ไกลแค่ไหนคือใกล้

          "บีมมีเด็กคนนึงอยู่ ห้อง 9 โครตหล่ออ่ะ" ปุ๋มพูดกับบีม "หรอ?"
ฉันถามแบบไม่สนใจเพราะฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ชื่อ อรรจ "เออ ลืมว่ามึงชอบอรรจ"
ปุ๋มพูดออกแซวๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ว่าไรหรอก "แต่ลองไปดูก่อนก็ได้น้า เด็กคนนั้นหล่อกว่าอรรจอีก"
ปุ๋มพูดพลางดึงมือฉันไป "เห้ย" ปุ๋มคงบ้าไปแล้ว "คนที่เราพูดถึงอยู่ตรงนั้นอ่ะ"
ปุ๋มพูดพลางชี้ "เห้ย หล่อว่ะ" เอาเข้าแล้วดิ คนนีัหล่อมากจริงๆ หน้าเหมือนมาร์ค กามิกาเซ่เลยอ่ะ
"มาร์คคค" ฉันเรียกชื่อเขาทั้งที่เขาไม่ได้ชื่อมาร์ค "จะบ้าหรอรู้ชื่อเขาได้ไง" ปุ๋มถามฉัน
"ป่าวหรอกเขาหน้าเหมือนมาร์คกามิน่ะเลยเรียกไปเเบบนั้นแหละ"ฉันพูดทั้งที่หน้ายังมองเด็กคนนั้นตา
ไม่กะพริบ
1 ชั่วโมง ต่อมา
"อ๋อ คนนั้นน่ะหรอ ชื่อมะตูม" ฉันถามบัวที่เคยอยู่ห้องเดียวกับเด็กคนนั้น
"หรอ"
"ใช่ เราเคยชอบมันด้วย มันก็เคยชอบเราแต่ไม่ชอบแล้ว"
สัส!จะบอกกูทำไมมม
กลับบ้าน
ทักเฟสมะตูม
บีม : มะตูมเราชอบมะตูมอ่ะ ไม่ชอบเราไม่เป็นไรนะ
มะตูม : รู้เฟสเราได้ไง
บีม : สืบมา
เอ้ยยย ดีใจจังบอกชอบมะตูมไปแล้วมีความสุขว่ะ
วันต่อมา
"ปุ๋มเราบอกชอบมะตูมไปแล้ว มะตูมเลยมองเราทั้งวันเลยว่ะ - -"
"ก็ดีแล้วนี่" นั้นสิก็ดีแล้วนี่
555 มีความสุขโว้ยยยย