อุ่นรักในกองบิน

 เมื่อหญิงสาวพยายามจะมุดลอดใต้แขนของติณภพณ์เพื่อที่จะหนีเขาไป ชายหนุ่มก็กลับจับรั้งดึงแขนข้างหนึ่งของหล่อนเอาไว้เสียแน่นหนาจนหล่อนนั้นหนีไปไหนไม่ได้ และเมื่อเธอยกเท้าขึ้นมาเพื่อที่จะเหยียบลงไปบนเท้าของชายหนุ่ม แต่มันก็กลับดันผิดแผนไปหมด เพราะร่างสูงซึ่งคอยระวังตัวแจตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้วดันสามารถชักเท้าหนีไปได้ทันเวลาเสียก่อน หญิงสาวจึงเหยียบพลาด แถมที่แย่ไปกว่านั้นก็คือตัวของหล่อนเองยังดันเสียหลักล้มไปใส่คนตรงหน้าเข้าเต็ม ๆ ทำให้ตัวเธอนั้นก็เลยโดนเขาสวมกอดเอาไว้ จนเธอไม่สามารถที่จะหนีเขาไปไหนได้ไปโดยปริยาย

           “นี่ไอ้เกย์โรคจิตนายคิดจะทำบ้าอะไรของนายกันฮะ” วินชญาร้องถามคนตรงหน้าเสียงแหลม

“ใครบอกเธอว่าฉันเป็นเกย์กันฮะ ยัยตัวดี” จากที่ชายหนุ่มกำลังเล่นสนุกขำ ๆ อยู่ เขาก็เลยดึงตัวร่างบางออกมาจ้องหน้าด้วยเพราะอดหัวเสียขึ้นมาไม่ได้กับคำ ๆ นี้

“นี่ไม่รู้จริง ๆ หรอว่าคนเค้าลือกันไปทั้งกองบินแล้ว ผู้ชายอะไรอายุตั้ง 30 กว่าแล้วแต่กลับไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน แถมคุณหญิงหาสาว ๆ สวย ๆ มาให้ก็กลับไม่ชอบเลยสักคน เออ แล้วสรุปคู่ขานายใช่นักบินที่ชื่อเทพป่ะ” วินชญาจงใจใช้ข้อมูลที่รู้มาเพื่อทับถมศัตรูคู่แค้นของหล่อน

“อือหือ ได้ยินแบบนี้แล้วนี่ยิ่งปรี๊ดหนักเลย จำไว้นะมิวว่าวันหลังถ้าไม่รู้อะไรจริงก็อย่าเที่ยวพูดไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิงเนี่ยมันมั่วมาก” ติณภพณ์ได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งอารมณ์ขึ้นหนักเลย

“มันไม่ใช่แค่เพราะข่าวลือหรอก แต่เพราะฉันเคยเห็นนายนั่งจูบกับไอ้พี่ศักดิ์รินลี่ในสโมสรตั้งแต่เด็กต่างหากฉันถึงเชื่อเรื่องนี้น่ะ” วินชญาลอยหน้าลอยตาตอบด้วยแววตายิ้มเย้ย

“ฮะ ฉันเนี่ยนะ” ติณภพณ์ได้ยินแบบนี้ก็แทบเต้น แต่แล้วเขาก็นึกออกขึ้นมาได้ว่ามีครั้งหนึ่งที่เขาเคยช่วยเขี่ยตัวแมลงอะไรสักอย่างออกจากตาให้ไอ้เพื่อนชายของเขาตั้งแต่สมัยก่อนที่มันจะกลายพันธุ์ไปสวยอย่างทุกวันนี้

“นึกความหลังออกแล้วล่ะสิ ว่าแต่จริง ๆ ฉันก็เห็นใจนายนะเป็นทหารแบบนี้คงจะแสดงออกชัดเจนอะไรมากไม่ได้สินะ แต่คือถ้าเป็นก็ยอมรับมาเถอะน่า” วินชญาเห็นติณภพณ์นิ่งชะงักไปนิดหนึ่งขณะที่เขานึกถึงเรื่องในอดีต เธอจึงแกล้งใช้คำพูดประหนึ่งเหมือนกับว่าเธอนั้นรู้สึกเห็นอกเห็นใจเขาเสียเต็มประดา แต่สายตากับน้ำเสียงที่ใช้นั้นกลับแสดงให้เห็นว่าเจตนาที่แท้จริงแล้วนั้น หญิงสาวกำลังตั้งใจเยาะหยันเขาแบบสุด ๆ ต่างหาก

“เลิกมโนมั่วนิ่มได้แล้ว แล้วก็จำเอาไว้ด้วยนะว่าคราวหน้าอย่าไปว่าผู้ชายคนไหนเป็นเกย์แบบนี้อีก เพราะไม่งั้นเธอก็อาจจะเจอดีจากการพิสูจน์ก็ได้นะ” พูดจบชายหนุ่มก็ค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เสียจนวินชญาถึงกับต้องรีบใช้มืออีกข้างหนึ่งที่เป็นอิสระอยู่ของเธอมาผลักดันใบหน้าของร่างสูงให้ออกห่าง

 “อย่ามาทำอะไรบ้า ๆ กับฉันนะ แล้วถ้านายยังไม่ปล่อยฉันไปอีก ฉันก็จะร้องให้คนช่วยจริง ๆ แล้วนะเว่ย” วินชญาเริ่มตาเหลือกเมื่อชายหนุ่มนั้นเข้ามาประชิดตัวเธอด้วยท่าทีไม่น่าไว้วางใจในสถานที่ค่อนข้างจะลับตาคนแบบนี้

“เสียงเพลงจากงานข้างนอกดังจะตาย เธอแน่ใจหรอว่าถ้าร้องแล้วจะมีใครได้ยินน่ะ” ชายหนุ่มที่จงใจจะแกล้งคนตรงหน้าก็เริ่มขู่สำทับไปแบบขำ ๆ แต่แล้วขณะที่ชายหนุ่มยังไม่ทันจะได้ทำอะไรมากกว่านี้เลยด้วยซ้ำ วินชญาก็กลับเริ่มแหกปากร้องขึ้นมาจริง ๆ แต่เมื่อหญิงสาวร้องออกมาได้แค่ไม่กี่วินาที คนตัวใหญ่ก็รีบเอามือหนาข้างหนึ่งขึ้นมาตะครุบปิดปากของหล่อนเอาไว้ เพราะเขาก็นึกเผื่อเอาไว้อยู่แล้วว่าเธออาจจะร้องเรียกให้คนช่วยขึ้นมาจริง ๆ แบบนี้ได้

“ไอ้อ้า อ่อยอั้นอ้ะ” (ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ) วินชญาพยายามใช้มือผลักไสร่างสูงให้ขยับออกห่าง แต่เพราะตัวเขานั้นใหญ่กว่าเธอมาก มันก็เลยแทบไม่ได้ช่วยให้ตัวเขาขยับห่างออกจากเธอไปได้เลยแม้แต่น้อย แถมเขายังแกล้งก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ กับใบหน้าของวินชญาให้มากขึ้นไปอีก

ติณภพณ์ที่ก้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ กับหญิงสาวก็ค่อย ๆ พูดแบบช้า ๆ ชัด ๆ กับเธอขึ้นว่า “พี่...ไม่...ใช่...เกย์”

            โดยชายหนุ่มก็ตั้งใจว่าเมื่อพูดประโยค ๆ นี้จบ เขาก็จะปล่อยตัววินชญาไปเสียที แต่แล้วขณะที่เขายังไม่ทันจะได้ปล่อยมือออกจากแขนและปากของร่างบาง จู่ ๆ ประตูห้องเก็บของก็กลับดันเปิดผางเข้ามาเสียก่อน

ปล. ใครเปิดประตูเข้ามาหว่า แต่ที่แน่ ๆ งามหน้าแน่หล่ะ อีพี่แม็คเอ้ย ในงานเลี้ยงเกษียณท่านผู้การแท้ ๆ