เงารักในพายุ

หลังจากได้รับการปลอบโยน  จนคลายจากความเศร้าโศก หย่งคังก็ถือโอกาส เอ่ยปากวิงวอนขออยู่กับนางในคืนนี้   และคราวนี้เสวี่ยไป๋ก็มีท่าทีอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด "ไป๋เอ๋อ...ให้ข้าอยู่เป็นเพื่อนเจ้าในคืนนี้เถอะนะ  ข้าเป็นห่วงเจ้า   เจ้ารู้หรือไม่  ตลอดพิธีอภิเษกใจข้ามันคิดถึงแต่เพียงเจ้า     ข้าไม่อยากฝืนใจอยู่กับหญิงที่ข้าไม่ได้รัก   โดยเฉพาะเจ้าก็รู้ว่าสำหรับเหม่ยลี่แล้ว    ข้ายังเคยคิดกำจัดนางด้วยซ้ำไป  อย่าไล่ข้าไปเลยนะ"           เสวี่ยไป๋ทำสีหน้าสลดนิ่งอยู่อึดใจ  เงยหน้าสบตาและส่งเสียงในใจ  'แค่ได้ยินข่าวว่าท่านจะอภิเษกกับคู่หมายที่เหมาะสมกันทุกอย่าง  หัวใจข้ายังเจ็บปวด      แล้วท่านคิดว่าข้าต้องฝืนใจตัวเองแค่ไหน   ที่ต้องขับไล่ท่านไปหาเจ้าสาวของท่าน  แต่เพราะข้าก็เป็นหญิงด้วยกัน           และนางก็เป็นคู่หมายที่ท่านจะต้องแต่งนางเป็นพระชายา   ส่วนข้าเป็นเพียงแค่หญิงใบ้สามัญ  ที่จำต้องขอให้ท่านช่วยเหลือเรื่องอาจารย์  ข้าไม่มีสิทธิ์จะรั้งตัวท่านไว้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ    จึงต้องฝืนข่มใจอันเจ็บปวดไล่ท่านไป      แต่ในเวลานี้ข้าต้องพบเจอกับความสูญเสียอย่างไม่ทันตั้งตัว    ข้ารู้สึกชังตัวเองนัก               ที่ตัวข้าน่าจะเข้มแข็งมากกว่านี้      ทั้งที่หากเลือกความถูกต้อง   ข้าสมควรต้องไล่ให้ท่านไป  แต่ข้ากลับอ่อนแอเกินกว่าจะเอ่ย        ทำไมนะ เวลาที่ความรักเกิดขึ้นในใจของใครแล้ว  กลับมีความเห็นแก่ตัวอย่างน่ารังเกียจ...'   หย่งคังเชยคางของนางขึ้นอย่างอ่อนโยน  ประทับริมฝีปากจุมพิตที่หน้าผากมน    "ต่อให้เจ้าจะไล่ข้าสักกี่ครั้ง ข้าก็ไม่ไป  คนที่ข้าอยากร่วมหอด้วยในคืนนี้คือเจ้า"  
เสวี่ยไป๋แสร้งทำเป็นใจอ่อนยอมให้เขาอยู่ด้วย               เพราะแพ้หัวใจตัวเองแต่ก่อนหน้านั้น       นางได้ขอให้เขาช่วยนำศพอาจารย์และน้องสาวบุญธรรมไปฝังบนเขาเมฆา                สถานที่ซึ่งนางกับอาจารย์เคยอยู่ร่วมกันเสียก่อน  และเมื่อเสร็จสิ้น        คราวนี้เสวี่ยไป๋ไม่คิดไล่เขากลับไปอีก   เพราะอยากจะรั้งตัวเขาไว้เพื่อให้คืนอภิเษกของเจ้าหญิงเหม่ยลี่  ต้องเจ็บปวดกับการถูกเจ้าบ่าวของตัวเองทำร้ายจิตใจ                     ทิ้งให้ต้องอยู่ในห้องหออย่างเปลี่ยวเหงา  ในเมื่ออีกฝ่าย            กล้าพรากเอาชีวิตของบุคคลสำคัญที่นางรักและหวังจะไปใช้ชีวิตด้วยกันอย่างสงบ   แต่ฝันนั้นก็ต้องพังทลาย เพราะความรักอันหน้ามืดตามัวของหญิงสูงศักดิ์นางนั้น                 ดังนั้นนางก็สมควรจะเจ็บปวดกับความรักที่ไม่สมหวัังด้วยเช่นกัน    นางอาจจะสงสารเห็นใจอีกฝ่ายในฐานะ ที่เป็นหญิงด้วยกัน                     แต่นางไม่คิดยอมทนให้อีกฝ่ายทำร้ายเอาได้โดยไม่ตอบโต้       ความแค้นของนางต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม 
และในครานี้การร่วมสวาทของหย่งคังกับเสวี่ยไป๋         ก็เปลี่ยนไปตามความรู้สึก ฝ่ายชายนั้นรักใคร่หลงใหลและสงสาร        อยากปลอบประโลมหญิงที่เขารักบทรักของเขาในคราวนี้จึงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน           ทะนุถนอมไร้ความป่าเถื่อนอย่างที่เคยชอบ            ส่วนฝ่ายหญิงที่เคยปล่อยให้ตัวเองมีอารมณ์ด่ำดิ่งคล้ายสัตว์ป่า    เพราะชิงชังฝ่ายชายและเคยตอบโต้ด้วยความป่าเถื่อนกลับไป   ในครั้งนี้นางต้องการทำให้เขาหลงเสน่ห์นาง           จึงมอบบทสวาทที่ไร้แววป่าเถื่อนดุดัน   แต่กลับร้อนแรงวาบหวามรัญจวนใจ      จนทำให้หย่งคังที่เคยนิยมการร่วมรักแบบดิบเถื่อนรุนแรง        ต้องตื่นเต้นและหลงใหลกับบทรักอันแสนรัญจวนเร่าร้อน        และเต็มไปด้วยความเย้ายวน    เทพธิดาหิมะที่เย็นชาดุดันในเวลานี้แปรเปลี่ยนเป็น      นางจิ้งจอกสาวที่ไม่ต่างอะไรกับนางมารยั่วสวาทที่            มอบความสุขให้เขาได้อย่างร้อนแรง     และเอาใจเขาด้วยลีลารักอันน่าหลงใหล  จนเขามัวเมาในตัญหา           และตักตวงความสุขนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ                   ผสานกับเสียงครางกระเส่าอันแหบโหย    "ซี้ด...ไป๋เอ๋อ  ไป๋เอ๋อของข้า...เจ้าช่างยอดเยี่ยมนัก อา...          นางฟ้าใบ้ที่แสนร้อนแรงของข้า           เจ้าทำให้ข้ามีความสุขจนไม่อยากผละออกจากกายเจ้าเลย   ไม่ว่าจะเสพสมเท่าไหร่     เข้าในกายเจ้ากี่ครั้งก็ไม่เคยพอสำหรับข้า"              หย่งคังกอดรัดร่างบางของเสวี่ยไป๋ไว้แน่นเชยชมร่างงามอันหอมกรุ่น.      และลีลารักอันร้อนแรงวาบหวามของนางฟ้าใบ้คนงาม        แก่นกายแกร่งกระแทกกระทั้นเข้าใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าหลากหลายลีลา      กว่าที่เรี่ยวแรงและอารมณ์อันร้อนแรงจะจบลง       เขาและนางก็พากันปีนป่าย ไปสู่วิมารด้วยกันหลายรอบ            หย่งคังโอบกอดร่างบางของหญิงคนรักด้วยความรู้สึกรักใคร่หวงแหน       ในยามที่เทพธิดาหิมะละลายก้อนน้ำแข็งในจิตใจและเปลี่ยนเป็นนางมารยั่วสวาท       ก็สร้างความสุขสมให้เขาอย่างล้นหัวใจ           ดูท่าว่าสวรรค์คงลิขิตให้เขารักและหลงใหลแต่เพียงนางแน่แล้ว  เขาไม่อาจสูญเสียนางไปได้จริงๆ        และไม่ว่าจะต้องทำอย่างไรเขาก็จะต้องครองรักกับนางให้ได้     ต่อให้ต้องทำลายทำร้ายใครเขาก็จะทำ
ในขณะที่ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังร่วมรักกันอย่างร้อนแรงสุขสม         แต่หญิงสาวอีกคนหนึ่งกลับต้องนอนร้องไห้ด้วยหัวใจเจ็บช้ำ              ในวันนี้เป็นวันอภิเษกของนางกับเจ้าชายที่นางหลงรักปักใจตั้งแต่แรกเห็น   แต่ความรักที่นางมีให้แก่เขากลับสร้างแต่ความเจ็บปวดให้กับนางครั้งแล้วครั้งเล่า   คืนนี้เจ้าบ่าวของนางกลับทำร้ายจิตใจกันได้อย่างเลือดเย็น   ปล่อยนางทิ้งไว้ในห้องหอแม้ว่านางจะส่งคนไปสังหารคนสำคัญของศัตรูหัวใจ          จนได้รับรายงานมาว่าทุกอย่างสำเร็จอย่างที่หวัง        แต่ในหัวใจของนางกลับไม่ได้รู้สึกมีความสุข หัวใจของนางมีแต่ความเจ็บปวดคลั่งแค้น          และต้องทนอับอายทหารที่นางติดสินบนใช้ให้ไปจัดการทำลายศัตรูหัวใจ  โดยที่ทหารกลุ่มนั้นต่างรับรู้ว่านางเป็นเจ้าสาวที่ถูกเจ้าบ่าวทิ้ง   นางต้องสั่งกำชับพร้อมทั้งข่มขู่ทหารกลุ่มนั้นไม่ให้แพร่งพรายเรื่องนี้      เพราะหากเรื่องนี้ถูกล่วงรู้     ชื่อเสียงของเจ้าหญิงเหม่ยลี่ที่งดงามสูงส่งเพียบพร้อมต้องป่นปี้           และอับอายที่ถูกเจ้าบ่าวปฏิเสธการร่วมหอในคืนแต่งงาน            เหม่ยลี่ซบหน้าร้องไห้กับหมอนด้วยหัวใจที่เจ็บปวดและชอกช้ำ                  วังวนแห่งความรักความแค้นที่ต่างก็เผาผลาญ.      ทำร้ายคนที่เกี่ยวข้องดุจพายุอันรุนแรง        และในตอนนี้เหม่ยลี่ก็รู้สึกเหมือนกับว่านางกำลังถูกพายุอันรุนแรง     พัดทำลายหัวใจของนางให้ยับเยิน