รักใสๆของยัยจิ้งจอก

  ความมืดนี่มันอะไรกัน ทำไมมันเหงาอย่างนี้นะ คะ..ใครก็ได้ช่วยพาฉันออกไปที มันเหงา...
//ฟึบ..
"ฝันอย่างนี้อีกเเล้วทำไมกันละ"เด็กสาวพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
ในยามเช้าที่เเสงอาทิตย์ส่องลงมายังใบหน้าที่กำลังสลึมสลืออยู่ บ้านหลังน้อยหลังนี้เป็นเพียงเเค่บ้านไม้เก่าๆหลังหนึ่ง ของภายในบ้าน ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย
"ฮ้าว อ้าวฮึบ"เด็กสาวบิดตัวไปมา เพื่อที่จะทำให้ตัวเองหายจากความง่วงที่หลงเหลืออยู่
"วันนี้ก็เงียบเหงาอีกเเล้วเหะ"เด็กสาวพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ
"ฉันอยากออกไปเห็นโลกภายนอกจังเลย เเต่...คงได้เเค่ฝันละนะ"ภายนอกสำหรับจิ้งจอกสาวคนนี้
เเล้วคงเป็นสิ่งที่อันตรายมากเพราะมนุษย์นั้นไม่เคยไว้ใจจิ้งจอกปีศาจอย่างเธอ
"โลกนี้คงไม่ต้อนรับจิ้งจอกปีศาจอย่างงฉันเเน่เลย ทำไมละ ทำไมฉันต้องเกิดมาด้วยทำไม"น้ำใสๆ
เริ่มไหลรินจากดวงตากลมโตสีฟ้าใสของเธอ
"อย่าร้องไห้สิริสะเธอต้องเข้มเเข็งเข้าไว้คุณเเม่ก็เคยสอนไม่ใช่หรอ"ฉันพยายามปลอบตัวเองที่
กำลังร้องไห้อยู่
  ฉันค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นจากความเศร้าก่อนค่อยๆเดินออกไป
"เเดดเเรงจังเหะ"ฉันค่อยๆเอามือมาบังหน้ากันเเสงเเดด
"เอาละมาเริ่มต้นชีวิตอีกครั้งดีกว่า"ใบหน้าที่ดูมีความสุขเผยออกมาให้เห็นชัด