กำเนิด Kanata Sara
เขียนโดย 
หนูน้อยลั้นลา
วันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 16.23 น.
แก้ไขเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 18.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ความใฝ่ฝันของซาร่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านโรวาน่า"
"อ้าว อรุณสวัสดิ์ซาร่า ตื่นแต่เช้าเชียว"
"ท่านโรวาน่าอย่าลืมสิ วันนี้วันอะไร??"
"อ่อจริงสิ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมป.5 ของเธอหนิ ลืมได้ไงนะ"
"ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ไปก่อนนะคะ"
"อ้าวไม่ทานข้าวหรอ"
"อ่อพอดีนัดฟุรุยะกับมิสไว้น่ะค่ะ ไว้เจอกันนะคะ"
วันนี้เป็นวันที่ฉันเปิดเทอมป.5 เมื่อไหร่จะจบประถมซักทีระ จะได้ทำงานเป็นกิจวัตร แล้วก็สบายกว่าด้วย ก็กฎรัฐบาลการเรียนดันออกมาให้ฉันได้ยินว่า'เมื่อขึ้นชั้นมัธยมต้ม-มัธยมปลายแล้ว สามารถทำงานที่ตนถนัด และไม่ต้องเรียนต่ให้จบเมื่อเรียนจบหลักสูตรขั้นสูงของแต่ละสาขาการเรียนหรือสายการเรียนนั้นๆ'เค้าว่ามาอย่างงี้อ่ะ ช่วยไม่ได้ แต่ไม่ต้องสนนะเค้าคือใครฮ่าๆๆ เอ้านั่นมิสกับฟุรุยะนี่
"เฮ้พวกเธอ ไปกินข้าวกัน"
"อ้าวซาร่าหวัดดี ไปกินข้าวกัน พวกฉันนัดกินร้านบะหมี่กันล่ะ"
"ว้าวววว บะหมี่ ของโปรดฉันนน"
"จ้าๆ"
'ฟุรุยะ เมรุ'ชื่อจะเหมือนผู้หญิงเกินไปคนส่วนมากมักจะเรียกนามสกุลมากกว่า ก็ฟุรุยะนั่นแหละ ฉันกับตานี่โดนจับเป็นคู่จิ้นประจำโรงเรียน เพราะสนิทกันมาก จนคนอื่นคิดไปนู้น แต่พวกฉันก็ไม่สนใจ ฟุรุยะมีนิสัยคลายฉันแต่ผิดที่ว่า ตานี่ขี้เก๊กชะมัด อวดสาวคนนู้นทีคนนี่ที ส่วน'มิสเตอร์ มิส' เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของ'มิสเตอร์ เจดิสัน' ซึ่งเป็นนักวิจัยโด่งดังของโลกเวทมนต์แต่ได้จากไปตั้งแต่มิสยังเด็ก เธอมีนิสัยเงียบๆ สดใสไปด้านนึง แต่งี่เง่ามาก คนหลายคนเบื่อ แต่มีแค่พวกฉันยอมรับได้เท่านั้น
"เห้ออิ่มจังเลยยย"
"ใช่ไหมล่ะ"
"คิดว่าเราจะได้อยู่เดียวกันอีกไหมอ่ะ"
"ไม่รู้สิ ทุกปีก็อยู่ห้องเดียวกันหนิ"
ใช่พวกฉัน 3 คนอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ ป.1 จนถึงป.4 ป.5 ไท่รู้ว่าจะได้อยู่เดียวกันหริอเปล่า ถ้าอยู่ก็ อื้มจริงสิ
"นี่ รีบกินแล้วไปดูใบรายชื่อเร็วๆกัน จะได้รู้ว่าอยู่ห้องไหน"
"นั่นสิ ไปกันเถอะมิส"
"อืมๆ ค้าๆ"
~ไปดูรายชื่อ~
"ขอโทษค่ะ ขอไปหน่อย...น..หน่อย ร...ราย...ช...ชื่อ (คนเยอะชะมัด)"
"อ้าวออกมาแล้วๆ เป็นไงซาร่า"
"สมบูรณ์แบบ ห้องเดียวกัน"
"เย่!!!"
'ประกาศค่ะ วันนี้ทางจัสเม้นส์จะมาสาถิตการเป็นจัสเม้นส์ให้พวกเราได้ดูที่ลานวางใหญ่ของโรงเรียนเรา นักเรียนคนไหนต้องการดูก็เชิญเลยค่ะ'
"จัสเม้นส์หรอ หน่วยรักษาความปลอดภัยที่ใหญ่ที่สุดนี่"
"หรอฉันไม่เคยได้ยินเลย ฉันขอไปดูนะ"
"เอ้าซาร่า โธ่วิ่งไปนู้นเลย ฟุรุยะไปตามเหอะ"
"ฮ่าๆๆ ปล่อยเค้าไปเถอะ"
"โธ่ ฟุรุยะนี่ก็"
~ลานว่างใหญ่~
ว้าววว กำลังต่อสู้กันนี่ สุดยอด สมแล้วที่เป็นหน่วยรักษาใหญ่ที่สุด
"ตาเปร่งประกายเชียวนะคุณคานาตะ"
"เ๊ะ เอ้าอาจารย์ ก็มันช่วยไม่ได่ มันเท่และเจ๋งดีนะ หนูชอบมันคะ"
"ดีแล้วล่ะจ้ะ"
ฉันตัดสินแล้ว ซักวันฉันจะเป็นจัสเม้นส์ให้ได้ คอยดูสิ เท่ๆแบบนี้ไปเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
