DayDream

สีขาวเปรียบดั่งความบริสุทธิ์ของสิ่งต่างๆทั้งโลก สีขาวเป็นความฝันของเด็กผู้หญิงหลายคนแม้ว่าในอนาคตพวกนั้นจะไม่ได้มา และสีขาวคือการลงทัณฑ์ของพระเจ้า.... "เอาล่ะ Mistake Cat..ฉันจะลงโทษแกล่ะนะ!!!"
เกวนที่ตั้งหน้าตั้งตาทำให้กระโปรงแห้งไม่สนใจการต่อสู้ของความฝันเลยแม้จะเป็นความฝันของเธอเองก็ตามเมโรดี้ถูก MistakeCat ฟาดกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงเวทย์ที่เกิดขึ้นมาเพราะการเรียกฝันออกมาสู้สภาพของเมโรดี้ตอนนี้เหมือนตุ๊กตาโทรมๆ ร่างกายที่ดูบอบบางกับผิวสีขาวของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย
'เมโระ!'
กระต่ายแห่งความกลัว(ฝันของเมโรดี้)หันมามองด้วยความเป็นห่วง เมโรดี้พยายามยืนด้วยตัวเองให้ได้แต่ก็ไร้ผล ร่างกายของเธอเล็กเกินไปที่จะรับแผลและความเจ็บปวดที่มากขนาดนั้น
"rabbit..charge"
เมโรดี้พูดบางอย่างออกมาก่อนจะสลบไป เกวนที่เผอิญหันมาเห็นเมโรดี้พอดีก็เกิดอาการตัวสั่นขึ้นมา
'เมโรดี้...เมโรดี้..ฮะฮะ............เม....'
กระต่ายแห่งความกลัวมองเกวนที่กำลังคลานไปหาเมโรดี้ด้วยสายตาเวทนา กระต่ายแห่งความกลัวสร้างหมอกสีดำมาคลุมตัวก่อนที่จะขยายตัวขึ้นและกลายเป็นปีศาจขนาดใหญ่ ตอนนี้มันไม่ใช่กระต่ายอีกต่อไปกลับกลายเป็นปีศาจในรูปร่างของผู้หญิงมีปีกและเขา ร่างกายของเมโรดี้ลอยขึ้นไปที่ตัวสัตว์ร้ายขนาดใหญ่
'เมโรดี้!!!'
เกวนตะโกนจนกระทั่งเสียงเธอแหบไป สัตว์ร้ายคำรามและมุ่งหน้าไปที่ MistakeCat เมื่อสัตว์ร้ายทั้ง2มาเจอหน้ากันจึงคำรามใส่กัน แต่เสียงคำรามของกระต่ายในร่างสัตว์ร้ายทำให้เกวนล้มลงและเล็บของ Mistakecat ร้าว
'นี่มันอะไรน่ะ...เมโรดี้ต้องเจอแบบนี้ทุกคืนเลยงั้นหรอ...เมโรดี้..ฉันขอโทษ..........'
สัตว์ร้ายคำรามก่อนที่จะใช้ปีขนาดใหญ่ตบหน้าของ MistakeCat และ...ได้ผล มันพ่ายแพ้ลงพร้อมกับร่างกายที่สลายไปของสัตว์ร้ายทั้ง2ร่างของเมโรดี้ร่วงลงมาที่พื้นดัง 'ตุ๊บ!' เกวนจึงหันไปทางนั้นพบกับร่างกายของเมโรดี้ที่มีแต่บาดแผล
'เมโรดี้!?'
ไม่ทันสุดเสียงของเกวน โลกทั้งโลกสว่างขึ้นมาและเกวนก็ตื่นขึ้นมาเสียงนาฬิกาปลุกยังคงดังอยู่อย่างนั้น เกวนเดินไปที่หน้าต่าง เปิดม่านเผยให้เห็นใบหน้าอันงดงามที่แสดงอารมณ์ถึงความเป็นห่วงไม่ทันไรเกวนก้รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำแล้วออกจากบ้านไปในทันที ทางที่เธอมุ่งไปคือคฤหาสน์ซิมโพนี่ บ้านของเมโรดี้
''อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านเกวน''
สาวใช้คนหนึ่งออกมาต้อนรับเกวน
'ขอไปหาเมโรดี้หน่อยค่ะ'
''ชึ้น3ห้องริมขวาสุดค่ะ''
'ขอบคุณค่ะ'
เกวนรีบวิ่งขึ้นไปทันที เธอล้มที่ขั้นบันไดชั้น2 แผลเธอถลอกออกจนเลือดไหล มีสาวใช้อีกคนวิ่งมาทางเกวนทันที
'ว้าย ท่านเกวนคะเป็นอะไรมั้ยคะเนี่ย'
'ไม่เป็นไรค่ะ พาหนูไปหาเมโรดี้หน่อยค่ะ'
'ได้ค่ะ! ค่อยๆลุกนะคะ'
สาวใช้กับเกวนค่อยๆเดินไปที่ห้องของเมโรดี้ สาวใช้เคาะประตูก่อนเข้าไปในห้อง พาเกวนไปนั่งที่เกาอี้ที่ทำจากผ้ากำมะหยี่สีแดงแล้วออกจากห้องเกวนมองเตียงที่มีผ้าม่านปิดอยู่ แล้วสาวใช้คนเมื่อกี๊ก็เข้ามาอีกครั้งพร้อมกับเอาบางอย่างมาวางบนตักของเกวน
'ขอให้มีความสุขนะคะ'
สาวใช้ยิ้มให้เกวนก่อนจะออกไป
"เกวน..มานี่หน่อยสิ"
'เมโรดี้?'
เกวนรีบวิ่งไปเปิดม่านออกแล้วก็เจอกับเมโรดี้ที่ร่างกายเปลือยเปล่า
'อะ เมโรดี้ขอโทษนะ'
ฟึ่บ..เมโรดี้กอดเกวนจากข้างหลัง
"อยู่กับฉันนะเกวน...ฉันเหงาเหลือเกิน"
เมโรดี้เปรียบเหมือนเจ้าหญิงโดนทิ้งไว้ที่คฤหาสน์ พ่อเธอเสียเมื่อเธออายุ5ขวบส่วนแม่เธอหนีไปหาสามีใหม่ คนใช้ส่วนใหญ่ก้มีแต่คนที่ยินดีที่จะรับใช้เมโรดี้ แม้ว่าเมโรดี้จะไม่มีเงินมาจ่ายเป็นค่าจ้างก็ตาม
'ได้สิ ฉันจะอยู่กับเธอนะเมโรดี้'
"ขอบคุณ..นะ"
เมื่อเมโรดี้กล่าวขอบคุณเสร็จ ตัวเธอก็สลบล้มลง
'เมโรดี้!'
----------------------------------------------------------------------------------
อ่านแล้วก็ฝากติชมและติดตามอ่านกันด้วยนะคร้าบบบ
----------------------------------------------------------------------------------
**รักคนอ่านทุกคนนนนน**