เงารักในพายุ
8.7
เขียนโดย nightshadow
วันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 15.44 น.
30 ตอน
0 วิจารณ์
29.56K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 02.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) เข้าป่าล่าสัตว์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันรุ่งขึ้นหย่งคัง เหวินจิ้ง และเหม่ยลี่ ทั้งสามเข้าป่าล่าสัตว์กันตามลำพังโดยไม่มีทหารองค์รักษ์ติดตาม ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นความจงใจของเหวินจิ้งเพื่อให้แผนลวงสังหารง่ายขึ้น จึงไม่ได้ให้มีทหารองค์รักษ์ติดตามโดยอ้างว่า อยากล่าสัตว์ด้วยกันตามลำพัง สนุกกว่าการมีทหารมาวุ่นวายติดตาม หย่งคังแม้รู้ทันอีกฝ่ายดีอยู่แล้วแต่ก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด หย่งคังขี่ม้าโดยจงใจให้เหม่ยลี่นั่งบนหลังม้าตัวเดียวกับเหวินจิ้ง เพราะไม่อยากรู้สึกหยุดหงิดรำคาญที่จะต้องมีเหม่ยลี่มาคอยพัวพันด้วย ส่วนเหม่ยลี่นั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก
'หึ นี่มันอะไรกัน! ทำไมข้าต้องมานั่งม้าตัวเดียวกันกับเจ้าชายเหวินจิ้งผู้นี้ด้วย เจ้าพี่หย่งคังไม่สนใจข้าบ้างเลย ตั้งแต่จากบ้านเมืองมาที่นี่ก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับชายที่ไม่เคยเห็นหน้าเพื่อบ้านเมือง แต่พอได้พบเจ้าชายหย่งคัง ก็รู้สึกตกหลุมรักแค่เพียงแรกพบ ความสง่างามสมชายชาตรีที่งดงามดั่งรูปสลักทำให้ใจข้าใจสั่นหวั่นไหว แต่นึกไม่ถึงว่าเพียงแค่ได้พบกันครั้งแรก ก็ต้องถูกทำร้ายจิตใจต้องมาเห็นภาพการร่วมรักอย่างเร่าร้อนกับนางกำนัลชั้นต่ำ ไม่ว่าอย่างไรท่านเป็นของข้า ใครก็ไม่มีสิทธิ์ ตั้งแต่มาไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากคู่หมายอย่างที่ควรจะเป็น การยิ้มให้และท่าทีที่จะแสดงออกมา ยามอยู่ต่อหน้าคนอื่น ก็ดูเหมือนแสดงไปตามมารยาทเท่านั้น ในขณะที่อยู่กันตามลำพังไม่เคยใส่ใจและเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง น่าแค้นใจนัก ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรท่านก็ต้องแต่งงานกับข้าและเป็นของข้า! '
ิ'ฮิๆๆ ข้าน่ะหรือเป็นของเจ้า เจ้าหญิงคนงามจิตใจโสโครกเอ้ย หวังสูงไปหน่อยหรือไม่ หากข้าไม่ต้องการคนๆนั้นก็ไม่มีทางได้ครอบครองเป็นเจ้าของข้าหรอก วันนี้ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะรอดชีวิตวันนี้หรือไม่ แต่ต่อให้ได้แต่งงานกันจริงๆ เจ้าคิดหรือว่าการแต่งงานจะทำให้เจ้าได้ครอบครองข้าแล้วจริงๆน่ะ ช่างน่าขันเสียจริง'
ทั้งสามขี่ม้าออกนอกตัวเมืองจนมาถึงเขตป่า โดยผู้ที่นำทางคือเหวินจิ้งเพื่อหลอกล่อหย่งคังมายังจุดที่นัดหมายมือสังหารเอาไว้ ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งของป่า ใกล้ๆกัน เสวี่ยไป๋ ลงจากเขาเมฆาบ้านที่อาศัยอยู่กับอาจารย์หญิงเพื่อลงมาเก็บสมุนไพรอย่างที่เคยทำในทุกๆเช้า โดยที่เสวี่ยไป๋ไม่รู้ตัวเลยว่าหลังจากนี้ชีวิตของนางจะมีชะตา ต้องเข้าไปอยู่ในวังวนของความรักความปรารถนาและความเห็นแก่ตัวของใครหลายๆคน
'หึ นี่มันอะไรกัน! ทำไมข้าต้องมานั่งม้าตัวเดียวกันกับเจ้าชายเหวินจิ้งผู้นี้ด้วย เจ้าพี่หย่งคังไม่สนใจข้าบ้างเลย ตั้งแต่จากบ้านเมืองมาที่นี่ก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับชายที่ไม่เคยเห็นหน้าเพื่อบ้านเมือง แต่พอได้พบเจ้าชายหย่งคัง ก็รู้สึกตกหลุมรักแค่เพียงแรกพบ ความสง่างามสมชายชาตรีที่งดงามดั่งรูปสลักทำให้ใจข้าใจสั่นหวั่นไหว แต่นึกไม่ถึงว่าเพียงแค่ได้พบกันครั้งแรก ก็ต้องถูกทำร้ายจิตใจต้องมาเห็นภาพการร่วมรักอย่างเร่าร้อนกับนางกำนัลชั้นต่ำ ไม่ว่าอย่างไรท่านเป็นของข้า ใครก็ไม่มีสิทธิ์ ตั้งแต่มาไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากคู่หมายอย่างที่ควรจะเป็น การยิ้มให้และท่าทีที่จะแสดงออกมา ยามอยู่ต่อหน้าคนอื่น ก็ดูเหมือนแสดงไปตามมารยาทเท่านั้น ในขณะที่อยู่กันตามลำพังไม่เคยใส่ใจและเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง น่าแค้นใจนัก ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรท่านก็ต้องแต่งงานกับข้าและเป็นของข้า! '
ิ'ฮิๆๆ ข้าน่ะหรือเป็นของเจ้า เจ้าหญิงคนงามจิตใจโสโครกเอ้ย หวังสูงไปหน่อยหรือไม่ หากข้าไม่ต้องการคนๆนั้นก็ไม่มีทางได้ครอบครองเป็นเจ้าของข้าหรอก วันนี้ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะรอดชีวิตวันนี้หรือไม่ แต่ต่อให้ได้แต่งงานกันจริงๆ เจ้าคิดหรือว่าการแต่งงานจะทำให้เจ้าได้ครอบครองข้าแล้วจริงๆน่ะ ช่างน่าขันเสียจริง'
ทั้งสามขี่ม้าออกนอกตัวเมืองจนมาถึงเขตป่า โดยผู้ที่นำทางคือเหวินจิ้งเพื่อหลอกล่อหย่งคังมายังจุดที่นัดหมายมือสังหารเอาไว้ ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งของป่า ใกล้ๆกัน เสวี่ยไป๋ ลงจากเขาเมฆาบ้านที่อาศัยอยู่กับอาจารย์หญิงเพื่อลงมาเก็บสมุนไพรอย่างที่เคยทำในทุกๆเช้า โดยที่เสวี่ยไป๋ไม่รู้ตัวเลยว่าหลังจากนี้ชีวิตของนางจะมีชะตา ต้องเข้าไปอยู่ในวังวนของความรักความปรารถนาและความเห็นแก่ตัวของใครหลายๆคน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ