ยัยตัวร้ายกับนายขนมปัง[CBN]
-
เขียนโดย ช็อกโกเลตชิพ
วันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 17.17 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
5,458 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) พ่อครัวที่น่ากลัวของลอแวนไทน์โฮม[C]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฝุบ!
'คาเยริค'
ผลักคนตัวเล็กออกห่างกายแล้วแสยะยิ้ม"ฉันมีงานต้องทำคงไม่มีเวลามา'จูบ'เธอหรอกนะ:)"
ว่าแล้วก็หันหลังไปไม่หันมามองร่างบางอีก....
"เขาทำอะไรของเขานี่..."
หน้าแดง...หน้าแดงครั้งนี้ของฟองมาเดียร์ไม่ใช่เพราะแรงโกรธแต่อย่างไร...มันเป็นเพราะเธอเขินต่างหากละ...
"เอ่อ...สรุปหนูเอานะคะ4ถุงน่ะ"
เธอหันไปกล่าวกับชายร่างท้วมที่ยืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่เสียตั้งนาน
"จ้ะ.."ชายท้วมยิ้มแก้เก้อ
เมื่อได้รับขนมปังสมใจอยากแล้วหนูเดียร์ก็หันหลังกลับบ้านของเธอในทันทีด้วยกลัวจะเจอชานหนุ่มผู้นั้นระหว่างทางเธอจึงเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุด....
เท่าที่คนตัวเล็กอย่างเธอจะทำได้...
"ฟู่...ดีนะที่ไม่เจอไอบ้านั่น!ไม่งั้น..ฉันต้องเป็นโรคประสาทแน่!"
คนตัวเล็กก้าวขาเล็กกลมมลของเธอเข้าบ้านหลังงามที่มีขนาดเทียบเท่ากับวัง..เลยทีเดียว
.
.
"ท่านหญิงแม่!ท่านกลับมาแล้ว!ลูกคิดถึงท่านเหลือเกิน"
ร่างบางร้องดีใจทันทีที่เห็นหญิงวัยกลางคนที่ยังคงความงามไม่เสื่อมคลายอย่างแม่ของหล่อน
"มามะ!มาให้แม่กอดให้ชื่นอกชื่นใจหน่อยสิหนูเดียร์"หญิงงามกล่าวเรียกลูกสาวของเธอใหเ้เข้าหา
"คะ!"
เดียร์โผวิ่งเข้าสวมกอดมารดาของเธอ
เอ๊ะ..!
เธอเหลือบมองไปเห็นบนโซฟาขนาดใหญ่ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งอยู่บนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเลยเขาก็คือชายที่ขโมยจูบของเธอเมื่อครู่นั่นเอง!
"นั่นคาเยริคจ๊ะพ่อครัวใหม่ของบ้านเรานะจ๊ะ"
O_oหืม?
________________________________________________________________
สวัสดีคร่าาาา!เงียบเหงาจุง-_-
ยังไงก็ฝากกดดาวเม้นหน่อยนะคะตอบทุกเม้นแน่นอนคร่าาาาา(ช้าหรือเร็วอันนั้นขึ้นอยู่กับเวลาน้อออ)
'คาเยริค'
ผลักคนตัวเล็กออกห่างกายแล้วแสยะยิ้ม"ฉันมีงานต้องทำคงไม่มีเวลามา'จูบ'เธอหรอกนะ:)"
ว่าแล้วก็หันหลังไปไม่หันมามองร่างบางอีก....
"เขาทำอะไรของเขานี่..."
หน้าแดง...หน้าแดงครั้งนี้ของฟองมาเดียร์ไม่ใช่เพราะแรงโกรธแต่อย่างไร...มันเป็นเพราะเธอเขินต่างหากละ...
"เอ่อ...สรุปหนูเอานะคะ4ถุงน่ะ"
เธอหันไปกล่าวกับชายร่างท้วมที่ยืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่เสียตั้งนาน
"จ้ะ.."ชายท้วมยิ้มแก้เก้อ
เมื่อได้รับขนมปังสมใจอยากแล้วหนูเดียร์ก็หันหลังกลับบ้านของเธอในทันทีด้วยกลัวจะเจอชานหนุ่มผู้นั้นระหว่างทางเธอจึงเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุด....
เท่าที่คนตัวเล็กอย่างเธอจะทำได้...
"ฟู่...ดีนะที่ไม่เจอไอบ้านั่น!ไม่งั้น..ฉันต้องเป็นโรคประสาทแน่!"
คนตัวเล็กก้าวขาเล็กกลมมลของเธอเข้าบ้านหลังงามที่มีขนาดเทียบเท่ากับวัง..เลยทีเดียว
.
.
"ท่านหญิงแม่!ท่านกลับมาแล้ว!ลูกคิดถึงท่านเหลือเกิน"
ร่างบางร้องดีใจทันทีที่เห็นหญิงวัยกลางคนที่ยังคงความงามไม่เสื่อมคลายอย่างแม่ของหล่อน
"มามะ!มาให้แม่กอดให้ชื่นอกชื่นใจหน่อยสิหนูเดียร์"หญิงงามกล่าวเรียกลูกสาวของเธอใหเ้เข้าหา
"คะ!"
เดียร์โผวิ่งเข้าสวมกอดมารดาของเธอ
เอ๊ะ..!
เธอเหลือบมองไปเห็นบนโซฟาขนาดใหญ่ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งอยู่บนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเลยเขาก็คือชายที่ขโมยจูบของเธอเมื่อครู่นั่นเอง!
"นั่นคาเยริคจ๊ะพ่อครัวใหม่ของบ้านเรานะจ๊ะ"
O_oหืม?
________________________________________________________________
สวัสดีคร่าาาา!เงียบเหงาจุง-_-
ยังไงก็ฝากกดดาวเม้นหน่อยนะคะตอบทุกเม้นแน่นอนคร่าาาาา(ช้าหรือเร็วอันนั้นขึ้นอยู่กับเวลาน้อออ)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ