The School โรงเรียนที่ถูกปิดตาย!!!

บทนำ

ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เร็ว! จนไม่ทันตั้งตัว... แสงไฟที่สาดส่องให้มองเห็นทางเดินลางๆ พอที่จะเดินได้โดยไม่ชนเข้ากับข้าวของที่ตั้งอยู่รอบข้าง เพื่อที่จะหลบหนีจาก ‘พวกมัน’

                ความมืดที่เริ่มกลืนกินทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั้งความหวัง กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วอาคาร เสียงกรีดร้องที่บ่งบอกถึงความทรมาน  หมอกบางๆที่เริ่มทำให้อุณหภูมิของร่ายงกายลดลงไป ความเหนื่อยล้าที่เริ่มกัดกินร่างกายให้ไม่มีแรงที่จะต่อสู้

                “แฮ่ก...แฮ่กๆ” เสียงหอบเหนื่อยหายใจอย่างแรงที่ต้องวิ่งหนีบางสิ่งบางอย่าง...บางสิ่งบางอย่างที่สามารถทำให้เจ้าของเสียงหายใจหวาดกลัว

                “ระวังนะ...พวกมันอาจจะอยู่แถวนี้” เสียงกระซิบกระซาบที่ค่อนข้างจะระมัดระวังเป็นอย่างมาก เอ่ยออกมาพร้อมกับความเหนื่อยหอบที่ต้องวิ่งหนีบางสิ่งที่น่าขนลุก...

                ตึก! ตึก!

                เสียงหัวใจที่เต้นแรงจนน่ากลัว...กลัวว่าพวกมันอาจจะได้ยินเสียงนี้เข้า และกลัวที่จะไม่รอด...ทำไมทุกอย่างมันถึงได้เป็นแบบนี้  ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไม่ต้องเกิดขึ้นในวันแบบนี้ด้วย

                พ่อ แม่ พี่ และ น้อง จะเป็นยังไงบ้าง พวกเขาจะเป็นยังไงบ้าง พวกเขาจะเป็นห่วงฉันบ้างรึเปล่า 

                “กรี๊ดดดดดดดดดดด! อ๊ากกกกกกกกกก!!” เสียงของผู้เคราะห์ร้ายที่ตกเป็นเหยื่อของพวกมันโหยหวนขึ้นอย่างทรมาน แม้จะเห็นใจในชะตากรรมแค่ไหน แต่ก็ต้องหวาดกลัวต่อชะตากรรมตัวเองเหมือนกัน...

                                เพราะเสียงนั้น มันดังอยู่ข้างหลังของเธอเอง!!!