผมนะหรอนั่งมองผู้หญิงตรงหน้าที่ ผิวทั้งขาวเนียนสวย ตาโตสีมรกต ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวลงมาถึงช่วงเอว กำลังยิ้มด้วยความดีใจกับชื่อ ของเจ้าจิ้งจอกตัวนั้น ผมละอดยิ้มไม่ได้จริงๆ..
ส่วนด้านของ มินนะ กับ คาโตะ เเละเพื่อนๆอีกหลายคน
"หายไปไหนกันน้า เจ้าซานน่ะ"คาโตะหันไปคุยกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆเขาอีกคน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ นี่เดินจะทั่วเเล้วนะเนีย!! 
"ออกมาสักทีสิฟะ เจ้าบ้าาาาา!!"คาโตะตระโกนดังลั่น เพื่อนๆคนอื่นถึงกับปิดหูของตนเอง เเล้วส่งยิ้มเจื้อนๆไปให้คาโตะ เป็นเชิงประมาณว่า 'จะตะโกนทำไมไม่บอกกันก่อนฟะ'
 
ปล. ขออภับที่หายไปนานนะคะ (ไม่นานธรรมดาต้องบอกว่าโครตๆนานเลย)
พอดีไม่ค่อยว่างคะ ทั้งงานก็เยอะอะไรก็วุ่นวายไปหมด
เเละที่สำคัญ เกิดเเอสสิเด้น ขี้เกียจนิดหน่อย จริงจริ๊งงงง