แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)

เอายังไงล่ะที่นี้ดันไปมีเรื่องกับลูกเจ้าของโรงเรียนซะได้เรื่องนี้ถึงหู ผ.อ. แน่เลย(T_T)

 

“กลับมาแล้วครับ”

 

“กลับมาแล้วครับหรอกินอะไรก่อนไหม วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวานกับแกงส้ม”

 

“ยังล่ะครับ ผมยังไม่หิว”

 

หลังจากที่ผมคุยกับแม่เสร็จผมก้อเดินขึ้นห้องไป

 

ตอนนี้สมองไม่คิดเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องไอ้บ้าจินนั้นดูท่าแล้วน่าจะเป็นคนขี้ฟ้องด้วยซิถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่ต้องแย่แน่ๆเลย ผมคิดเรื่องนี้อยู่น๊านนานจนเผลอหลับไป

 

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

 

“พัตตื่นได้แล้วลูกมากินข้าว”

 

“งึมงำ งึมงำ คร๊าาาบบบบ”

 

นี่ชั้นเผลอหลับไปตอนไหนว่ะคิดเรื่องแบบนี้จนเผลอหลับไปเอาว่ะยังไงซะเค้าคงไม่ฟ้องหรอกนะ มั้ง!!!

 

จากนั้นผมก้อเดินลงมากินข้าว อาบน้ำ แล้วขึ้นไปนอน

 

6:30

 

“กริ๊งๆๆๆๆๆ”

 

“งืมงำๆ”

 

เช้าแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วชะตากรรมจะเป็นยังไงล่ะทั่นี้ไม่อยากคิดเลย

 

7:30

 

ชั้นรู้สึกเกียดโรงเรียนแล้วสิ

 

16:01

 

ในที่สุดเวลาที่ชั้นนอคอยก้อนี้ก้อมาถึงเจ้าบ้านั้นคงไม่พูดอะไรแล้วสงสัยสมองฟ้อลืมไปแล้วมั้งกับบ้านดีกว่าชั้น555++

 

“น้อง ไอ้น้อง”

 

อะไรกันนะเสียงแบบนี้เสียงที่ได้ยินแค่เพียงแปปเดียวแต่จำจนขึ้นสมองเลยตอนนี้ ชั้นหันหน้าไปโดยอธิฐานว่าคงไม่ใช่แต่รู้สึกว่าพระเจ้าจะไม่เข้าข้างผมซะแล้ว

 

“ครับ”

 

ผมตอบไปโดยที่ตอนนี้สั่นไปหมดแล้ว

 

“มาคุยกับชั้นหน่อยสิ”

 

เค้าเดินออกไปทางหลังโรงเรียนคงจะคุยเรื่องที่หลังเวทีแน่ๆเลยงั้นชั้นหนีดีกว่าเผ่นราบบบ!!

 

“ถ้าคิดจะหนีล่ะก้อนะเรื่องเมื่อวานถึงหูแน่^^”

 

เค้ารู้ได้ไงอ่ะว่าชั้นจะเผ่นอ่านใจเป็นรึไง

 

“ใค...ใคร...จะ...หนี”

 

“งั้นก้อตามมาสิ”

 

เอาแล้วไงเค้าคงไม่เอาชั้นไปฆ่าหันศพแล้วโยนลงน้ำใช่ไหม ผมเดินตามเค้าไปรู้สึกว่าเค้ามองเราอยู่เรื่อยเลยคงคิดจะทำอะไรอยู่แน่

 

เขาหยุดตรงหลังโรงเรียนตรงนี้เป็นที่ลับตาคนส่วนใหญ่จะมีแต่พวกติดยามาอยู่แต่ทำไมวันนี้ไม่มีคงเป็นเพราะไอ้หน้าปลาช่อนนี้แน่ๆ

 

“คุนจะพูดอะไรก้อพูดสิ”

 

“เลิกยุ่งกับปักษาสะ”

 

ห๊ะ!ปักษาพี่ปักษามาเกี่ยวอะไรด้วยแล้วเค้ารู้ได้ไงว่าเรารู้จักกับพี่ปักษา

 

“เกี่ยวอะไรกับพี่ปักษา”

 

ลืมบอกไปว่าผมกับพี่ปักษารู้จักกันมานานแล้วตั้งแต่ตอนไปทำงานพิเศษที่เชียงราย

 

“ชั้นเป็นน้องของปักษา”

 

ประโยคที่เค้าพูดออกมาทำให้ผมอึ้งไปเลยนี่เค้าเป็นน้องพี่ปักษาจริงๆเหรอไม่อยากเชื่อว่าพี่ปักษาจะมีน้องด้วยแต่ตอนทำงานด้วยกันพี่เค้าก้อไม่ได้บอว่ามีน้องนิ

 

“แล้วไงนายตอบไม่ตรงประเด็นว่าเกี่ยวอะไรกับพี่ปักษา”

 

“พี่ปักษาชอบนาย”

 

อะไรกันตั้งแต่เมื่อไรไม่เข้าใจอะไร

 

“ล้อเล่นใช่ไหมนายพยายามกุเรื่องขึ้นมาให้ชั้นต้องงออกจากโรงเรียนนี้ใช่ไหม”

 

“เก่งนิแต่เรื่องพี่ปักษาเป็นความจริง”

 

“ชั้นไม่โง่ที่จะออกจากโรงเรียนนี้ง่ายๆหรอก”

 

“ชั้นว่าแล้วว่านายต้องตอบแบบนี้”

 

“งั้นชั้นมีเงื่อนไขที่นายปฏิเสธไม่ได้”

 

เงื่อนไขงั้นเหรออะไรอีกล่ะแผนการชั่วของเค้ากำลังจะเริ่มอีกแล้วเหรอ

 

“ว่ามา”

 

“นายต้องยอมมาเป็นแฟนกับชั้น”

 

“ห๊ะ”(O_o)

 

อะไรของเค้าคิดจะทำอะไรนะเป็นข้อเสนอที่ชั้นปฏิเสธไม่ไดงั้นเหรอ

 

“เงียบแบบนี้ยอมรับไม่ได้ล่ะสินะ”

 

“ชะ...ชั้น...เอ่อ”

 

“พูดมาสิว่าตกลงถ้าไม่งั้นก้อเตรียมตัวออกจากโรงเรียนซะ”

 

ปัญหาหนักล่ะที่นี้ถ้าไม่ก้อออกงั้นเหรอชั้นจะทำเพื่ออะไรดีอนาคตกับศักดิ์ศรี

 

“ไม่ตกลงสินะได้งั้นเตรียมตัวออกจากโรงเรียนได้เลย”

 

“เดี๋ยว...ตกลง”

 

ในเสียววินาทีนั้นที่ผมตัดสินใจลงไปนี้ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตอบตกลง

 

“ฮึ”

 

ในขณะที่ผมกำลังปวดสมองอย่างหนักเค้ากลับหัวเราะแบบนี้ไม่เรียกว่าคนแล้ว

 

“พรุ่งนี้วันเสาร์เตรียมตัวไว้ด้วยชั้นจะไปรับถึงบ้าน”

 

แผนการของเค้าอีกแล้วสินะที่เค้าจะทำให้ชั้นต้องอับอายอย่างแน่เลย

 

“ตามนี้นะ...ถ้าชั้นไปแล้วไม่เจอเตรียมตัวออกจากที่นี้ได้เลย”

 

แล้วเค้าก้อเดินออกไปตอนนี้ทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้วสิ...ชีวิตชั้น

 

#โปรดติดตามตอนต่อไป