♥Just love Children♥ แค่รักเด็ก..?<3

หลังจากแยกกันกับธาม บีมที่ขึ้นรถมาเอ่ยบอกสถานที่ เสร็จสับก็เอาแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลรินออกมาโดยไร้เสียง บีมยกมือขึ้นเช็ดออกลวกๆ 

 

 

 

เมื่อมาถึงห้องพัก บีมก็ทิ้งตัวนอนลงโซฟา แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงไอเด็กบ้านั้นขึ้นเสียงใส่ด้วยใบหน้าไร้อารมณ์หรือรำคานเค้าเต็มทน มันเจ็บจึกไปหมด 

 

 

ติ้งหน่อง~ติ้งหน่อง~~

 

 

เสียงออดหน้าห้องดัง4-5ครั้ง แต่บีมก็ยังไม่ลุกไปเปิด จนเปลี่ยนจากกดออดเป็นทุบประตู พร้อมตะโกนเรียก 

 

 

 

ปังๆ~~ ปัง!!

 

 

 

"เจ้!! เปิดประตูดิ!! ผมรู้นะว่าเจ้อยู่ข้างใน!!" น้ำเสียงโวยวายกน้าห้องมันดูร้อนรน จนคนฟังรู้สึก แต่ก็พยายามทำเป็นไม่ได้ยิน 

 

 

 

Rrrrr~~

 

 

บีมยกมือถือเครื่องบางขึ้นมาดูโขว์เบอร์น่าจอ เป็นคนที่ยืนโวยวายหน้าห้อง บีมถอนหายใจเช็ดน้ำตาออก ก่อนจะสูดหายใจเข้า แล้วกดรับ 

 

 

 

'เจ้ เปิดประตูห้องให้ผมหน่อย'คนปลายสายพูดเสียงอ่อย 

 

 

 

 

"ทำไม"บีมเอ่ยถามเสียงเรียบนิ่ง 

 

 

 

'คือ....เอ่อ.. ผมจะขอเข้าไปเอาของน่ะ" ธามเอ่ยแถเฉไฉ พูดเหตุผลที่จะขอเข้าไปในห้อง 

 

 

บีมตัดสายทิ้ง ก่อนจะเดินไปเปิดประตู ไม่ได้โกรธหรืออะไรแค่น้อยใจเฉยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้น..

 

 

"เข้ามาสิ เอาของไม่ใชหรอ" บีมเรียกอีกคนที่ยืนมหน้าให้เข้าห้อง ก่อนตนจะปิดประตู 

 

 

 

เด็กหนุ่มม.6มองรุ่นพี่ตรงหน้าด้วยใบหน้ารู้สึกผิด เมื่อเจอดวงตากลมโต แดงเล็กน้อย จมูกนั้นก็ไม่ต่างกัน 

 

 

 

บีมนั่งลงที่โซฟาที่เดิม พร้อมเปิดโทรทัศน์ดู โดยทำเหมือนไม่ใส่ใจอีกคน แม้ในใจแอบหวังที่จะให้ธามเข้ามาหา เอ่ยขอโทษสักนิดตนคงไม่ถือโทษ 

 

 

 

ธามทำทีเป็นเดินไปห้องครัวก็เดินวกไปวนมาอยู่แถวโซฟา โอยยย กูจะทำไงดีวะ คราวนี้ผิดซะด้วย แล้วดูท่าเจ้จะงอนหนัก เอาวะ! ผิดก็ต้องขอโทษ ฮึ่ม! ธามทำท่าชูกำปั้น ก่อนเดินหน้าตาเฉยไปนั่งข้างๆบีม แต่บีมก็เขยิบหนี ธามก็เยิบตาม จนตอนนี้ไม่เหลือที่ให้หนีบีมจึงได้แต่นั่งฮึดฮัด หันมาตวัดค้อนใส่ 

 

 

 

ไอเด็กบ้านี้!! จะเล่นอะไรอีก 

 

 

 

 

"เอาของนิ..ก็ไปเอาดิ"บีมพยายามทำเสียงให้นิ่งไม่เผลอแสดงความตื่นเต้นออกไป 

 

 

 

 

"เจ้อ่าาาาาา..."ธามเอ่ยเรียกอีกคนเสียงออดอ้อนพร้อมเอาหัวถูแขนบีมอย่างออดอ้อน จนบีมสะดุ้งตาโต พอจะดึงแขนออก แต่ธามก็รัดแขนไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง 

 

 

 

ห....หายโกรธแล้วโว้ยยยยเล่นอย่างงี้ใจนี้เต้นจนจะกระเดนออกมาอยู่เเล้ว งุ้ยยยย~~

 

 

 

 

"..."

 

 

 

"เจ้คร้าบ....ธามขอโทษน้า ธามจะไม่ขึ้นเสียงใส่อีกแล้ว ธามรู้ธามผิด ขอโทษครับ ไม่งอนธามน้า" ธามว่าเสียงนุ่มงุ้งงิ้ง(เอาวะเอาความมิ้งที่ไม่เคยมีใครได้รับ เข้าสู้) จนคนฟังขบเม้มริมฝีปาดแน่นกลั้นยิ้ม แก้มกลมขึ้นสีระเรื่อเขินอาย ตากลมลอกแลกไปมา ก่อนจะเผลอเสหน้าเล็กน้อยไปมองธาม ที่ช้อนสายตาขึ้นมามองตนเองพอดี 

 

 

 

ทั้งคู่สบตากันนิ่งงัน ธามมองใบหน้าหวานตอนนี้ที่เริ่มพร่าเลือน เนื่องจากใบหน้าคมของตนเคลื่อนเข้าหาอีกคนด้วยแรงดึงดูด จนจมูกทั้งคู่สีกันเบาๆ ดวงตาคมมองดวงตากลมโตที่สะท้อนภาพตนในตอนนี้ บีมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่พลางกระพริบตาปริบๆ ใบหน้าเห่อร้อน จนเหงื่อชื้นมือ  

 

 

ทำไมเป็นงี้ง้าาาาา~~ ตัวจะแตก

 

 

"นาย..ชะ...ชั้นไม่โกรธแล้ว"บีมเอ่ยเรียกอีกคนเสียงแผ่วพลางก้มหน้าคางชิดอกหลบสายตาที่อีกคนมองมา มันดูนุ่มละมุน ไม่เหมือนเด็กม.ปลายสักนิด บีมโดนดันจนหลังเอนชิดพนักวางมือ

 

 

 

ฝ่ามือหนาเชยคางมนขึ้นมาสบตา แต่บีมก็ยังไม่ยอมจนธามต้องเอนหน้าตาม  

 

 

 

"บีม..."ธามเอ่ยเรียกชื่ออีกคนเสียงทุ้มนุ่มละมุน(มาก) โดยไม่มีสรรพนามคุ้มเคย 

 

 

บีมกันกลับมามองอีกคนที่เรียกแบบที่ไม่คำว่าเจ้ หรือ พี่ ทำเอาใจสั่นระรัว อยากจะหวีด เขินจะบ้าาาาา 

 

 

 

"ช..ชั้นพี่นายนะ"

 

 

 

"ครับ..โทษที ผมชอบคิดว่าเจ้รุ่นเดียวกับผมตลอดเลย''ธามพูดด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่ม จนคนฟังขมวดคิ้ว 

 

 

ทั้งคู่พูดคุยกันด้วยใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจรินรดกัน ปลายจมูกเฉียดกันไปเฉียดกันมา 

 

 

 

"จิ้!!.. งับ!!" บีมจิ้ปากขัดใจกับคำพูดกวนอารมณ์ของอีกคนก่อนงับลงบนไหล่หนาอีกคน จนเด็กม.ปลายร้อนโอดโอย 

 

 

 

"โอ้ย!! สมแล้วที่เคยเปรียบเป็นแมว"ธามว่าลูบหัวไหล่ป้อยๆ

 

 

 

น่ารักว่ะ... ไอเป้มึงทิ้งเค้าไปได้ไง..

 

 

ห้อยยย~~ ธามเคลิ้มเลยง้าา

 

 

 

 

โป๊ก!!---~~

 

 

บีมจัดการประเคนมะเหงกเด็กหนุ่มด้วยความหมั้นไส้ พลางบึนปากใส่ จนธามที่ลูบทั้งไหล่ทั้งหัวเรียบร้อย จัดการคีบปากนิ่มๆนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว 

 

 

 

"จะอยู่ท่านี้ทั้งวันเลยรึไง" บีมเอ่ยขึ้นพลางใช้สายตาชี้ไปที่มือปลาหมึกที่โอบหลังตนตอนไหนก็ไม่ทราบ 

 

 

 

"โอ้วว~~ ลืมเลยครับ แหะๆ"ธามแกล้งทำหน้าตกใจพลางหัวเราะกลบเกลื่อและผละออกมานั่งลูบอก้ม ให้อาการใจเต้นตุบตับ ที่มันมาจากไหนก็ไม่ทราบบบ 

 

 

 

 

"แล้วหายโกรธกันเเล้วเนาะ" ธามว่าขณะนั่งข้างกันปกติ 

 

 

 

"อือ"บีมครางอือ พลางอมยิ้ม 

 

 

 

"น่ารักว่ะ..."ธามเผลอหลุดปากออกมาแต่ก็ต้องรีบตะครุบปากตัวเองตาโต 

 

ไอปากไม่รักดี มึงอย่าหลุดดิวะ!!

 

 

 

"ว..ว่าไงนะ"บีมหันควับมาถามเสียงตื่นๆ 

 

 

 

หูฝาดเปล่าเรา~~งื้อออออ~~

 

 

 

"เปล่าๆ ผมบอกว่า โอยยย ร้อนจังวะ"ธามว่าทำท่าดึงเสื้อไปมา ร้อนเหลือเกินจนออกหน้าออกตา 

 

 

 

"แอร์ 24องศา เย็นฉ่ำงี้ร้อน?"บีมทำหน้าไม่เชื่อพลางยื่นรีโมทแอร์ไปใกล้หน้าเด็กขี้แถ

 

 

 

"น...นั้นแหละครับ ร้อน"

 

 

 

หน้ากูเนี่ยร้อนนนนนนน~~~เชี่ย!!!

.

.

.

.

.

 

 

ตกเย็นธามก็ว่าจะแวะไปหาแม่ตนทีผับสักหน่อยโชคดีที่ตนซักรีดชุดนร.เรียบร้อย ไม่งั้นคงไม่ดีแนแม่สงสัยแหง๋ๆ

 

 

 

 

"ไปไหนอ่ะ ใส่ชุดนร.ด้วย"บีมเอ่ยถามขณะเดินออกมาจากห้อง 

 

 

 

"ไปหาแม่อ่ะ ไปป่าว "

 

 

 

เค้าชวนหนูไปหาแม่อ่าาาา กรี้ดดดด

 

 

 

 

"อืมม...นายว่าไปดีมะ" บีมอกล้งครุ่นคิดก่อนจะทำทีเป็นถามความเห็นธาม 

 

 

 

 

"อยู่ห้องเบื่อป้ะล่ะ ดูแต่เอลซ่า วันๆไม่ทำอะไรปล่อยน้ำแข็งอย่างเดียว" ธามแกล้งแซว

 

 

 

 

"เดี๋ยวเถอะนะ!!...ไปก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่อยากปล่อยน้ำแข็งล้ะด้วย อยากปล่อยอย่างอื่น"ยีมว่าสาวเท้าเข้ามาใกล้เด็กหนุ่ม

 

 

 

 

"ปล่อยไรง่ะ"

 

 

 

"ปล่อยมะเหงกใส่หัวนายไง" ไม่ทันจบบีมก็จัดการประเคนมะเหงกลงไปซะเดี๋ยวนั้น

 

 

 

 

 

"เจ้ขับมอไซด์ เป็นป้ะ"ธามเอ่ยถามขณะที่ตนขึ้นคร่ออมอเตอร์ไซด์ตัวเอง

 

 

บีมส่ายหน้าพรืด 

 

 

 

"อยากขับป้ะ ผมสอน"

 

 

 

"ไม่เอาอ่ะ ยังไม่อยากไปร.พ"บีมแกล้งว่ายิ้มๆ

 

 

 

 

"หูยย~ ดูถูกกัน.. มาเลยขึ้นมา"ธามไม่ว่าเปล่าดึงข้อมือบางขึ้นมาให้นั่งข้างหน้าตนส่วรตัวเองก็ซ้อนอยู่ด้านหลัง 

 

 

ไอคนไม่ถูกตั้งตัวก็หน้าเหวอไปตามๆกัน

 

 

 

"งื้อออ~~"บีมส่งเสียงงุ้งงิ้ง ที่ถูกอีกคนดึงขึ้นมา พร้อม ท่าทางเหมือนโอบกอดตนยังไงก็ไม่รู้ 

 

 

 

"ไปเเล้วน้าา..ไม่ต้องกลัวๆมีผมอยู่ทั้งคน"ธามว่าเ

ข้างหูจนคนฟังคนลุก 

 

 

 

นี้หัวใจจะวายยย เด็กมันอ่อย 

 

 

 

"น...นายมันเร็วๆ..ไม่เอาๆไม่บังคับเเล้ว"บีมส่งเสียงตื่นตนกใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความกลัว บังคับรถงึกงักๆ จนคนฟังหลุดยิ้มออกมา 

 

 

 

"ไม่ต้องกลัวๆ ผมอยู่ตรงนี้..มาๆช่วย"

 

 

 

จบคำพูดฝ่ามือหนาก็ทาบทับลงบนมือเรียวอย่างเบามือ คนถูกกะทำใจเต้นที่ทั้งได้ใกล้กันได้สัมผัสใกล้ชิดกัน ธามก็ไม่ต่างกันนัก 

 

 

โอ้ยยยอีเชี้ย!!! ใจกูนี้เต้นรัวเป็นจังหวะอือรือรองเลยห่าเอ้ย 

 

 

ธามพูดนู้นพูดนี้ขณะยื่นหน้ามาผ่านไหล่บาง แล้วก็ถือโอกาสวางคางแหลมตัวเองลงตรงนั้นซะเลย พอเวลาบีมเผลอหันมาก็ต้องรีบหันกลับไปอย่างด่วน 

 

 

มันจะหวานมุ้งมิ้ง เกินไปละ~นี้ใครชอบใครกันแน่ 

 

 

 

*ฉันแงเธอก็ง้อดีๆ(ง้อชั้นง้อชั้นหน่อยนะ) ตื้อหน่อยสิ(ตื้อมาตื้อหน่อยได้ไหม)ขอดีๆ ขอแค่เป็นคนสำคัญ ฉันงอลเธอก็ง้อดีๆ(เธออยากให้ชั้นง้อไหม) แค่เนี้ยะทำได้ไหม(ยอมชั้นยอมให้เธอแล้ว) นะครดีขอเพียงใจเธอเห็นชั้นสำคัญ..*

 

 

@@@@@@@@@@@

 

หวานบ้างไรบ้าง อิๆ5555