ร้อยรักริษยา

     ชายหนุ่มอายุประมาณ 15-16 ปี หุ่นอวบ ตัวสูง คนผิวสี กำลังเอะอะโวยวายอยู่ในห้องเรียน
     "เห้ย! เธอ! ระวัง!!!"ชายหนุ่มที่กำลังโวยวายร้องเตือนหญิงสาวคนหนึ่งเพราะเขาได้พลั้งผลักเธอล้มลงกับพื้น
     "โอ๊ย!!"หญิงสาวครวญครางอย่างเจ็บปวด
     "เป็นอะไรมั้ย เราขอโทษ"ชายหนุ่มกล่าวขอโทษ
     "เราไม่เป็นอะไรมากหรอก"
     "มา...เดี๋ยวเราช่วย"เขากล่าวพลางยื่นมือเพื่อจะฉุดเธอลุกขึ้นยืน ในจังหวะนั้น สายตาของเขาสบเข้ากับสายตาของเธอ ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา จะว่าไปกาหวั่นไหวครั้งนี้มันทำให้ความรู้สึกของเขาเกิดเป็นความรักให้กับเธอทันที
     "อร"ชายอีกคนเรียกชื่อเธอ ซึ่งปกติเขาจะไม่เรียกชื่เล่นของใคร แต่เขากลับเรียกเธอด้วยชื่อเล่นเพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทของเขา
     "มีอะไรหรอแมกซ์"ออหันหน้าไปทางเสียงเข้มที่เรียกเธอ
     "เป็นอะไร ทำไมมานั่งอยู่ที่พื้น แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใคร"แมกซ์กระหน่ำถามอย่างสงสัยและเป็นห่วง
     "เราชื่อทาย"เขาตอบแนะนำตัวเอง
     "ที่เอ่อ...เอ่อ...ชื่อไรน่ะ"
     "อร/เออ นั่นแหละ ที่อรมานั่งที่พื้นเพราะเราเผลอผลักเธอเองแหละ"ทายอธิบาย
     "อรเป็นไรมากมั้ยเนี่ย"แมกซ์เดินเข้ามาถามอย่างห่วงๆ
     "เราไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่...เจ็บนิดหน่อย"อรตอบพลางลุกขึ้นยืน
     "อร..มา เดี๋ยวเราช่วยพยุงไปที่โต๊ะ"ทายช่วยพยุงแ้วบอกอย่างสำนึกผิดเล็กๆ
     "ไม่ต้อง! เดี๋ยวเราช่วยอรเอง เรานั่งโต๊ะข้างอรน่ะ"แมกซ์พูดแล้วมองไปยังโต๊ะเรียของเขาและเธอ
     "ไม่เป็นไรหรอกทาย แม็กซ์ เราดินไปเองได้"อรตอบด้วยความเกรงใจ
     "แต่เราเป็นห่วงอรนะ"ทายกล่าวอย่างเขินอาย
     "แฮ่มๆๆ!"แมกซ์กระแอมขัดจังหวะ
     "ไปนั่งที่กันเถอะอร"แมกซ์ชวนทำให้อรพยักหน้ารับ
 
                   กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงง (ออดดังบอกเวลาเลิกเรียนแล้ว)
     "นักเรียนเตรียมตัวทำความเคารพ/สวัสดีครับ..ค่ะ"หัวหน้าห้องบิกทำความเคารพก่อนที่เด็กในห้องเรียนจะสวัสดีคุณครูผู้สอนพร้อมกัน
 
     "อร วันนี้กลับบ้านยังไงอ่ะ"แมกซ์วิ่งมาหาเธอก่อนจะถามไถ่
     "ก็...เดินกลับเหมือนปกติแหละ...ทำไมวันนี้ถึงถามอ่ะ มีอะไรรึเปล่า"อรตอบพร้อมถามคำถามกลับ
     "ป่าว ก็วันนี้เราขี่จักรยานมา แค่...อยากไปส่ง"แมกซ์พูดอย่างแผ่วเบาด้วยความเขินอาย
     "อื้มมม เอางั้นก็ได้ ขอบใจนะ"อรพูดไปยิ้มไปก่อนจะก้าวขาซ้อนท้ายจักรยานแมกซ์กลับบ้าน
 
                                                  เช้าวันเสาร์
                    กริ๊ง กริ๊ง (มือถือของอรเข้า)
     "หวัดดี ใครคะ"อรรับสายพลางทักทายทั้งที่ไม่รู้จักปลายสาย
     "หวัดดีอร...เราทายเองนะ"ปลายสายพูด
     "อ่อ...ทายโทร.มามีอะไรกับเราหรือเปล่า"อรถามทายด้วยน้ำเสียงที่คุนเคย
     "เอ่อ...เอ่อ.../ทายมีอะไรหรือป่าว"ปลายสายไม่ตอบทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายถาม
     "เรา...อยากชวนอรไปเที่ยวน่ะ"
     "อ๋อ...เราก็อยากไปะ แต่.../แต่อะไร/แต่กลัวแม่ไม่อนุญาต"
     "อ๋อ เดี๋ยวเราไปหาที่บ้านนะอร/อื้ม โอเค หวัดดี"เขาตัดสายลงทำให้เธอแอบเขินเล็กน้อยก่อนที่จะรีบอาบน้ำแต่งตัว
 
                                                 30 นาทีต่อมา
                   ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง (กริ่งหน้าบ้านดังก้อง)
     "มาแล้วๆ"อรตอบกลับคนที่มากดกริ่งหน้าบ้าน
     "อร...หวัดดี"ร่างของชายอีกคนทักทายเธอ
     "อ้าว! แมกซ์ มาถึงนี่มีอะไรรึเปล่า"อรถามด้วยความตกใจ เธอเดินมาเปิดประตูเพราะคิดว่าคนที่อยู่หน้าประตูคือทาย แต่ผิด คนที่อยู่หน้าประตูคืแมกซ์แทน
     "คืออร วันนี้เธฮว่างใช่มั้ย เราก็เลยอยากจะพาอรไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะน่ะ"แมกซ์พูดอย่างเป็นทางการ
     "เอ่อ..."อรอ้ำอึ้ง
     "ไม่เป็นไร หนกใจก็ไม่ต้องไปก็ได้"แมกซ์พูดขึ้นอย่างแผ่วบา
     "โอเคๆ เราไปด้วยก็ได้"อรตอบอย่างเต็มใจ
 
                                          1 ชั่วโมง 30 นาที ต่อมา
                  ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง (กริ่งหน้าบ้านถูกกดขึ้นอีกครั้ง)
     "มาหาใครน่ะพ่อหนุ่ม"แม่ของอรทักทาย
     "มาหาอรครับ"ทายตอบด้วยถ้อยคำที่สุภาพอละอ่อนหวาน
     "อรออกไปแล้วจ้ะ"
     "อ่อ...ครับ"ทายตอบด้วยอารมณ์ขุ่นมัว