Do not love อย่ารัก ถ้าไม่อยากเสียใจ

          ออด  ออด  ออด “เอ้า นักเรียนหมดเวลาแล้ว ไปกินข้าวได้” เสียงของคุณครูบอก หลังจากได้ยินเสียงออด
“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” เสียงของยัยเบญดังขึ้น บอกให้ทุกคนทำความเคารพ แต่เอ๊ะใครแต่งตั้งให้เบญเป็นหัวหน้าตอนไหน พอฉันหันไปมองเบญ เบญก็ยิ้มเล็กน้อย ฉันก็เลยทำความเคารพไปอย่างงงๆ
“นี่ พวกสาวๆ 4 คนตรงนั้นอ่ะ สนใจจะไปกินข้าวกับฉันป่าว” ในขณะที่ฉันกับเพื่อนอีก 3 คนกำลังคุยกันอยู่ว่าจะไปกินข้าวหรืออยู่ข้างบน ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น พอหันไปดูก็พบกับผู้ชาย 4 คนกำลังนั่งมองพวกเราอยู่
“ใครอ่ะ” เสียงของยัยชมพูถามฉัน “ไม่รู้” ฉันตอบกับไป
“แล้วนั่นใครอ่ะ” ฉันหันไปถามยัยอิงต่อ “ไม่รู้เหมือนกัน” ยัยอิงตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงงงๆ
“แล้วสรุปพวกนั้นเป็นใครอ่ะ” แล้วยัยอิงก็หันไปถามเบญต่อ แต่พอหันไปก็พบว่าในตอนนี้เบญนั่งอ้าปากหวอจนน้ำลายแทบหก
“นี่ พวกเธอไม่รู้จักกันจริงๆหรอ” ยัยเบญพูดขึ้นในทำนองว่ารู้ลึกรู้ดีมาก
“ดูท่าทางแล้วน่าจะไม่รู้กันจริงๆ” ยัยเบญพูดขึ้นอีกครั้ง
“เดี๋ยวฉันบอกให้ก็ได้ คนแรกน่ะคือคนที่ใส่แว่นชื่อทาม คนนั้นอ่ะหัวหน้าแก๊งค์เลยน่ะ ต่อมาคนที่สองก็คือคนที่ตัวขาวๆชื่อน้ำนาย ขาวมากอ่ะขาวกว่าฉันอีก คนที่สามที่ดำนิดนึงอ่ะชื่อเทปก็น่ารักดีน่ะ ส่วนคนสุดท้ายชื่อโซนคงไม่ต้องบอกน่ะว่าคนไหน” และสุดท้ายเบญก็บรรยายจบสักที
แปะ แปะ แปะ “เธอคนนี้นี่รู้ดีจริงๆ แสดงว่าพวกฉันดังมาก ถึงมีคนรู้จักขนาดนี้” ผู้ชายคนที่ชื่อเทปพูดขึ้น
“ฉันเริ่มชักจะชอบพวกเข้าแล้วสิ” ไอคนชื่อน้ำนายพูดต่อ
“ฉันว่าเราเลิกพูดเล่นกันดีกว่า พวกฉันชอบพวกเธอ” โซนพูดออกมาอย่างชัดเจนโดยไม่มีการพูดล้อเล่นอะไรทั้งสิ้น
“เรามาแข่งเกมกันดีกว่า คนชนะมีสิทธิ์สั่งคนแพ้ให้ทำอะไรก็ได้” ทามพูดขึ้น แต่คำพูดนั้นกับแฝงไปด้วยเลศนัยอะไรบางอย่าง
พวกฉันทั้ง 4 คนได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาอย่างงงๆ
“ฉันชอบเกม ฉันชอบเกม” จู่ๆยัยอิงก็พูดขึ้นในทำนองเหมือนประท้วงอะไรบางอย่าง
“แต่สิ่งที่หมอนั้นพูดก็หน้าสนใจดีน่ะ” ยัยชมพูพูดขึ้นพร้อมทำหน้าตาดูสนใจมาก
“โอเค ตกลงพวกฉันยอมเล่นเกมกับพวกนาย” ในขณะที่ทุกคนกำลังปรึกษากันอยู่ เบญก็หันไปหาพวกนั้นแล้วตอบตกลงทันทีโดยที่ฉันไม่ยินดีด้วยเลย เย้ เย้ เย้ แต่ในตอนนี้ยัยอิงกับยัยชมพูกับกระโดดกอดกันเหมือนดีใจอย่างมาก
“แล้วเกมที่พวกนายว่ามันคือเกมอะไรล่ะ” ก็ในเมื่อเบญตกลงไปแล้วฉันก็ต้องจำใจเล่นไป
“เกมที่ว่ามันก็คือ เกมความลับจุ๊ จุ๊ จุ๊” ฉันถึงกับงงหนักมากที่ไอทามบอกมันคือชื่อเกมหรอ
“แล้วเกมที่ว่ามันเล่นยังไงอ่ะ” ในตอนนี้ยัยชมพูเปลี่ยนโหมดอย่างกะทันหันจากดีใจที่จะได้เล่นเกมเพี้ยนๆ มาเป็นโหมดงงสุดขีด
“เล่นไม่ยากหรอกเอานี้ไปอ่านสิ” หลังจากน้ำนายพูดจบก็เดินมายื่นใบกระดาษใบหนึ่งให้ ฉันกับเพื่อนๆอ่านมาจนถึงท่อนสุดท้ายก็เข้าใจทันที
“เธอเข้าใจกันแล้วใช่ไหม ถ้างั้นก็มาจับคู่กันเลย” พอโซนพูดจบ ก็หยิบกระป๋องฉลากขึ้นมาจับทันที
“ทาม    คู่ เบญ
น้ำนาย คู่ อิง
เทป      คู่  ชมพู
โซน     คู่ แพรว” พอทามพูดจบพวกฉันก็ทำหนาเบะทันทีซึ่งแตกต่างกับพวกนั้นเพราะพวกนั้นทำหน้าเหมือนดีใจกับคู่ของตัวเองมาก
 ตอนที่ 2 มาแล้วมาช้าหน่อยแต่งตอน 3 เพลิน