The Contacts Scar Black Killer

     ''พี่สาวของฉันเป็นคนที่เก่งมาก ฉันก็แค่อยากจะเหมือนกับพี่ก็เท่านั่นเอง"
          ไลน์ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้า
     "เอาสิยิงเลยสิ"
          เสียงของหญิงสาวปริศนาพูดเพื่อยุยงกับไลน์ที่กำลังเอาปืนสั่นจ่อไปที่เธอ มันเหมือนเหตุการณ์อะไรสักอย่าง มือของไลน์นั่นสั่น มันไม่ไช่ความลังเลหรือความกรัวมันคืออะไรสักอย่างที่แม้แต่ไลน์เองก็ยังไม่เข้าใจ ผู้หญิงปริศนาคนนั่นก็เริ่มพูดออกมา
     ''เอาสิไลน์ ยิงมาที่ฉันเลย แต่ถ้าเธอยิงฉัน เธอก็จะไม่ต่างกับตัวฉันหรอก"
          เสียงของเธอมันเหมือนเป็นการขมขู่ ในจังวะนั่นเองเสียงปืนก็ดังขึ้น! จากนั่นทุกอย่างก็ขาวไปหมด จากนั่นไลน์ก็ลุกขึ้นมาจากการหลับไหล ใช่แล้วนั่นคือฝัน
     "ฝันงั่นเหรอ" ไลน์คิดในใจ
          จากนั่นเลยก็หันไปมองที่นาฬิกาว่าตอนนี่กี่โมง ตอนนี่เวลา 6 โมงเช้าเวลา 43 นาที ไลน์มองไปสักพักหน้าของเธอก็เริ่มเปลียนสีหน้าก็นึกออกแล้งว่าวันนี่มันวันอะไร ใช่แล้ว วันนี้ก็คือวันที่เหล่า สาวๆ SAS ทุกคนจะได้รับตราและได้กลายเป็นหน่วย SAS แบบเต็มตัวพอไลน์คิดได้แบบนั่นแล้ว ไลน์ก็เอ่ยออกมาว่า
     "นี้มันสายมากแล้วนิหน่า ต้องโดน จ่าเอเลน ทำโทษแน่เลย!" 
         ไลน์รีบแต่งตัวและวิ่งออกไปเข้าแถวและเสียงเรียกก็ดังขึ่น...
The Contacts Scar Black Killer
          วันอังคารวันนี้เป็นวันที่ฟ้าเปิด วันนี้คือวันแห่งเกียร์ติยศของเหล่าทหารสาวทุกๆคนที่ผ่านการฝึกเพื่อการเป็น SAS พวกเธอเหล่านั่นจะได้รับตราและป้ายชื่อ SAS มันคือเกียร์ติยศของพวกเธอเหล่านั่น
     "ยังดีนะที่มาทัน"
          ไลน์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหน็ดเหนื่อย เพราะเธอรีบวิ่งมา สักพักก็มีทหารเดินออกมาข้างหน้า
     "ตึกๆ" เธอเคาะไมค์สัก 2-3 ครั้ง แล้วเธอก็เริ่มพูดออกมา 
     "สวัสดีทหารทุกคน จำฉันได้ไหม ฉันจ่าเอเลนเองนะหรือที่พวกเธอชอบเรียกฉันว่ายัยปากบาซูก้าไง"
         พอจ่าพูดเสร็ดทหารทุกคนก็พร้อมกันหัวเราะออกมา
     "5555  5555" 
เสียงดังไปทั่ว สักพักจ่าก็ตะโกนออกมาเสียงดังว่า 
     "โอ้ย เงียบ โว้ย!"
          จ่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนคนโกรธนิดๆ
     "นับตั้งแต่วันที่พวกเราเจอกันครั้งแรก ก็นับตั้งแต่วันที่พวกเรารวมทุกข์รวมสุขกันมาอะนะ แต่อาจจะเป็นแค่พวกเธอเท่านั่นก็ได้ที่คิดอะนะ พวกเธอถูกฉันลงโทษ 5 ครั้ง ถูกฉันแกล้ง 14 ครั้ง มีคนหนีไป 3 คน และที่คนลาออกไปอีก 5 คน ถึงจะมีคนหายไปบ้างแต่แล้วพวกเธอที่อยู่ตรงนี้ก็สามารถผ่านการฝึกมา จนกลายมาเป็น SAS แบบเต็มตัวได้ และฉันเองก็เป็นคนพูดเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเก่งสะด้วยสิ... แต่ฉันขอมอบตราและป้ายชื่อแห่งเกียร์ติยศนี้ให้กับพวกเธอทุกคน มันได้สลักชื่อของพวกเธอและทีมของพวกเธอ พอได้ไปแล้วพวกเธอก็คือ SAS  พวกเธอก็คือ ปีกและดาบที่ค่อยปกป้องประเทศนี้ แต่พวกเธออย่าคิดสะละ ว่าสิ่งที่พวกเธอได้มานั่น ไม่ได้มีเอาไว้กดขี่ หรือขมขู่ผู้ที่อ่อนแอ แต่จำไว้ว่า พวกเธอมีน่าที่รับใช้ชาติ!"
          พอจ่าพูดเสร็จเหล่าทหารทุกคนก็พร้อมใจกันตอบรับ
     “คะ!!!”
          ทุกคนตอบรับ และจ่าก็พูดต่ออีกว่า
     “ดีมากฉันไม่มี ฉันไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วละ เอาละที่นี่พวกเธอก็รู้แล้วสินะว่ากลุ่มของตัวเองคือกลุ่มไหน เอาละฉันจะจับกลุ่มที่ช้า 3กลุ่มนะกลุ่มไหนช้าโดนวิดพื้น 300 รอบแน่”
          จ่ากลับเข้าโหมดครูฝึกบาซูก้าแล้ว! น้ำเสียงแบบนั่นคงไม่พูดเล่นแน่นอน พอทุกคนได้ยินดังนั่นก็เลยรีบวิ่งไปหากลุ่มของตัวเอง เพราะคงไม่มีใครอยากจะถูกทำโทษหลอก...
     “วันนี้ละ ในที่สุดฉันก็ได้เป็น SASแล้วที่นี้ก็ไม่ต้องไปฝึกบ้าๆนั่นแล้ว 555”
          ไลน์พูดได้น้ำเสียงที่ดีใจอย่างสุดซึ้ง แล้วเธอก็รีบวิ่งไปหาคนในกลุ่ม แต่เธอดันสดุดล้มลงกับพื้น
      “โอ้ย...เจ็บ”
         ไลน์พูดได้น้ำเสียงที่เจ็บปวด สักพักก็มีเสียงคนดังมาว่า
      “ไลน์ ฮัน-ดา-วิส ทำไมกันนะ ทำไมถึงได้ต่างกับเธอคนนั่นนักนะ คะแนนของเธอได้ที่โล่หมดเลยนะรู้ไหม!”
         จ่าเอเลนพูดด้วยน้ำเสียงน่ากรัว ไลน์รีบลุกขึ้นและวิ่งออกไป
      “ขอโทษคะ ทำไมกันนะทำไมถึงชอบเอาฉันไปเปลียบเทียบกันอยู่เรยเลยนะ”
         ไลน์คิดใจ เธอเดินไปได้แปบเดียวก็ไปเดินชนกลับหญิงอีกดัง ตุบ...
      “โอ้ย...”
      “เป็นอะไรรึเปล่าจ้ะ”
         หญิงสาวคนนั่นพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนหญิงสาวผู้มีดวงตาสีเหลืองเหมือนกับดอกทานตะวัน
      “เอ่อ...ขอบคุณมากนะ”
         ไลน์ตอบกลับมาพร้อมกับจับมือเธอขึ้นมา
      “สวัสดีจ้ะ ฉัน อเลน ลูก้า นะฉันเป็นคนรัสเซียน่ะ ส่วนคนตรงนี้ก็...”
          อเลนพูดแนะนำตัวเองพร้อมกลับแนะนำตัวกลับคนอื่นๆ
      “ฉัน เฮลีน่า คริส นะยินดีที่ได้รู้จัก”
          เธอพูดเหมือนดูเย็นชาแต่ให้ความรู้สึกเป็นมิตร
      “ส่วนดิชัน เมเลอร์ แจ็กสัน นะยินดีที่ได้รู้จัก ส่วนของที่ชอบก็คือ แฮมเบอร์เกอร์ ละคะ”
      “แฮมเบอร์เกอร์เหรอ?ของฉันจะเป็นอะไรก็ได้ ขอแค่อร่อยก็พอ”
      “ส่วนฉันชอบคุกกี้กับกาแฟน่ะ”
      “ทำไมมันกลายเป็นวงสนทนาเรื่องของกินที่ชอบได้ละเนีย!?!”
         อเลนหันมาหาไลน์แล้วก็พูดว่า
      “แล้งเธอละจ้ะ ชอบกินอะไรงั้นเหรอ”
      “ฉันเหรอก็ ไอศกรีมสตอเบอรี่... นี่ไม่ได้ถามชื่อกันหรอกเหรอ!!!”
        ถึงมันจะดูแปลกๆดูเธอดันบ้าจี้ตามสะนั่นสิ
      “แล้วเธอละชื่ออะไรเหรอจ้ะ”
        อเลนถามชื่อของไลน์
      “เอ่อ...ฉัน ไลน์ ฮันดาวิสนะยินดีที่ได้รู้จัก”
         ไลน์แนะนำชื่อให้กับพวกอเลนอแต่จากนั่นอเลนก็ทำท่าทางแปลกใจอะไรสักอย่าง
      “ห่ะ เธอชื่อ ฮันดาวิส เหรอ”
      “อ่อ อืมใช้ ทำไมเหรอ?”
      “แล้วเธอรู้จัก กลิส ฮันดาวิส รึป่าว?”
        อเลนถามด้วยท่าทางที่สงสัยมาก
      “อ่อ นั่นพี่สาวฉันเองละ ทำไมเหรอ?”
        ไลน์ตอบไปด้วยท่าทางสงสัยเช่นกัน แต่พอเลนได้ยินถึงกลับอึ้ง!
      “ห่ะ”
        อเลนตกใจสักพักก็นิ้งเงียบไป ไลน์เห็นแบบนั่นก็สงสัยหนักเข้าไปอีก
      “เอ้ะ นี้ฉันพูดอะไรไม่ดีไปเหรอค่ะ?”
         อเลนนิ้งเงียบจากนั่นก็ก็กระโดดกอดตัวไลน์อย่างจัง
       “เย้ ในที่สุดก็ได้เจอกันสักที”
         อเลนดีใจมากเมื่อเขารู้ว่าไลน์เป็นน้องสาวของกลิส
       “เอ้ะ?!?”
         ไลน์ตกใจมาก
       “ทีแรกก็คิดว่าเป็นคนแบบไหน ดีใจจังเลยที่ได้เจอ”
         อเลนพูดด้วยท่าทางดีใจเหมือนกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน สักพักไลนืก็เริ่มนึกออก
       “อ่อ รึว่าเธอคือคนที่พีพูดทางโทรศัพท์บ่อยๆน่ะ”
         ไลน์ถามเพื่อความมั่นใจจากนั่นอเลนก็ตอบกลับมาว่า
      “ใช้แล้วละจ้า ฉันถูกคุณพี่กลิสเจอเมื่อตอนสมัยฉันยังเด็กและเขาก็เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เข้าโรงเรียนประทมจนฉันจบมหาวิทยาลัยเลยละ”
        ไลน์คิดหนักเลย เพราะพี่สาวเคยคุยกับเธอเมื่อตอนที่พี่สาวไปทำภารกิจที่รัสเซีย
      “นี้พี่ไปรัสเซียตั้ง 9 ปี ไม่ได้ไปทำงานแต่ไปเลี้ยงเธอคนนี้หรอกเหรอ”
        ไลน์คิดในใจ
      “แต่ พวกเธอก็ไม่ได้เป็นคนไม่ดี ฉันว่าเราคงเป็นเพื่อนกันได้แน่”
        ไลน์คิดในใจพร้อมกลับยิ้มออกมาเล็กน้อย
      “เออ จริงสิฉันกำลังหากลุ่มของฉันอยู่น่ะ เธอเห็นกลุ่ม wingรึเปล่า”
        ไลน์นึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังหากลุ่มของตัวเองอยู่
      “wingเหรอก็พวกเราไงละ”
        อเลนตอบกลับพร้อมยิ้ม
     “งั้นแสดงว่าตอนนี้พวกเราก็รวมกันเป็นทีมแล้วน่ะสิ”
       ไลน์ถามเพื่อความมั่นใจ
     “ถูกต้องแล้วละจ้า”
       อเลนตอบยังมั่นใจและก็กอดไลน์อีกครั้ง ไลน์เองก็ยิ้มออกมา แต่มา... 
ตึก...ตึก... เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังมาแต่ไกล
     “อะไรกันละนั่น”
       ยามหญิงคนหนึ่งถามขึ้นมา
     “ฮอตรวจการเหรอ?วันนี้ไม่มีตรวจนิ”
         เสียงของยามอีกคน ทำให้เกิดข้อสงสัย มากยิกกว่าเดิม ว่าเฮลิคอปเตอร์นั่นคือของใคร แต่แล้วข้อสงสัยของพวกเธอก็กระจาง
     “พบ เป้าหมายจำนวน 2 คน เอายังไงดีคะ”
         คนบนเฮลิคอปเตอร์หนึ่งคนพูดออกมา
      “เก็บมันสะ...”
         เสียงปริศนาทำการออกคำสั่ง
      “รับทราบค่ะ”
         พอหลังจากเสียงตอบรับสุดท้ายจบลงกระสุนที่บันจุอยู่ปืนเก็บเสียงก็ถูกยิงออกไป กระสุนพุ่งเข้าสู่หัวของ ยามหญิงคนหนึ่ง เลือดของเธอกระจายไปทั้วจนกระเด็นไปติดที่หน้าของยามหญิงอีกคน ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า เฮลิคอปเตอร์นั่นคือของใคร นี้คือการ “ก่อการร้าย”เธอรีบวิ่งไปป้อมและก็โทรศัพท์เข้าไปที่ส่วนกลางเพื่อแจ้งการก่อการร้ายครั้งนี้แต่ว่า
      “เกิดเหตุร้าย พวกเราถูกโจมตี รีบโอนสายเข้าไปที่ส่วนกลางเร็วเข้า”
         เธอรู้ได้ถึงสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเธอ ตอนนี้ปืนได้จ่อไปที่หัวของเธอเรียบร้อยแล้ว...
     “เสร็ดกัน”
        เสียงปืนดังขึ้น
     “เอ้ เมื่อกี้เสียงปืนรึเปล่านะ”
         ไลน์สัมพันธ์ได้ถึงสิ่งที่แปลกออกไป และอเลนก็เหมือนกับว่าจะรับรู้ได้เหมือนกัน
     “ฉันได้ยินเสียง เฮลิคอปเตอร์”
         อเลนหันไปที่ต้นเสียงที่เธอได้ยิน และทุกคนก็เริ่มหันตามเสียงที่ค่อยๆ ดังขึ้นมา เฮลิคอปเตอร์ ออกมาจากต่อหน้าทุกคนที่อยู่ตรงสนามทุกคนดูตกใจมาก จ่าอเลนสังเกตไปที่ สัญลักษณ์บนเฮลิคอปเตอร์ นั่นคือ
     “สัญลักษณ์นั่นมัน Blood Wolf”
        พอจ่าพูดเสร็จ บนเฮลิคอปเตอร์ก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว มีการลอยตัวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ พวกเขาสวมชุดเกราะสีดำ พร้อมกลับอาวุธครบมือ พวกเขายกปืนและหันมาที่พวกเรา หนึ่งในนั้นได้ ทำการลั่นไกออกมา
     “ตายสะ”
       เธอคนนั่นลั่นไกสไนเปอร์ออกไป กระสุนพุ้งไปที่หัวของทหารหญิงที่อยู่ข้างๆจ่าเอเลนเสียงปืนดังขึ้นและดับลงไปพร้อมกลับชีวิตของเขา ทุกคนแตกตื่นมาก
     “อะไรกันน่ะการก่อการร้ายเหรอ”
       เสียง กรี๊ด เสียงร้องดังขึ้น มันไม่ใช้การซ้อมรบ และนี้ก้ไม่ใช้ความฟันมันคือความจริงๆ มีพวกเธอหนึ่งคนกำลังคุยกับใครสักคนอยู่
     “นี่ die0 ทุกอย่างเตรียมพร้อมเสร็ดแล้วค่ะ”
     “นี่ die1,die2,die3 ทุกอย่างเตรียมพร้อมเสณ้ดแล้วค่ะ”
     “พร้อมรับคำสั่งคะ!”
     “จัดการพวกมันให้สิ้น”
        การออกคำสั่งแห่งความตายได้เริ่มขึ้น เสียงปริศนาได้ออกคำสั่ง เริ่มการสังหารแล้ง
                                                 “รับทราบค่ะ”
         เสียงตอบรับดับลง การสนทนาจบลง พวกเธอเริ่มทำการยกปืนขึ้นและปลดเซฟตี้ปืนออกและดูเหมือนพวกเธอกำลังจะเริ่มยิงแล้ว...
จบ
ติดตามตอนต่อไป..
 
 
สวัสดีค่ะเพื่อนๆขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านกันนะคะดิฉันขอขอบคุณยังซาบซึ้งเลยคะ
TATเอาละคะพวกผู้ก่อการร้ายนั่นเป็นใครมาจากไหนและพวกไลน์จะเป็นเช่นไร
โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนต่อไปจะออก อาทิตย์หน้าไม่วันเสาร์ก็วันอาทิตย์นะคะอย่าลืมติดตามด้วยนะคะ ^^
 
ตอนต่อไป โต้กลับ และ การให้ความหวัง