ป่วนรักวิญญาณข้ามภพ

หลังจากเกมแห่งตัณหาบนเตียงของ          สองหนุ่มเจ้าชู้ต่างมิติต่างยุคสมัยผ่านไป    ทรงกลดนั่งมองการปรนนิบัติดูแลเอาใจใส่ของเกาจง     ที่มีต่อเขาอย่างสังเกตุด้วยความสนใจ    เกาจงกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดคราบเลือดบริสุทธิ์ของทรงกลดอย่างอ่อนโยน   ทรงกลดกอดอกมองอยู่นิ่ง        เกาจงเป็นฝ่ายเริ่มต้นเอ่ยปากขอโทษก่อนด้วยความรู้สึกผิด           "ข้าขอโทษนะทรงกลด  ข้ายอมรับถ้าหากเจ้าจะโกรธหรือด่าว่าข้าอย่างไร     ข้าก็ยินดียอมรับ  ข้าหยุดความต้องการของตัวเองไม่ได้จนเกิดเรื่องขึ้น"       เกาจงกล่าวอย่างสำนึกผิดด้วยสีหน้าวิตก   ทรงกลดกล่าวท้วงด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ   "ขอโทษอะไรวะ ฉันมีอะไรกับนาย    ด้วยความสมัครใจของฉันเอง นายไม่ได้บังคับ หรือข่มขืนฉันสักหน่อยนี่         ฉันไม่ได้มีอะไรกับนายเพราะความขาดสตินะ   ฉันรู้ดีว่าหากไม่หยุดแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น                แต่ฉันก็ตัดสินใจยอมรับผลนั้น  แล้วนายจะต้องมาขอโทษฉันทำไมกันล่ะ ไอ้บ้านี่      นายทำอย่างกับฉันเป็นผู้หญิงเลยว่ะ          บอกไว้ก่อนนะถึงแม้ว่าฉันจะเข้ามาอยู่ในร่างของเมียนาย    แต่ฉันก็ผู้ชายนะโว๊ยอย่าลืม"          

หลังจากต่อว่าให้กับความคิดมากของอีกฝ่ายไปแล้ว      ก็เปิดปากถามคำถามที่ค้างคาใจออกมาตามตรง             "นี่เกาจง...จากที่ฉันสังเกตุสีหน้าแววตาที่นายมองฉัน       ด้วยสายตาของผู้ชายด้วยกัน    ฉันขอถามนายตามตรงนะ ไอ้แววตาที่เป็นประกาย      ชอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่       ชอบจ้องมองฉันอยู่เนี่ย  มันเป็นอาการของผู้ชายเวลาที่กำลังมีใจต่อผู้หญิงชัดๆเลยว่ะ       ฉันอยากจะถามนายหน่อยนะว่า...        ความรู้สึกที่นายกำลังเป็นอยู่นี้    เป็นความรู้สึกที่นายมีต่อตัวตนของฉัน                          หรือเป็นความรู้สึกที่มีต่อหลิงเซียง  เมียของนายกันแน่                แล้วไอ้ที่นายมาดูแลประคบประหงมฉันอยู่เนี่ย           เป็นเพราะนายรู้สึกผิด            ต่อหลิงเซียงก็เลยอยากจะทำอะไรเพื่อชดเชย                     นายกำลังเห็นฉันเป็นหลิงเซียงเมียของนายหรือเปล่าวะ"        เกาจงเงยหน้าจ้องมองร่างบางตรงหน้า           ประสานสายตาก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่งบนเตียง                      พร้อมกับโอบกอดอีกฝ่ายนิ่งแล้วเปิดเผยความรู้สึก    ในใจออกมาอย่างตรงไปตรงมา    "หึ  สมกับเป็นเจ้านะทรงกลด      ที่มองชายด้วยกันอย่างข้าออกน่ะ  ใช่...ข้ามีใจให้กับเจ้าจริงๆ           ข้าชื่นชอบและสุขใจที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเจ้า         แล้วข้าก็ไม่ได้เห็นเจ้าเป็นหลิงเซียงด้วย             ข้ามีใจให้กับตัวตนของเจ้าที่อยู่ในร่างของหลิงเซียงต่างหากเล่า            จริงอยู่ที่ข้ารู้สึกผิดที่ทำให้นางต้องช้ำใจจนตาย           แต่ความรู้สึกที่มีต่อหลิงเซียงก็ยังไม่ใช่ความรักอยู่ดี ต่อให้วิญญาณของหลิงเซียงกลับมาในตอนนี้       ข้าอาจจะดูแลนางในฐานะภรรยาไปตามหน้าที่ของสามีและจะไม่ทำร้ายจิตใจของนางอีก   แต่ความรู้สึกของข้าที่มีต่อนางก็ไม่ใช่ความรู้สึกรัก        ข้าไม่มีวันจะเห็นเจ้าเป็นหลิงเซียงไปได้หรอก           เพราะตัวตนของเจ้าแตกต่างกับหลิงเซียงกันอย่างชัดเจน           ความรู้สึกของข้ามันเกิดขึ้นกับตัวตนของเจ้า        แล้วที่ข้าดูแลเจ้าข้าก็ทำไป      ด้วยความรู้สึกของชายที่อยากดูแลคนรักของตัวเองจริงๆ เจ้าคงไม่รู้ว่าแต่ก่อน          เวลาที่ข้าร่วมรักหาความสุขกับหญิงสาวคนไหนแล้ว          หลังจากผ่านเรื่องบนเตียงเรียบร้อยแล้ว                 ข้าไม่เคยดูแลเอาใจใส่ใครมาก่อนเลยนะ"

"ตั้งแต่เจ้าเข้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียง    ข้ามีความสุขที่ได้ใกล้ชิดได้แกล้ง  และชื่นชอบกับตัวตนของเจ้าแม้ข้าจะรู้ว่าเจ้าเป็นชาย  แต่ข้าก็รู้สึกแบบนั้นกับเจ้าจริงๆ ขอบอกเจ้าตามตรงตั้งแต่เจ้ามาอยู่กับข้า       ข้าก็ไม่เคยมีสัมพันธ์กับหญิงสาวคนใดอีก                   แม้แต่ตอนที่ไปเที่ยวหอนางโลมกับเจ้า ข้าไปเพราะอยากไปเที่ยวกับเจ้า      แต่ความจริงแล้วข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์กับหญิงสาวในหอนางโลมเหล่านั้นเลย"           ทรงกลดรับฟังคำสารภาพรักของอีกฝ่ายนิ่ง                   ก่อนจะบอกความรู้สึกของเขาอย่างตรงไปตรงมา "เออ...ขอบใจว่ะเกาจงที่นายมีความรู้สึกดีๆให้ฉัน      แต่ฉันอยากบอกนายเอาไว้นะว่าฉันคิดกับนายแบบเป็นเพื่อน เป็นสหายกันเหมือนเดิมนั่นแหละ  ถึงแม้ว่าฉันจะมีอะไรกับนายก็จริง แต่มันก็เป็นเพียงการปลดปล่อยความต้องการทางกายของฉันเท่านั้น     ฉันในตอนนี้ไม่ได้คิดกับนายเกินกว่าสหายกันหรอกนะขอโทษทีว่ะ" เกาจงไม่ได้รู้สึกโกรธร่างบางตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย   เขากลับยิ่งรักในความเป็นคนตรงไปตรงมาเปิดเผยของทรงกลด ที่กล้ายอมรับความรู้สึกของเขาและบอกความรู้สึกของตัวเองตามตรง  โดยไม่หลอกลวงเขา    เกาจงยิ้มให้กับทรงกลด          ก่อนจะกล่าวความรู้สึกของเขาออกไป         "ไม่เป็นไรข้าไม่ได้บังคับให้เจ้าต้องรับรักข้าหรอก ข้าขอแค่ให้เจ้ารับรู้ความรู้สึกของข้าเอาไว้ว่า สำหรับข้าแล้วเจ้าเป็นคนพิเศษสำหรับข้าก็พอ            ส่วนเจ้าจะเห็นข้าเป็นสหายของเจ้าแบบเดิมก็ได้ ขอให้ข้าอยู่กับเจ้าได้ใกล้ชิด   ได้ดูแลและมีสัมพันธ์ทางกายกับเจ้าไปแบบนี้  ข้าก็มีความสุขแล้ว"   ทรงกลดส่งยิ้มร้ายให้ตามแบบบุคลิกเฉพาะตัว ก่อนจะเอ่ยปากหยอกเย้า        "เออๆ  ฝากตัวด้วยนะ  ฉันในตอนนี้สภาพร่างกายมันดูอ่อนแอสุดๆเลยว่ะ   ฉันว่าที่ท่านเจ้านรกให้ฉันเข้ามาอยู่ในร่างของหลิงเซียง คงเพราะอยากให้ฉันได้รู้ว่าเป็นผู้หญิงแล้วมันเป็นยังไง             พอมาอยู่ในร่างนี้แล้วฉันรู้ดีเลยล่ะว่าผู้หญิงลำบากมากแค่ไหน ฉันคงต้องพึ่งให้นายดูแลอีกเยอะเลยแหละ           แต่ถึงร่างกายจะอ่อนแอเป็นผู้หญิงแต่จิตใจของฉัน มันก็ยังเป็นนายทรงกลดคนเดิมอยู่ดีนั่นแหละ"