In from love รักนะยัยตัวเเสบ

          
'' กะ เกิดอะไรขึ้นที่บ้านกันเนี้ย''!  ผมตะโกนออกไปด้วยความตกใจเพราะเห็นไฟบ้านที่ดับสลัว
"มาเเล้วหรอชินคุง '' เสียงอันสดใสเเต่ก็เปรียบเหมือนจอมมารในบ้าน ทำเอาผมเหงือตกไปเลย
 ''เธอมาได้งัยเนี้ย   ผมถามออกไปด้วยเสียงหวั่นๆๆ เพราะเธอเป็นลูกพี่ลูกน้อง ตัวเเสบเลยล่ะ
   
 "เอาละเข้าประเด็นเลย นะ 
 "อะไรงั้นเหรอ   (เข้าเป็นผู้หญิงนะ =3=) 
"ฉันจะมาอยู่ที่นี้ซักพัก
 ผมทำอดทำหน้าเหมือนโดนไก่ต้มไม่ได้ที่เธอพูด เพราะ ..... 
จริงเหรอเนี้ยย!!! ผมตะโกนไปสุดเสียงก่อนที่จะมองหน้าเธออีกครั่ง 
 คนที่นายเห็นเมื่อตอนเช้าน นะ 
ทำไมเหรอ ??? ผมถามออกไปด้วยความสงสัยแต่ก็คิดในใจว่า ต้องอำกันเเน่ๆๆ
ลองไปออกเดทกับเธอสิ  เธอมองหน้าผมเเล้วนิ่งไปสักพักเเล้ว ผมก็เลยบอกว่า...
ฉันนะเหรอ??  ....                  ณ.ตอนเช้า
 
ผมตื้นนอนด้วยความร่าเริง ก่อนจะคิดในใจว่า ที่ฮารุบอกผมในเมื่อว่า(ลูกพี่ลูกน้อง)
        จะรู้จักเธอด้วย  
เอาล่ะไม่ลองก็ไม่รู้  ผมคว้ามือจับโทรศัพท์ที่หน้าหัวเตียงก่อนที่จะ......
ไม่มีเบอร์โทรนี้ว่า ผมลีบแต่งตัวออกจากบ้านเเล้ววิ้งไปหน้าโรงเรียน ขอบคุณสวรรค์ ผมเจอเข้า
"เออ มิโอะ พะ พะ ผมกล้มหน้าถามเธอด้วยใบหน้าอันเเดงเหมือกับลูกมะเขือเทศ
"มีอะไรหรือค่ะ  เธอมองหน้าผมด้วยใบหน้าที่สงสัย เเละแซวผม ว่า
แก้มแดงเลยน่ะ คุณ เธอยิ้มออกมาที่เห็นน่าผมแดงผมก็ตอบกลับว่า
"ไปเดทกลับฉันไหม   ผมถามออกไปแต่ในใจหนึ่งก็คิดว่าคงจะไมj
''ได้ค่ะ''   เธอตอบออกมาด้วยเสียงอันเปราะบาง เธอหน้าแดงมากเลยที่ผมชวนเธอเดท
"นะ นั้นเราไปกินข้าวก่อนไหม" 
"ได้คะ"  ผมกำมือเธอไปทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไป 
"เอาละถึงร้านข้าวแล้วนะ" ผมพาเธอกินข้าวเสร็จ ผมก็ถามเธอว่า
 
"จะไปไหนอีกไหม ผมถามในขณะที่มิโอะกำลังนั้งดูนกตงลานกว้างแห่งหนึ่ง
"ฉันอยากจะไปทะเล" เธอถามผมแต่ ตื๊ดๆๆๆ นาฬิกาข้อมือเธอดังอีก เเล้ววว
"อะ ขอบคุณสำหรับเดทนะค่ะ 
 ผมนี้เศร้าใจแป๊ป....