†SEPTEMBER STORY†

Thursday
 
Ep.7 : 7 September 2016 - โบสถ์
 
Written by: Pen_Novel
 
 
Present
 
เสียงการท่องพระคัมภีย์ดังเป็นระยะๆ ทุกอย่างอยู่ในความสงบเงียบ พ่อและแม่ของเคนนี่
มาร่วมงานนี้ด้วย แม่ของเขาร้องไห้จนพ่อเขาต้องคอยปลอบ ทุกอย่างมีแต่ความเศร้า 
ทวีคนั่งอยู่ข้างๆ เคร็กและไบรอัน ส่วนคาร์ตแมนและสเเตนออกไป ช่วยภายนอก  ไบรอัน
หรี่ตาลงพลางพูดคำว่า 'เคนนี่' ออกมาเบาๆ แล้วมองไปที่เพื่อนอีกสองคนข้างๆ 
 
"เคร็ก ทวีค ..."
 
พวกเขาหันมาทางไบรอันพร้อมกัน
 
"อะไรเหรอ?"
 
เคร็กถาม
 
"นายจำพวงกุญเเจนี้ได้มั้ย...มันเป็นของเคนนี่"
 
"อืม...ฉันไม่อยากให้เขาจากเราไปเลย.."
 
ทวีคพูดพลางเช็ดน้ำตาเล็กน้อย ทวีคเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่ม เวลาเจอเรื่องสะเทือนใจ
แบบนี้จึงร้องไห้หนักกว่าใครเพื่อน แต่เขาก็รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่เพื่อนๆมาอยู่ด้วย
งานถูกจัดอย่างเงียบเชียบ ศพของเคนนี่ถูกฝังที่หลุมศพ 151 ซึ่งเป็นที่ที่มีดอกไม้ขึ้นเยอะ 
ที่สุด อากาศยังคงเเจ่มใส การเยี่ยมหลุมศพเป็นเวลานาน ผ่านไปจนทุกคนกลับหมดแล้ว
เหลือเพียงพวกเขาทั้ง 5 คนที่ยืนถือช่อดอกไม้ตรงหน้าหลุมศพ
 
เคร็กเดินมาที่หน้าหลุมศพคนแรกแล้วเอาดอกไม้วางแล้วถอดหมวก จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้ว
ยกนิ้วกลางใส่หน้าหลุมศพพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
 
"หลับให้สบายนะ ... เคนนี่"
 
สแตนพูดพลางโค้งตัวให้
 
"นายจะมาหาเราก็ได้นะ อ่ะ นี่ ลูกอมกับดอกไม้นะ"
 
คาร์ตแมนเอาของมาวางไว้แล้วเดินออกมา
 
"หลับสบายๆนะเคนนี่..."
 
ทวีควางดอกไม้ลง
 
"ขอบคุณที่...ให้ฉันเป็นเพื่อนด้วยนะ..."
 
ไบรอันวางดอกไม้ลงแล้วไว้อาลัยซักพักแล้วเดินออกมา
 
จากนั้นทุกคนก็จับมือกันแล้วพูดขึ้นมาว่า
 
"เราจะไม่ลืมนายยยยยยย!!!!"
 
 
 
'ฮ่าฮ่า...ขอบใจนะ..ทุกคนเลย...'
 
 
ลมปลิวผ่านไปเล็กน้อย จากนั้นพวกเขาก็เดินกลับโดยมี ผี(?) ตนหนึ่ง ลอยตามออกมา
ด้วย 
 
"เอาล่ะ พวกนายจำได้ใช่มั้ยว่า เคนนี่เคยบอกเราว่า อย่าร้องไห้ถ้าใครซักคนในกลุ่มเราต้องแยก
จากกัน เราจะมาแก้ความเศร้า ไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตกัน!!"
 
 
"ตอนนี้ยังมีอารมณ์มาเล่นเกมอีก...! (-__-)"
 
เคร็กพูด
 
.
.
.
 
'ยังเหมือนเดิมเลยนะ 555'
 
To Be Continue   Ep.8 : 8 September 2016 - สมาชิกใหม่