ความรักของแฟนคลับ

#เรนโบว์ 

วันนี้เเล้วสินะที่ฉันจะได้เจออปป้าที่ฉันเฝ้ารอมานาน..เพราะอะไรถึงว่าเเบบนี้นะหรอ ?

ก็เพราะว่าฉันไม่ได้มีโอกาสไม่งานคอนเสิร์ตหรืองานมีตติ้ง ไฮทัช นะสิ..แต่วันนี้ฉันได้รู้ว่าคิมยุนอาเเละเพื่อนๆของเขาจะมาประเทศไทยที่สนามบินวันนี้นะสิ ><

แต่เวลาก็ไม่ค่อยเเน่ใจเท่าไหร่ว่ากี่โมง.วันนี้ฉันรีบตื่นมาอาบน้ำตั้งเเต่ตีห้า รีบขึ้นมาขัดสีฉวีวรรณเพื่อเวลาอปป้าเขาเจอฉันเเล้วจะได้ไม่วิ่งหนีฉันนะสิ อันที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนริ้วขี้เหร่อะไรหรอกนะ ฉันก็อยุในเกณฑ์ที่โอเคฉันไม่ได้เป็นคนอ้วนอะไร เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่สูงประมาณ 161 [ขึ้นมาทำไมเเค่เซนเดียว--555 #คนเขียน]ฉันเป็นคนตาโตถึงขั้นโตเท่าไข่เป็ดเลยทีเดียว o-o สีน้ำตาลอ่อน ผมสีดาร์กช็อกโกแลต หน้าฉันจะออกเเนวลูกครึ่งไทย-เขมร หลายคนมักพูดงี้แต่ความจริงฉันเป็นคนไทยเซี้ยวจีน แต่ตาก็ไม่ได้ตีบเเต่อย่างใด เพราะฉันตาโตได้พ่อของฉันนั้นเองแต่ก็ช่างเถอะ 55555 เอาเป็นว่าฉันก็พอไปวัดไปวาได้เเบบที่เดินไปหมาไม่เห่าหรือมันกลัวจนไม่กล้าเห่านั้นเอง

ฉันแต่งตัวด้วยชุดเอี๊ยมยีนส์ขายาว ฟอกซีดพับขากางเกงขึ้นพอประมาณไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป ใส่รองเท้าหุ้มส้นสีชมพู มัดผมเกล้าขึ้นสูง ใส่หมวกแก๊ปสีชมพูอ่อน สะพายกระเป๋าเป้ไว้ด้านหลังพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เหมือนเตรียมพร้อมจะเดินทางไกลยังไงยังงั้นเลยแฮะ.ฉันรีบเช็กสภาพหน้าผมของตัวเองว่าพร้อมหรือยัง ? เเล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อไปหายัยฟ้าเพื่อนรักที่โทรมาตามยิ่งก็สามร้อยสาย ไม่รู้มันจะรีบทำไมนักหนา ? รีบกว่าฉันส่ะอีก วันนี้ฉันบอกเเม่ว่าจะไปนอนบ้านฟ้าที่กรุงเทพเพื่อติวสอบกับเพื่อนจะไม่อยู่2-3อาทิตย์ซึ่งเเม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะแม่ของฉันกับฟ้าค่อนข้างสนิทกันเพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กเหมือนกันแล้วลูกๆอย่างพวกเราก็ไปมาหาสู่นอนบ้านกันไปมาสลับกันบ้างจนสนิทกับทุกคนในบ้านอย่างกับว่าเป็นบ้านตัวเองเลยก็ว่าได้ -..-

ฉันเดินลงบรรไดลงมาก็เจอฟ้านั่งคุยกับเเม่ของฉันอย่างสนิทสนม ยิ้มเเย้มแจ่มใส แก้งแทบจะปริ "แหมมมม ~ ถ้าได้คุยกันนี้ยิ้มเเก้มปริเชียวนะเเม่ -0- "ฉันอดไม่ได้ที่จะแซะเเม่ตัวเอง

"ก็ลูกลงมาช้าเเม่เลยนั่งคุยกับฟ้ากลัวฟ้าเหงาไง ^^ " แม่ตอบยิ้มๆ 

"หรอจ๊ะ ~ แล้วคุยไรกันง่า? นินทาโบว์หรอ" ฉันหันไปมองทางยัยฟ้าที่นั่งหัวเราะคิกคักอย่างกับคนบ้าเมื่อเห็นแม่ตอบคำถามฉัน

"ไม่มีไรหรอกแก~~ ป้ะ !! ไปเหอะพ่อฉันมาเเล้ว" ฟ้าบอกพร้อมชี้ไปทางคุณลุงซึ่งเป็นพ่อของฟ้าเดินออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ข้างๆห้องนั่งเล่นฉันรีบยกมือไหว้เเล้วบอกลาเเม่.ขอตังค์เสร็จศัพท์หอมแก้มซักฟอดเเล้วคว้ากระเป๋าตามฟ้าเเละคุณลุงออกไป

"อย่าพากันไปเที่ยวทางไหนจนหลงนะลูก" เเม่ตะโกนตามหลังมาฉันกับฟ้าจึงได้ยิ้มรับเเล้วเดินไปขึ้นรถเบนซ์คันหรูของคุณลุง

"แกจะไปสนามบินเลยป้ะ?" ฉันรีบพูดเข้าประเด็นกลัวไม่ทันเวลาอปป้าของฉันจะมา. ยัยฟ้าหรี่ตามองนิดนึงเเล้วหัวเราะ 

"ไปเลยก็ได้ ~ พ่ออออ ไปส่งฟ้ากับโบว์ที่สนามบินนะมีธุระอยุนั้น ^_^" ฟ้ารีบหันไปบอกคุณลุง

"ไปทำไม? มีอะไรที่นั้นหรอ" คุณลุงเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

"ไปรับอปป้าา~~~" ฟ้าตอบพร้อมชุสองนิ้วยิ้มแฉ่ง (^_^)/V 

คุณลุงกับฉันได้แต่ถอนหายใจ.ซึ่งคุณลุงก็ไม่ได้ขัดอะไรเเค่บอกว่าจะกลับตอนไหนให้โทบอกพี่เมฆพี่ชายของฟ้าขับรถมารับเพราะว่าคุณลุงต้องไปทำงานต่ออาจจะไม่มีเวลามารับพวกเรา

พ่อถึงสนามบินฉันก็รีบยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุง คุณลุงก็รับไหว้พร้อมหยิบเงินให้ฟ้าพันนึงเพื่อเป็นทุนการซื้อของกินการรอคอยอปป้าของฉันกับฟ้าเเถมย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าปลอยให้ท้องหิวเเล้วพันนึงต้องเลี้ยงฉันด้วยซึ่งฉันก็ไม่ปฎิเสธอย่างใดเพราะของฟรีดีๆนั้นเอง 5555555 ยัยฟ้าได้เเต่พยักหน้ารับเเล้วพวกเราเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้เพื่อรอเวลาอปป้าจะมา

"นี้!" ฉันสะกิดยัยฟ้า

"ไรอ้ะ?" ฟ้าหันมาถาม

"อปป้ามากี่โมงอ้ะ ? ฉันอยากเจอเเหล่วววว >///<" ฉันพุดพร้อมอมยิ้มขวยเขิน บิดไปมาจนไส้แทบจะพันกัน

"อีกซักหน่อยแหละมั้งใกล้เเล้วละพี่อาทิตย์บอกว่าจะถึงตอนห้าโมงเช้า"ฟ้าพูดพร้อมจับแขนฉันมาดูเวลาว่ตอนนี้กี่โมงเเล้ว ซึ่งตอนนี้ก็ เวลา 10.45 น. 

"เหลืออีกตั้ง 15 นาที ไปหาไรกินป้ะ...ฉันหิววเเล้วอ่าาา ~~ รีบออกมาจนไม่ได้กินไรเลออ -..- " ฉันพูดพร้อมส่งสายตาลูกหมาให้ยัยฟ้าซึ่งยัยนั้นก้ได้เเต่ถอนหายใจเเล้วลุกขึ้นพาฉันเดินไปเซเว่นหน้าสนามบิน

//เซเว่น หน้าสนามบิน

ฉันกับฟ้าเดินดูของกินไปเรื่อยๆ ยัยฟ้าเดินไปเลือกซื้อน้ำ ฉันยืนเลือกเเซนวิชอยุโซนหน้า ซึ่งฉันกำลังเลือกเพลินๆเเล้วมีผู้ายคนนึงเดินมาชนฉันจนทำให้กาแฟเย็นของผู้ชายคนนั้นกระฉอกใส่เสื้อฉันโดยมิได้นัดหมายด้วยประการฉะนี้เเลล =='

ฉันเงยหน้าขึ้นไปเพื่อกำลังจะด่า ซึ่งเขาตัวสูงมากจนทำให้ฉันต้องเงยหน้ามองเเล้วพอเห็นเขาเท่าเเหละ 

ฉันก็อ้าปากค้างถึงกับพูดไม่ออก...เหมือนคำพูดจุกอยู่ที่คอหอยเเล้วกำลังจะกลืนคำด่าทั้งหมดลงไปนะสิ !!

เเล้วที่ฉันอึ้งก็เพราะเขาคนนั้นคนที่ทำกาแฟหกใส่ฉันเขาไม่คนธรรมดาทั่วไป ที่เดินผ่านไปผ่านมาได้สบายๆนะสิ

แต่เขา..เขาคือ ...!! 

จะ...เจ..เจเค !!!!  

.

.