การผจญภัยของแมวน้อย

    ในที่สุดลูฟี่และแจ็คก็ได้ออกเดินทางกันแล้วเพื่อไปยังเมืองถัดไปนั้นเองครับ
แจ็ค:นี้ลูฟี่เราก็เดินมาไกลแล้วทำไมไม่ถึงสักที
ลูฟี่:อีกเดียวก็คงจะถึงละมั่ง  งั้นเราพักต้นไม้ข้างหน้ากันก่อนเถอะ
และทั้งสองก็ได้นั่งพักใต้ต้นไม้ที่แสนจะสงบอากาศกำลังดีเหมาะแก่การพักผ่อนมากเลย   ผ่านไป 20 นาที
ลูฟี่: นี้ๆเแจ็คหน้าเกิดอะไรขึ้นอะไร มีอะไรวิ่งอยู่ก็ไม่รู้
แจ็ค: จริงๆด้วย งั้นเราลองไปดูกันเถอะ
แล้วทั้งสองก็ได้ไปดู ว่าเกิดอะไรขึ้น
ลูฟี่: มีแมวแก่โดนไล่กัดนี้!!!
แจ็ค: เราไปช่วยกันเถอะลูฟี่
พอพูดจบทั้งสองก็รีบวิ่งออกไปช่วยแมวแก่ตัวนั้น
ลูฟี่(ตะโกน):หยุดนะพวกแก พวกแกจะทำอะไรป้า
หัวหน้าสุนัข:ก็มันบังอาจมาขโมยอาหารในที่ของข้า ถ้าพวกแกไม่อยากมีเรื่องไปด้วยอย่ามียุ่งจะดีกว่า รับไปซะเด็กน้อย
แจ็ค:เอาไงดีลูฟี่
ลูฟี่:ไม่รู้ว่าเกิดอะไรนะป้าเขาจึงได้ไปขโมยอาหารพวกมัน ฉันว่าเราช่วยป้าก่อนดีกว่า  นายพาป้าหนีไปก่อนนะเดียวฉันจะถ่วงเวลาให้ เดียวค่อยหาทางเจอกัน
แจ็ค:จะดีหรอนายไม่เป็นไรแน่นะ
ลูฟี่:ไม่มีเวลาแล้วรีบเถอะน่า
พูดจบแจ็คก็ได้พาป้าวิ่งไปก่อน ส่วนลูฟี่ก็ถ่วงเวลาใว้
ลูฟี่:ถ้าพวกนายแน่จริงก็ไล่ฉันให้ทันสิ ฉันต่อให้ 5 ตัวเลย ไอ้พวก กาก!!
หัวหน้าสนัข:จัดการมันเลยอย่าให้มันหนีไปได้...
ลูฟี่ก็วิ่งหนีสุดชีวิตพวกสนัขก็วิ่งไล่ตามแต่ก็วิ่งไม่ทัน ลูฟี่ได้หาที่ซ้อนพวกสนุข
สนัข:มันหายไปไหนว่ะเร็วเป็บ้าเลย ตามหามันให้เจอ...
พอพวกสนุขหนีไปกันหมดลูฟี่ก็ออกไปตามแจ็คและป้า
ลูฟี่(ตะโกน):แจ็ค.....แจ็ค....ได้ยินมั้ย
และแล้วแจ็คก็ได้ยินก็ได้พาป้าออกมาจากที่ซ้อน
แจ็ค:ลูฟี่นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย  แล้วพวกมันละ
ลูฟี่:ฉันไม่เป็นไร พวกมันไปกันหมดแล้ว
ป้า:ขอบใจพวกเธอมากนะที่ช่วยป้าจากพวกมัน
ลูฟี่: แล้วป้าไปขโมยอาหารพวกมันทำไมครับ
ป้า:คือป้ามีลูกที่กำลังหิวและป้าก็ไม่มีที่จะไปหาอาหารแล้ว เพราะแถนนี้พวกมันเอาอาหารไปเก็บใว้หมดเลย ป้าจึงได้ไปขโมยอาหารที่พวกมันเอาไปมาให้ลูก
ลูฟี่:อ้าวแล้วแบบนี้ป้าและลูกก็เดือนร้อนสิครับ 
แจ็ค:เดียวพวกผมจะช่วยเองครับ ป้าไม่ต้องห่วง
ป้า:ขอบใจมากจ๊า ระวังตัวด้วยนะ
ป้าก็ได้บอกที่อยู่ของพวกมันให้พวกลูฟี่ทราบแล้วพวกลูพี่ก็ตัดสินใจจะไปสู้กับสนัขพวกนี้
ทั้งสองก็ถึงที่อยู่พวกมันแล้ว
ลูฟี่(ตะโกน):เห้..เห้..พวกแกอ่ะออกมานี้หน่อย
หัวหน้าสนุข:พวกแกนี้เองนึกว่าใครกล้ามาที่นี้  พวกแกอยากเก็บตัวมากสินะเดียวจัดให้ลูกน้องข้าจับมัน
ลูฟี่:เดียวก่อน!!!!  แกมาสู้กับฉัยมั้ยละ ตัวตัวเลยมั้ย  ดีแต่สั่งนี้หว่า หมาหมู่ ใจป่ะๆ ตัวตัว
หัวหน้าสนุข: งั้นก็ได้ถ้าอยากตายมากเดียวเพ้จัดให้  
ลูฟี่:ถ้าพวกแกแพ้พวกแกก็หนีไปที่อื่นซะ ถ้าฉันแพ้พวกเราจะเป็นฝ่ายไปเอง  โอเคมั้ย..
หัวหน้าสนุข:ได้เลย..
และแล้วทั้งสองก็เริ่มเปิดฉากกันตัวต่อตัวครับพี่น้อง สนัขชนเข้าไปที่ท้องลูฟี่ ลูฟี่ลุกขึ้นมาได้ข่วนเข้าไปที่หน้าเต็มๆ สนัขวิ่งเข้ามากัด ลูฟี่หลบได้ ลูฟี่กัดเข้าไปที่ขาและข่วนไปตามลำตัวอย่างเร็วและทำให้สนัขทนบาดแผลไม่ใหวก็ล้มลงไป ลูฟี่เป็นฝ่ายชนะคร๊าบบ..
ลูฟี่:พวกแกก็ทำตามสัญญาด้วย..(แล้วลูฟี่ก็ล้มลงด้วยความเหนื่อย)
แจ็ค:นายอย่าเพิ่งเป็นไรนะเดียวฉันช่วยนายเอง
แจ็คก็ได้พาลูฟี่ไปหาป้าเพื่อรักษาแผลและพักผ่อน
แจ็ค:ป้าครับช่วยลูฟี่ด้วยครับ ลูฟี่ไปสู้กับพวกมันมาครับลูฟี่ชนะมาได้แต่สภาพก็ตามที่เห็นนี้แหละครับ
ป้า:ไหนๆเป็นไรมากมั้ย 
แล้วป้าก็รักษาแผลเล็กน้อยที่ได้จากกันต่อสู้มา 
ป้า:เขาไม่เป็นไรมากหรอกนะเขาแค่เหนื่อยเท่านั้นเอง งั้นพวกเธอก็พักที่นี้ก่อนแล้วกันนะพอหายดีค่อยไปต่อ
แจ็ค:ขอบคุณมากครับป้า
ป้า:ไม่เป็นไรจ๊า ป้าเองที่ต้องขอบคุณพวกเธอมากๆนะที่ช่วยไล่พวกมันไปให้ทีนี้ป้าก็มีอาหารให้ลูกป้าแล้วละนะ
รุ่งเช้าของวันต่อมาลูฟี่ก็หายดีเป็นปกติและทั้งสองก็ได้ล่ำลาป้า เพื่อเดินทางต่อไป..
ลูฟี่:พวกผมลาก่อนนะครับป้าดูแลตัวเองละลูกดีๆนะครับ ผมไล่พวกนั้นไปให้แล้วอาหารก็คงพอแล้วละครับ
ป้า:ขอบใจพวกเธอทั้ง 2 มากๆเลยนะถ้าไม่มีพวกเธอป้าคงแย่ไปแล้ว ดูแลตัวเองๆนะพวกเธอ
ลูฟี่;แจ็ค:ลาก่อนคร๊าบบบ...
และแล้วเรื่องทั้งหมดก็จบลงด้วยด้วยดีเป็นปกติของทุกๆเรื่อง และทั้งสองก็เดินทางต่อไป....ข้างหน้าพวกเขาจะเจออะไรอีกติดตามในตอนต่อไปคร๊าบพี่น้องครับบ..