†SEPTEMBER STORY†

9.9

เขียนโดย Pen_Novel

วันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.42 น.

  8
  13 วิจารณ์
  9,621 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2559 19.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) Ep.2 : 2 September 2016 - มีเรื่องทะเลาะวิวาท

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Monday

 

Ep.2: 2 September 2016 - มีเรื่องทะเลาะวิวาท

 

Written by: Pen_Novel

 

Present 

 

"ผมไปโรงเรียนล่ะครับ..."

ไบรท์ พูดแล้วหันหลังเดินตามน้องชายไป 

พวกเขาเดินขึ้นไปบนรถ ภายในเงียบสงัด ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีเสียงพูดคุยอะไรทั้งนั้น

มันไม่ต่างกับการนั่งรถที่มีคนแปลกหน้าขับไปส่ง พ่อของพวกเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ จากนั้น

ไม่กี่สัปดาห์ถัดมา แม่ของพวกเขาก็ได้แต่งงานใหม่กับ จอร์น ลอว์เลนสัน ที่มีอายุห่างกัน 2ปี 

ในความคิด ไบรท์ ก็ไม่ชอบขี้หน้าเขา แต่ก็รู้ดีว่า แม่กำลังสับสน และต้องการความรักใหม่ 

ส่วนไบรอัน เขายอมรับไม่ได้ที่จะให้แม่มีสามีคนใหม่ โดยทิ้งพ่อไปอย่างไม่ใยดี

รถจอดลงที่หน้าโรงเรียน พวกเขาเดินลงมาจากรถ โดนมีอาจารย์ใหญ่กรีเวนต์ ยืนรออยู่

 

"สวัสดี นักเรียนใหม่ พวกเธอทั้งสองคนคงจะมาใหม่สินะ ฉัน อาจารย์ใหญ่กรีเวนต์ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ครับ..."

"ฮะ..."

พวกเขาตอบ 

"คุณ'พ่อ' ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ โรงเรียนเราเป็นเอกอันดับหนึ่งด้านการเรียนการสอน 

รับรองว่าจะไม่เกิดปัญหากับพวกเขาแน่นอนค่ะ"

 

อาจารย์ใหญ่กล่าว แล้วยิ้มตอบ

รถแล่นออกไปจากตรงนั้นทันทีที่คุยกันเสร็จ ก่อนที่พวกเขาจะเดินตามเข้าไป

 

'พ่อ? เหรอ...จะบ้ารึไง...เขาไม่ใช่พ่อของฉันซะหน่อย...!!'

ไบรอันคิดในใจ ทีนี้คงต้องอยู่ในที่ที่น่าเบื่อ อย่างเช่นห้องเรียน...

 

"เอาล่ะนักเรียนเงียบได้เเล้วนะ"

ภายในห้องเงียบทันทีที่อาจารย์ใหญ่พูด

ไบรอันมองไปทางอื่นอย่างรำคาญ พวกนั้นพากันซุบซิบเรื่อง

ดวงตาของเขา เพียงเพราะมันแค่เป็นสี แดง ก็เท่านั้นเอง

"แนะนำตัวเลย"

 

"สวัสดี ฉันชื่อ ไบรอัน "

 

เขาพูดเพียงเท่านี้ ก็เดินไปนั่งหลังห้องทันที ทุกคนอาจจะคิดว่าเขา

เป็นพวกเด็กเก็บกฏ นั่นมันก็เรื่องจริง แต่ส่วนหนึ่งมาจากสิ่งรอบตัวต่างหากล่ะ

คาบเเรกคือวิชา ฟิสิกส์ ไบรอันเดินไปที่ล็อกเกอร์ แล้วเปิดออกมา ในล็อกเกอร์มีหนังสือเรียนครบพร้อม

ปากกาดินสออะไรที่นี่เตรียมให้หมด แต่ว่ามันก็เยอะไปเกินกว่าที่เขาจะยัดของสำคัญเข้าไปได้

 

"ให้ตายสิ!"

 

เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นดังลั่นทางเดิน เขาหันไปมอง เหตุการณ์ตรงหน้าคือ

เด็กแว่นคนหนึ่งกำลังโดนแกล้งนั่นเอง...

 

"โอ๊ย!  ไอ้พวก *** เอ้ย!"

เเว่นตะโกนด่าพวกนั้น เขานั่งลงไปกองกับพื้น

ไบรอันมอง ก่อนจะเดินเข้าไปหาพวกเกเรกลุ่มนั้น

 

"พวกนายจะทำอะไรน่ะ !?"

 

พวกนั้นหันมามองเขาทันที ไบรอันค้อนตามองกลับ

ก่อนที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งจะพูดว่า

 

"โอ้...เด็กใหม่นี่"

 

"ว่าไง พวกนายทำแบบนั้นกับเขาทำไม"

 

ไบรอันถามพลางกอดอกตนเองยืนอยู่สักพัก

 

"ไม่ใช่เรื่องของนาย อย่ามายุ่ง เป็นเด็กใหม่หัดประมาณตัวซะบ้าง"

 

"ไอ้พวกงี่เง่า"

 

"หา!? แกว่าไงนะ!?"

 

เด็กหนุ่มผมสีดำย้อมสีฟ้าชี้โด่เด่ เดินมาจับคอเสื้อของเขาแบบหาเรื่อง 

พร้อมเขม็งตาใส่ 

 

"หูไม่มีรึไง หนังฉายรอบเดียวเว้ย!!"

 

เขาพูดแล้วใช้เท้าถีบเข้าไปที่ท้องของเด็กหนุ่มจนล้มลงไปนอนที่พื้น

ก่อนจะลุกขึ้นมาแล้วต่อยเข้าที่หน้าของไบรอัน เขาหยุดนิ่งไปซักพัก

 

"เหอะ! เป็นอะไรไป เก่งแต่ปากรึไง!? พ่อนายคงจะเสียใจมากเลยนะที่มีลูกแบบนี้น่ะ!"

ไบรอันเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วค้อนตาใส่ เเรงโกรธพุ่งไปที่เป้าหมายเดียว เขาเตะเข้าที่ขา ก่อนจะ

ต่อยไปที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นไม่ยั้ง จนคิ้วเริ่มแตก จากนั้นเลือดที่ศีรษะและตาก็ไหลออกมา

ไม่หยุด จนตัวของเด็กหนุ่มแน่นิ่งไป...ทุกคนในกลุ่มเด็กเกเรพวกนั้นมองเขาอย่างตื่นตะลึงกับการกระทำ

ของเขา ...

 

"มัน...ไม่ใช่พ่อของฉัน!!! จำใส่สมองเน่าเฟะของแกไว้ด้วย!!! ไอ้สมองทึ่มเอ้ย!!"

เขาลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปทางกลุ่มเด็กวัยรุ่นพวกนั้น พวกเขาต่างรีบไปพยุงตัวของเพื่อนขึ้นมา

แล้วหันมามองไบรอัน

 

"อาจารย์น่ะ ... ไปบอกเลยสิ มีโอกาสแล้วนี่"

 

ไบรอันหันกลับมาที่เด็กหนุ่มแว่นคนนั้น มองเขาอย่างกับเห็นผี

 

"นายเป็นไรรึเปล่า"

 

"ไม่...ไม่เป็นไร ขอบใจที่มาช่วยฉันนะ นายชื่อ?"

 

"ฉันชื่อไบรอัน ...ไบรอัน ร็อดนีย์"

 

"ฉัน ไมค์ "

 

"นายโดนพวกนั้นแกล้งบ่อยเลยรึไงเนี่ย?"

 

"อืม...มันก็ใช่"

 

ไบรอันลุกขึ้นพลางยื่นมือมาแล้วพยุงไมค์ขึ้นมา

"เอาล่ะ...ถึงเวลาเรียนแล้ว นายไปห้องพยาบาลเลยนะ"

 

ไมค์พยักหน้าตอบ ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายออกไป...

 

 

หลังจากคาบเรียนสุดท้ายสิ้นสุด เขานั่งรถกลับมาที่บ้านพร้อมไบรท์

และเงียบตลอดทางทำให้พี่ชายอย่างไบรท์เริ่มผิดสังเกต

 

"นายเงียบตลอดทางเลยนะ เป็นอะไรรึเปล่าพักนี้"

 

ไบรอันหรี่ตาลง ก่อนจะตอบว่า

 

"มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ..."

 

"เหรอ..."

 

ไบรท์ มองออกไปนอกหน้าต่าง ห้องนอน แล้วเดินไปหยิบหนังสือมาอ่าน เขาเริ่มรู้สึกถึงลางสังหรณ์บาง

อย่าง ซึ่งมันเหมือนจะเลวร้ายมากซะด้วย แต่เขาไม่สนเรื่อง มันอาจจะ...เป็นแค่เรื่อง...ที่ไม่เป็นเรื่องที่เขา

อาจจะจินตนาการขึ้นมาเองก็ได้...

 

 

 

 † SEPTEMBER †

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา