ป่วนรักวิญญาณข้ามภพ

ตั้งแต่หลังจากที่ทรงกลดมีความสัมพันธ์กันบนเตียงกับเกาจง        เขารู้สึกถึงการปฏิบัติดูแลเอาใจใส่จากเกาจงเป็นอย่างดี           และเขาก็รับรู้ดีว่าเกาจงคิดอย่างไรกับเขา             แต่ถึงแม้เขาจะรู้และเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดี แต่เขาก็ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเกาจงกลับไปได้      เนื่องด้วยเพราะตัวตนของเขานั้นก็ยังคงเป็นนายทรงกลด          ผู้มีจิตใจเป็นชายแท้ที่ไม่ได้มีใจรักต่อผู้ชายซึ่งเป็นเพศเดียวกัน              เขายังคงเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง   เพียงแต่ความขัดแย้งทางร่างกายนั้น   กลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง เพราะแม้จิตใจของเขายังคงเป็นผู้ชาย             แต่พอเข้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียงนอกจากพละกำลังทางร่างกาย            จะอ่อนแอลงในระดับเดียวกับเจ้าของร่างเดิมแล้ว                            ความรู้สึกและความต้องการทางเพศก็เปลี่ยนแปลงไปด้วย              เพราะธรรมชาติของชายหญิง           ที่มักจะมีปฏิกิริยาทางร่างกายต่อกัน          พอผู้ชายอย่างทรงกลดเข้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียง  ก็ทำให้ร่างกายของเขา  มีปฏิกิริยากับเกาจงเวลาที่ถูกสัมผัส  และนอกจากนี้ยังมีความต้องการทางเพศในแบบของผู้หญิงที่ต้องการเซ็กส์จากผู้ชายอย่างเกาจง           แต่ในขณะเดียวกันนั้นในด้านความรู้สึกในหัวใจ ทรงกลดกลับยังคงชอบและมีใจรักต่อสาวสวยที่เป็นผู้หญิง        และด้วยความขัดแย้งในลักษณะนี้                  จึงเกิดเรื่องวุ่นๆน่าปวดหัวขึ้นตามมา....

บนเตียงทรงกลดกำลังเล่นเซ็กส์               อย่างเผ็ดร้อนกับเกาจงกันในแบบที่ ต่างคนต่างใส่กันอย่างเต็มที่เพราะต่างก็เป็นพวก      ความต้องการทางเพศสูงทั้งคู่ พอมาเจอกันก็เลยเหมือนกับมวยถูกคู่                "ซี๊ด..ทรงกลด เจ้าสร้างความสุขให้ข้า                ได้อย่างที่ไม่เคยมีหญิงใดทำให้ข้าได้มาก่อน             โอ๊ยยอดเลย..เจ้า เจ้า..."           "นายก็เหมือนกัน  อ๊า..ซี๊ดแรงอีก ใช่..แบบนั้นแหละ แรงอีก อ๊าๆๆ ยอดเลย"                สองร่างพัวพันมัวเมาในรสสวาทที่วนเวียนปรนเปรอให้แก่กัน  ในแต่ละคืน             ไม่เคยที่จะจบลงโดยง่ายถ้าหากไม่หมดแรงกันไปเสียก่อน     ร่างแกร่งกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง        ในขณะที่ร่างบางก็ตอบรับสัมผัสในทุกท่วงท่า            และปรนเปรอความสุข ให้กับอีกฝ่ายอย่างถึงใจ           เกาจงขยับแก่นกายเข้าใส่ร่างบางจนเตียงสั่น              หลายต่อหลายรอบ          ที่หากไม่หมดแรงต่างฝ่ายต่างก็ต้องการกันและกัน            และด้วยความที่ทรงกลดเป็นผู้ชายเหมือนกัน   จึงรู้ใจคนที่เป็นผู้ชายด้วยกันดีว่าต้องการแบบไหน       และอะไรจะทำให้ผู้ชายด้วยกัน    มีความสุขในเรื่องบนเตียงที่สุดและเขาก็สร้างความสุขนั้นให้กับเกาจง             จนทำให้เกาจงเสพติดกับการมีสัมพันธ์สวาทบนเตียงกับเขา          เพียงแต่ในด้านความรู้สึกในใจที่สวนทางกันนั้น                    กลับทำให้เรื่องราวชวนสับสนอย่างมาก เพราะในขณะที่ทรงกลด  มีความต้องการทางกามารมณ์ฉันชายหญิงกับเกาจงในตอนกลางคืน      แต่ในตอนกลางวันกลับเรียกหาสาวใช้มาหาความสุขตามประสาผู้ชายที่ชื่นชอบสาวงาม                และในขณะนี้ทรงกลดก็ได้เรียกให้สาวใช้ที่เคยมาเล่นรักด้วยกัน                 มาเล่นเซ็กส์กันบนเตียงเหมือนเดิม                        "อือ...นายหญิงเจ้าคะ  บ่าวไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ อ๊าๆๆ"         "นายหญิงเจ้้าคะมาช่วยบ่าวด้วยสิเจ้าคะ"                     ทรงกลดวนเวียนนัวเนียพัวพันซุกไซ้เรือนร่างของสาวใช้สองนาง        "เจ้าประคุณเอ้ย ขาวสวย หอมอะไรอย่างนี้       หน้าอกหน้าใจก็ใหญ่ล้นเหลือเลยแม่คุณ"

ในขณะที่ทรงกลดกำลังเล่นรักกับเหล่าสาวใช้อยู่นั้น เกาจงก็เดินปราดเข้ามา ดึงร่างของสาวใช้ทั้งสองนาง  พร้อมกับผลักให้ถอยห่างจากทรงกลดอย่างแรง จนสองสาวใช้ล้มไปกองกับพื้น    จนทำให้ทรงกลดไม่พอใจและเข้ามาต่อว่าเกาจงที่มาขัดความสุขของเขา        "เฮ้ย!  เกาจงเป็นบ้าอะไรของนายว่ะห๊ะกำลังสนุกเลย  มาขัดจังหวะฉันทำไมเนี่ย!"        เกาจงทำหน้าบอกบุญไม่รับพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง    "เป็นบ้าอะไรงั้นหรือ...เจ้าก็รู้นี่ทรงกลดว่าข้ารู้สึกอย่างไรกับเจ้า                    เจ้าคิดว่าข้าจะรู้สึกอย่างไรที่เห็นเจ้าเล่นรักอยู่กับ  สาวใช้เหล่านี้น่ะ      เจ้าถามว่าข้าเป็นอะไรหรือ ข้าหึงหวงเจ้าไงเล่า!"                 เกาจงระบายความรู้สึกออกมา               และออกจากห้องไปด้วยแรงหึงหวง                 ทรงกลดที่กำลังโมโหกับการถูกขัดจังหวะต้องชะงักไป       และก็ต้องออกมาปรับความเข้าใจกับเกาจง      เพราะถึงแม้เขาจะไม่ได้รักชอบอีกฝ่ายฉันคนรัก       แต่ก็คิดเสมอว่าเกาจง                  เป็นเพื่อนที่ดีที่รักและดูแลเขาด้วยใจจริง                       และเขาก็รับรู้ดีว่าเกาจง   มีความรู้สึกต่อเขาอย่างแท้จริง          เขาจึงไม่อาจเพิกเฉยต่อเกาจงได้       "ฉันขอโทษว่ะเกาจง  ฉันรู้นะว่านายคิดยังไงกับฉัน   แต่ฉันเป็นผู้ชายที่รักชอบผู้หญิงนะ          ฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัวที่อาศัยให้นายปรนเปรอความสุขทางร่างกายให้              แต่กลับรักนายในแบบคนรักไม่ได้         ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้วว่ะ  เกาจงนายจะให้ฉันออกไปจากบ้านนายก็ได้นะ                       ฉันไม่อยากจะทำร้ายความรู้สึกของนายมากไปกว่านี้อีกแล้ว"                         เมื่อได้ยินถ้อยคำของทรงกลด        ทำให้เกาจงรีบมาโอบกอดร่างบางไว้แน่น                         เขาไม่อาจยอมให้ทรงกลดจากไปได้       ส่งเสียงวิงวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ไม่นะ...ทรงกลด อย่าไปจากข้าเลยนะ        ข้าขอโทษทั้งๆที่เจ้าก็คุยเรื่องนี้กับข้าชัดเจนแล้ว              ข้าก็เป็นฝ่ายบอกว่ายอมรับความสัมพันธ์ในแบบนี้ของข้ากับเจ้าได้                    แต่ข้ากลับโมโหหึงเจ้าจนทำให้เจ้าลำบากใจ    ขอแค่ให้เจ้าอยู่กับข้า                 เจ้าจะให้ข้าเป็นอะไรสำหรับเจ้าก็ได้ทั้งนั้น           ข้าจะไม่ทำตัวงี่เง่ากับเจ้าอีกแล้ว   อย่าบอกว่าเจ้าจะไปจากข้าเลยนะ"

ทั้งสองกอดกันนิ่งด้วยความรู้สึกที่คนหนึ่งรักคนหนึ่งลำบากใจ ทรงกลดได้แต่นึกโทษกรรมเก่เมื่อสมัยยังมีชีวิตของตัวเขาเอง ที่ในตอนนี้มันได้ส่งผลกระทบให้ชีวิตของเขาช่างวุ่นวายสิ้นดี