แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)

หลังจากที่เค้าอาบน้ำเสร็จก้อขึ้นเตียง...นอนซึ่งตอนนี้ก้อไม่ได้ดึกมากเท่าไรแต่...
ทั้งบ้านเงียบไปหมดแล้ว น่ากลัวมากกกกกกเลยตอนนี้
"นี่ๆๆ"
ผมสะกิดพี่จินที่นอนอยู่ข้างๆ
"อะไร"
พี่จินตอบเสียงเบาๆ
"บ้านนี่นอนกันไวจังเนอะ"
ผมถามแบบเด็กอนุบาลเค้าถามกันทั้งๆที่ตอนนี้กลัวแทบบ้า
"ก้อปกติ หรือว่าอยากหากิจกรรมอื่นทำล่ะ"
พี่จินขยับเข้ามาใกล้ๆตัวผมแล้วเอาหน้ามาใกล้ๆ...กลิ่นของเค้ามันหอมหวาน น่าหลงไหล จนอยากจะ....
"เฮ้ย...บ้าเรอะใช่เวลาเล่นไหม"
ผมตระโกนลั่นพร้อมกับกระโดดลงจากเตียงด้วยความเร็วแสงแล้วก้อวิ่งไปเปิดไฟ
"เปนไรไป"
"เปล่า"
"เขินล่ะสิ"
"บ้ามโน"
ผมเดินเข้าไปนั่งที่เตียงข้างๆเค้าแล้วชายตามองไปรอบๆห้อง
"ขอบคุนนะ"พี่จินเข้ามานั่งข้างพร้อมเอ่ยปากขอบคุน
"เรื่องอะไร...พัตไม่เข้าใจ"ผมทำหน้างงๆ
"ทุกเรื่องที่ผ่ามมานั้นแหละ"
"พัตต่างหากที่ต้องขอโทดพี่"
"ไม่จำเป็นหรอก...เพราะพี่ไม่เคยโกรธพัตเลย"
แล้วพี่เค้าก้อเข้ามากอดผม ตอนนี้แล้วถ้าเปนเมื่อก่อนอาจจะไม่รู้สึกแบบนี้แต่ตอนนี้การที่มีเขาอยู่ข้างๆมันดีที่สุดแล้ว
"ต่อจากนี้ไปพี่จะไม่ทำให้พัตต้องเจ็บอีกแล้ว"
"พัตก้อเหมือนกัน"
พูดจบเขาก้อถอดกอดออกแล้วขยับหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากประกบกัน...ร่างกายมันไม่ปฏิเสธใดๆเลย กลับรู้สึกว่ามันเป็นขนมอันแสนหวานที่ไม่อยากหยุดเลยด้วยซ้ำ
แต่..."หยุดน่ะ.......ไม่เอาแบบนี้"เขากดผมลงเตียงแล้วก้อ.....
"ไอ้พี่จินบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
---END---