♥Just love Children♥ แค่รักเด็ก..?<3
เขียนโดย 
นามเอ๋อๆนิยายอึนๆ
วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.39 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) มันคือความรัก100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อธามและบีมเดินผ่านโซนเต้น เสียงดังอึกระทึก จนใจเต้นตึบๆ ด้านล่าง ก็มาโซนชิวๆ วีไอพี ที่ค่อยโล่งหูหน่อย (ที่บีมจำได้ว่าเคยมาเลื้อนครั้งนึง เอซะขนาดเลยบรึ๋ย) ธามก็เจอเข้ากับ กัน คนสนิทของที่นี้
"คุณธาม หวัดดีครับ วันนี้พาใครมาด้วยครับเนี่ย"กันเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้ม
"อ๋อ......รุ่นพ่ีผมน่ะครับ ชื่อ พี่บีม " ธามลากเสียงยาวพลางหันไปมองบีมที่ส่งสายตางงๆมา
"แหม่...ละเอียดจังนะครับ เอ้...หน้าคุ้นๆนะครับ ใช่คนที่คุณธามเอาผ้าไปคลุมให้รึเปล่านะ"
กันว่าออกมาเมื่อมองไปที่บีม พร้อมส่งยิ้มให้ บีมก็ส่งยิ้มคืนให้เช่น เมื่อนึกได้ว่านะจะเป็นคนๆเดียวกันที่วันนั้นคุณธามเอาผ้าไปคลุมให้ ไหน จะอ้อ...
"ครับ คนเดียวกันกับ วันนั้นเลย" ธามว่าหน้าล้อๆมองไปที่บีม จนโด
นถลึงตาใส่
เออว่ะยังไม่ได้เอาผ้าคืนน้องเลย >< กิ้วๆ เขินนนน เอ่อ เขินไรว่ะะ
"แล้วคุณธามก็ จ..."
"เอ่อ...พี่กัน!ผมไปหาแม่ก่อนดีกว่าเดี๋ยวลงมาหาน้า" ธามรีบแย้งขึ้นมาก่อนลากบีมขึ้นบรรไดไปยันด้านบน
พี่กันน้าาาากัน เกือบไปแล้ววว เรื่องนั้นถ้าจะบอกให้ผมบอกเองดีกว่าา
กันได้เเต่ยืนงงๆเกาหัวแกรกๆ อะไรวะ แค่จะบอกว่า ใชคนที่คุณธามเกือบจะ เอ้ะ รึจูบไปแล้ววะ
หลังจากที่ธามพาบีมขึ้นมาที่ห้องทำงานของคุณแม่ยังสวย ธามคุยอะไรกับแม่นิดหน่อย และแนะนำบีมให้รู้จัก ก่อนเจ้าตัวจะหายลงไป ปล่อนให้บีมนั่งตัวเกร็งอยู่เนี่ยยย
โอยยยย อึดอัดดด ~~
ถึงแม้แม่ของธามจะใจดีก็เถอะ แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้นี้นา ก็ห้องมันเงี้ยบเงียบ มีเสียงฟึบฟับองปากกาที่แม่ของธามใข่ตรวจเอกสาร กับเครื่องปรับอากาศ แค่เนี้ยยยยน บีมช่ะอึดอัด ไม่ได้พูดแล้วมันหงิด
"หนูบีม คบกับเจ้าธามนานรึยัง"
เสียงนิ่มนวลพูดขึ้นมานิ่งๆ จนคนนั่งกุมมือเงยหน้าขึ้นทำตาโต
กับคำว่า คบ'
คุณแม่อ่าาาาบ้าที่สุดดดด เขินน้าเนี้ย><
"น้าหมายถึง เป็นเพื่อนน่ะ " เหมือนคุณน้าจะรู้ แง่ววว
"อ๋อ ก็ 3-4 เดือนแล้วนะคะ" บีมตอบออกไปอย่างนอบน้อม เข้าทางแม่ซะเลย ในเมื่อลูกมันซึนนัก เอาเข้าจริงแม่ธามน่านักมากๆเลยนะ
"เจอกันทุกวันมั้ย..?"
"ค่ะ ก็เกือบทุกวัน..ทุกวันแหละค่ะ" บีมตอบหน้างงๆ
"อืม...น้าก็ว่าละ"
"อะ...อะไรคะ"
''ก็ช่วง 3-4 เดือนมานี้ ธามน่ะมาหาน้าบ่อยขึ้นมา
พูดคุยแถมอารมณ์ดี ียิ้มหวานมาตลอดเลยล่ะ"
"..."
"จนน้าตอนนี้ใจชื่นเลย เมื่อรู้สึกว่าความสัมพันธ์แม่ลูกของเราดีขึ้น กว่าเมื่อก่อน" แม่ธามพูดไปยิ้มไป
"ค่ะ เอ่อ ขอโทษนะคะ มันเกี่ยวอะไรกับหนูหรือคะ" บีมถามออกโดยไม่มีเจตนาจะกวนประสาทแต่อย่างใด
"ธามเล่าเรื่องครอบครัวให้ หนูฟังมั้ย ถ้าเล่าแสดงว่าเค้าไว้ใจหนูมากนะ"
อ่าว น้าไม่ตอบ.__.
"เล่า...เล่าค่ะ จ..จริงหรอคะ"
แม่ของธามพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มก่อนจะตอบออกมา ทำเอาคนฟังทั้งอึ้งและดีใจยิ้มจนหน้าบาน
"น้า...คิดว่าที่ทุกอย่างดีขึ้น
'เพราะหนูนะ' บางวันที่เค้ามาหา เค้าจะเอาเเต่ยิ้มแล้วก็ยิ้ม พอน้าถามว่าอารมณ์ดีอะไรมา ธามจะตอบเพียงว่า แกล้ง'แมว'มา ไม่ก็ ส่งลูกแมวให้กลับบ้าน อีกสารพัดที่ ธามจะบอกแม่ว่าเป็นแมว....และเค้าบอกว่าแมวตัวนี้เป็นเพศเมียด้วยนะลูก แถม เป็นรุ่นพี่เค้าอีกต่างหาก มันน่ารักดีนะ "
'หน้าเจ้ เหมือนลูกแมวหิวนม'
เป็นคำพูดย่อๆในประโยคนึง ที่ธามเคยบอกกับช้านนนนนนน ชั้นคือแมววววว ถึงไม่ใช่ ชั้นก็จะสถาปนา ตัวเองเดี๋ยวนี้! แมวน้อยบีม เมี้ยว~~ งุ้ยยย น่ายัก
"..."
"ถ้าไม่ใช่หนูแล้วจะใครล่ะ "
ขุ่นแม่บว้าาาาาาาแล่ววววววว เขินตัวจิแตกกกกกกกกกก
.
.
.
.
.
"กินตอนดึก มันทำให้อ้วนไม่ใช่หรอครับ"
น้ำเสียงนิ่งๆแต่แฝงการกวนอารมณ์ ดังขึ้นด้านหลัง พร้อทสวิชต์ไฟที่สว่างขึ้น
บีมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหันกลับมามองโดยในปากก็มีช้อนไอศกรีม คาปากอยู่ บีมส่งยิ้มแหย๋ๆ ให้เล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมอุ้ม ถังไอศกรีมแนบอก เหมือนเด็กๆ
ก็มันหิว...อยากกินอะไรหวานๆ นี้ก็เดินออกมาเงียบๆ ไม่อยากรบกวนเสียงดัง ยังจะตื่นมาอีก
"ห้องเจ้เองแท้ๆ ทำไมต้องมานั่งหน้าตู้เย็น แล้วกิน ทั้งๆที่ปิดไฟ ทำไมไม่เปิดไฟล่ะครับ ยุงไม่กัดรึไง"
เอิ่มมมมมม คือไร หนูกลัวเเย้วววว ปะป๊า ที่หลังจะเปิดไฟ แง้งงง
งี้หรอ??? บ้า!!
"ก็ชั้นทำแบบนี้ อีกอย่างมัน ก็หิว เเล้วยุงก็ไม่ได้กัดด้วย" บีมว่ายู่ปากใส่ ก่อนเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะกินข้าว พร้อมธามที่เดินลงมานั่งข้างๆ
"มองทำไม" บีมถามหน้ายุ่งๆ
"ก็เปล้า.."ธามว่ายกยิ้มมุมปาก
"อยากกินอะเด้...อ่ะนี้"บีมว่าล้อๆ ก่อนยื่นช้อนไอติมไปจ่อปากอีกคน
"ไม่เอาอ่ะ..เดี๋ยวผมติดเชื้อ 'แมวขี้ขู่' ผมแย่พอดี"
บีมค้างกลางอากาศเมื่อ คำที่ธามเปรียบตนคือ แมว...มันคือแมว!!!!! อ้ากกกกก หนูเป็นแมว ที่เค้าชอบพูดถึง
"งะ..งั้นก็ไม่ต้องกิน"
ฟึบ!!!!
บีมตอบออกไปอ้อมแอ้ม ก่อนจะชักมือกลับแต่ถูกฝ่ามือหนาคว้าไว้ซะก่อน
"หูย..แซวนิดเดียว ทำมางอน อ่ะๆ ป้อนๆ "ธามว่าปากยื่นยาวไปทางบีม
"ก็บอกเด๋ียวติดเชื้อนิ..ไม่กลัวไง๊"
เอาจริงๆ บีมไม่ได้ง้อนนนนน บีมเขินโว้ยยยยยย ดูๆมาทำตาวิบวับ เดี๋ยวปั้ด.....แหน่....
"ยอมติดเชื้อครับ..ป้อนเร็วๆดิ อุ้บ!"
คำพูดที่อีกฝ่ายเหมือนไม่คิดอะไร แต่คนได้ยินกลับใจเต้นไม่เป็นส่ำ
บีมจัดการยัดไอติมเข้าปาก โดยไม่บอกไม่กล่าว จนทำหน้าเหยเกย
"โอ้ย!! เจ้ มันกระแทกเหงือกผ้มมม!!!" ธามโอดครวนออกมาเอามือปิดปากแน่น
"เห้ย!! ฮ่าๆๆ....ไหนๆมาดูดิ้"
บีมว่ากระเถิบเก้าอี้เข้าไปใกล้ๆ ไอเด็กม.6 จอมแอคติ้ง ที่เอานั่งเอามือปิดหน้าปิดตา มันจะอะไรขนาดนั้นนนนน
"แบร่!!!."
แม่ล่วงงง!!!! ไอบ้า นี้ถ้าตั้งตัวไม่ทัน หงายหลังหัวฟาดไปแล้วนะเว้ย
ธามเปิดหน้าออกมาสเสียงดังลั่น บีมผวาฮือตกใจ จนจะหงายหลัว ด้วยความมือไว ฝ่ามือหนาคว้าเข้าที่เอวคอด เผลอออกแรงรั้ง จนใบหน้าทั้งคู่จะพุ่งเข้าหากัน จนหน้าผากสัมพัสกันเบาๆ
แก้มกลมขึ้นริ้วแดงบางๆ จนคนมองเห็นได้ ตากลมโตเบิกกว้าง ใจเต้นตุบตับ มือบางจัดยึดไหล่หนาของเด็กม.6ไว้
"น...นายทำชั้นใจเต้นไปหมดแล้วนะ"บีมพูดเสียงเบาเขินอาย ที่หลุดพูดออกไปก่อนก้มหน้าชิดอก
-
-
-
-
"same same ครับ" ธามตอบออกมายิ้มก่อนส่ายหน้าไปมาแล้วผละออกมาจ้วงไอติมคำโตเข้าปากก่อนลุกหนีเข้าห้องไป มิ้งให้บีมนั่งนิ่งตะลึงงึนงันกับคำตอบ
same =
..
..
..
... เหมือนกัน
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฟหวกฟฟกดเบงม้าฝววกกผึนมฟหวกดฟวก้ฟบำ
บีมได้แต่นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า คืนสุดท้ายที่อยู่ก็มาทิ้งระเบิดไว้อีกนะ!!
นี้คือรักกกกกกกกอ้าดกกกก
*ถ้ามันคือความคิดถึง ชั้นเองก็คงคิดถึง ถ้ามันคือึวามลึกซึ้งก็ลึกสุดๆหัวใจ ถ้ามันคือรักจริงๆ ก็คงจะรักมากมาย เฝ้ารอคนอยู่ไกลๆจะย้อนมา....บอกรักกัน*
@@@@@@@@@@
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
